Σε δοκιμαστικό σωλήνα μέτρων αστυνομοκρατίας έχουν μετατρέψει το Μετρό η διοίκηση της «Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας» (ΑΜΕΛ) και η Υπηρεσία Ασφαλείας και Ελέγχου (ΥΑΣΕΛ) που υπάγεται στην ΑΜΕΛ, με πλούσιο παρελθόν στην εφαρμογή αντιδημοκρατικών μέτρων και αυταρχικών συμπεριφορών.

Τούτη τη φορά η ΥΑΣΕΛ προχώρησε στην αστυνόμευση των βαγονιών, χρησιμοποιώντας υπαλλήλους με πολιτικά που εμφανίζονται ως επιβάτες, εν είδει Μυστικής Αστυνομίας Μετρό, αντιγράφοντας προφανώς τα αμερικάνικα πρότυπα. Η δραστηριότητα αυτή προκάλεσε αγανάκτηση σε εργαζόμενους που εντέλλονταν να την εφαρμόσουν και, σύμφωνα με πληροφορίες, εφαρμόστηκε για τη χρονική περίοδο 7 Σεπτέμβρη 2006 έως και 24 Σεπτέμβρη 2006, με πρόσχημα τον εντοπισμό νεαρών που κάνουν γκράφιτι!

Η δραστηριότητα της αστυνόμευσης καταγραφόταν στο ημερήσιο πρόγραμμα εργασίας, απόσπασμα του οποίου έχει στη διάθεσή του ο «Ρ». Ενδεικτικά, στο φύλλο της 7ης Σεπτέμβρη 2006 φαίνεται καθαρά ότι έχει δοθεί εντολή σε δύο υπαλλήλους να αστυνομεύσουν «τη γραμμή τρία χωρίς HI-VI (σ.σ. δηλαδή χωρίς τα διακριτικά γιλέκα) και ασυρμάτους ως επιβάτες». Την ίδια ημέρα καταγράφεται δεύτερη παρόμοια βάρδια στην ίδια γραμμή. Στις 20 Σεπτέμβρη στη γραμμή τρία ορίζεται και πάλι βάρδια δύο ατόμων από τις 20.30-00.30 «χωρίς HI-VI και χωρίς μπλοκ και χωρίς tetra (σ.σ. είδος του ασύρματου)».

Τα παραπάνω έρχονται σε αντίφαση με την απάντηση που έδωσε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Β. Πολύδωρας, σε Ερώτηση του βουλευτών του ΚΚΕ, Αντ. Σκυλλάκου και Λ. Κανέλλη, πριν περίπου δύο μήνες. Στην Ερώτηση - που έγινε στις 7 Ιούνη 2006 - οι βουλευτές του ΚΚΕ τόνισαν, μεταξύ άλλων, ότι «η ΥΑΣΕΛ με βάση το επίσημο περιοδικό της ΑΜΕΛ ΑΕ λειτουργεί με το δόγμα της μηδενικής ανοχής, γνωστό ως στρατιωτικό δόγμα ασφαλείας του ΝΑΤΟ». Ενώ μία από τις ερωτήσεις που έκαναν ήταν εάν «είναι στις προθέσεις της κυβέρνησης η ίδρυση Αστυνομίας Μεταφορών και ποια μέτρα θα πάρει για την άμεση κατάργηση της "σκιώδους αστυνομίας" στο Μετρό;».

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης απάντησε στις 30 Ιούνη 2006. Απέφυγε να τοποθετηθεί συγκεκριμένα, αλλά επισήμανε ότι «σε ό,τι αφορά το θέμα της ίδρυσης Αστυνομίας Μεταφορών, σας πληροφορούμε ότι σήμερα δεν αντιμετωπίζεται τέτοιο θέμα από το υπουργείο μας». Χωρίς βέβαια να δεσμευτεί ότι αυτό δε θα γίνει στο μέλλον.

Τα όσα συμβαίνουν στο Μετρό δείχνουν ότι η διοίκηση της ΑΜΕΛ προχωρά απρόσκοπτα στη λήψη μέτρων που εντείνουν την αστυνομοκρατία. Παρακάτω αναφέρουμε ορισμένες ακόμα προσπάθειες προώθησης αυταρχικών μέτρων που η εφαρμογή τους τελικά εμποδίστηκε από τη δράση κυρίως των ταξικών δυνάμεων:

• Το Μάη του 2004 η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» δημοσιοποίησε το υπ' αριθμόν SD-2004-121 «Εμπιστευτικό Υπηρεσιακό Σημείωμα» της «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ» σχετικά με τα «καθήκοντα» των «κινητών ομάδων συρμών» της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης «ΕΡΜΗΣ», που της είχαν αναθέσει την παρακολούθηση των επιβατών, με τη χρήση ομάδων τριών ατόμων με πολιτική περιβολή!
• Τον Αύγουστο 2004 η διεύθυνση επιχείρησε τη μετατροπή της υπηρεσίας ελέγχου εισιτηρίων σε υπηρεσία ασφάλειας με αστυνομικού τύπου αρμοδιότητες και στολές. Προχώρησε μάλιστα στη δίωξη εργαζόμενου και συνδικαλιστή, επειδή δεν αποδέχτηκε την αλλαγή του χαρακτήρα της υπηρεσίας και αρνήθηκε να φορέσει τη νέα στολή τύπου «σεκιούριτι».
• Το Νοέμβρη του 2004 έστησε κάμερες - χαφιέδες σε βαγόνι του Μετρό, προς παρακολούθηση «υπόπτων» επιβατών όπως σημείωναν σε σχετική τους ανακοίνωση τα Σωματεία Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών και Ηλεκτροδηγών Αττικό Μετρό.
• Το Δεκέμβρη του 2004 η διοίκηση της ΑΜΕΛ γνωστοποίησε στους εργαζόμενους σχέδιο «γενικού κανονισμού κατάστασης προσωπικού», που τους υποχρέωνε «όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο, να υπόκεινται σε έλεγχο», οποιαδήποτε στιγμή του ωραρίου εργασίας ή κατά την είσοδο ή έξοδό τους από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Η έρευνα αφορούσε «τη σωματική τους έρευνα ή το αυτοκίνητό τους, το προσωπικό τους ερμάριο ή άλλο προσωπικό χώρο». Η άρνηση του εργαζόμενου να υποβληθεί σε έλεγχο θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα και τιμωρείται κατά πώς κρίνει η διοίκηση! Μεταξύ άλλων, η φραστική διατύπωση ορισμένων παραπτωμάτων είναι τέτοια που αφήνει το ενδεχόμενο ευθείας επίθεσης στη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων.