Με το που άρχισαν τα πρωτοβρόχια, άρχισε και η συζήτηση - κυρίως μέσω της τηλεόρασης - για τον αντιγριπικό εμβολιασμό.

Ο υφυπουργός Υγείας Θανάσης Γιαννόπουλος βεβαιώνει ότι υπάρχει επάρκεια, ενώ έβγαλε εγκύκλιο (25/9/2006), με την οποία ορίζει ότι «η χορήγηση του αντιγριπικού εμβολίου αφορά μόνο στα άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου - όπως αυτές αναφέρονται σε άλλη εγκύκλιο - και θα γίνεται μόνο με την προσκόμιση σχετικής ιατρικής συνταγής, η οποία θα φυλάσσεται για μια τριετία».

Προχτές οι Φαρμακευτικοί Σύλλογοι Αττικής και Πειραιά, με ανακοίνωσή τους, υποστηρίζουν ότι οι ποσότητες εμβολίων που παραλαμβάνουν τα φαρμακεία - μέλη τους είναι «πολύ μικρότερες από αυτές που έχουν δηλώσει ότι χρειάζονται για τις ανάγκες των πελατών τους» και ότι «απ' το καλοκαίρι είχαν επισημάνει ότι τα εμβόλια, που θα εισάγονταν στη χώρα μας το Σεπτέμβρη, θα ήταν λιγότερα από την περυσινή ποσότητα για διαφόρους λόγους, τους οποίους εξηγήσαμε στους αρμόδιους φορείς».

Το ότι η επάρκεια των εμβολίων είναι ένα το κρατούμενο δε χωράει καμιά αμφιβολία. Ωστόσο, όμως, οι ανάγκες εμβολιασμού του πληθυσμού δεν μπορούν να καθορίζονται με όρους και λογικές αγοράς. Χρειάζεται το οργανωμένο Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας, όπου ο Οικογενειακός Γιατρός θα υποδεικνύει ποιος πρέπει να εμβολιαστεί. Και το εμβόλιο πρέπει να παράγεται ή να εισάγεται και να χορηγείται δωρεάν από έναν ενιαίο κρατικό φορέα φαρμάκου. Γι' αυτό και μια τέτοια επιλογή και προοπτική πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές.