Στο έλεος των διαφόρων «χρυσοπληρωμένων» και μη φιλανθρώπων και των ιδιωτών που δρουν ανεξέλεγκτοι αφήνει η κυβέρνηση τους ηλικιωμένους. Ενώ οι ανάγκες των ηλικιωμένων και των οικογενειών τους συνεχώς διευρύνονται, οι υπάρχουσες δημόσιες υπηρεσίες αποψιλώνονται ή λειτουργούν με ανταποδοτικότητα και περιορισμένες παροχές. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ηλικιωμένοι ζουν με συντάξεις πείνας, κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το κράτος υποκρίνεται ότι η φροντίδα των ηλικιωμένων είναι ιδιωτική υπόθεση της οικογένειας και φορτώνει το βάρος αποκλειστικά σε αυτήν. Οι οικογένειες χαρατσώνονται στις εμπορευματοποιημένες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας και εξαθλιώνονται επειδή δεν υπάρχουν οι ανάλογες υπηρεσίες στήριξης, ενώ ιδιαίτερο είναι το πρόβλημα σε περιπτώσεις μοναχικών γερόντων ή ηλικιωμένων με γεροντική άνοια, Αλτσχάιμερ και άλλες σοβαρές νόσους.

Δραματική είναι η κατάσταση στα διάφορα γηροκομεία, που λειτουργούν ιδιώτες επιχειρηματίες και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο από το κράτος, με μεγάλα θύματα τους ανήμπορους περιθαλπόμενους αλλά και τους εργαζόμενους. Στην Αθήνα, από τους 90 ιδιωτικούς οίκους ευγηρίας που λειτουργούν περίπου, το 1/3, δηλαδή οι 30, είναι χωρίς άδεια. Από τους οίκους ευγηρίας που ανήκουν σε φιλανθρωπικά σωματεία, μόνο οι δύο έχουν άδεια και άλλοι δύο, ύστερα από πιέσεις, έχουν αρχίσει τη διαδικασία για να αδειοδοτηθούν. Στα ιδιωτικά γηροκομεία, σε αρκετές περιπτώσεις μια ανειδίκευτη εργαζόμενη έχει την ευθύνη για τη φροντίδα 40 ή 50 ηλικιωμένων.

Μεγάλες ευθύνες γι' αυτή την κατάσταση έχουν και οι εκλεγμένοι στις νομαρχίες, αφού υπεύθυνες για τους ελέγχους στα γηροκομεία είναι οι υπηρεσίες Πρόνοιας των νομαρχιών. Σ' αυτά τα πλαίσια προκλητική είναι η στάση του σημερινού νομάρχη Αθήνας, Γιάννη Σγουρού. Ο οποίος επιδίδεται σε υποκριτικά σόου στα κανάλια, αφού ενόψει δημοτικών εκλογών και μόλις τον τελευταίο χρόνο ανακάλυψε 2-3 παράνομους οίκους ευγηρίας, πολλοί απ' τους οποίους είναι χωρίς άδεια από το 1981, δηλαδή όλο το διάστημα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ενώ, πάνω απ' όλα, δε διεκδίκησε την ίδρυση δημόσιων γηροκομείων αλλά ούτε αντιτάχθηκε στους νόμους που διέλυσαν και ιδιωτικοποίησαν την όποια δημόσια Πρόνοια υπήρχε.

Σε αυτές τις συνθήκες το υπουργείο Υγείας κυκλοφόρησε ανακοίνωση ενόψει της σημερινής «Μέρας Τιμής των Ατόμων της Τρίτης Ηλικίας» (!), όπου διακηρύσσει την απεμπλοκή του κράτους απ' την ευθύνη του για τη φροντίδα των ηλικιωμένων και την «αναβάθμιση» των εθελοντών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

«Το υπουργείο προχώρησε στη δημιουργία Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης, δηλαδή σε υπηρεσίες που εξασφαλίζουν το συντονισμό των δραστηριοτήτων των εμπλεκόμενων φορέων και την αναβάθμιση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Επίσης, προωθεί τον εθελοντισμό και τη συνεργασία μεταξύ φορέων του δημοσίου τομέα και των εθελοντικών οργανώσεων, έχει δε συνάψει συμβάσεις με Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (ΝΠΙΔ) για οικονομικά αδύνατα, ανασφάλιστα, ηλικιωμένα άτομα...», αναφέρει η ανακοίνωση.

Και το υπουργείο κάνει απολογισμό έργων, όπως τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ), που ιδρύονται και λειτουργούν απ' τις δημοτικές επιχειρήσεις και ιδιώτες, ή τα περιβόητα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι», που δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες, είναι υποκατάστατα υπηρεσιών, έχουν περιορισμένη χρονική διάρκεια λειτουργίας γιατί η χρηματοδότησή τους προέρχεται κατά κύριο λόγο από κοινοτικά κονδύλια που έχουν ημερομηνία λήξης και αποτελούν «φυτώρια» καταπάτησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ μέσα από διάφορες παρεμβάσεις και Ερωτήσεις στη Βουλή έχει υπογραμμίσει ότι η επιχειρηματική δράση στους τομείς αυτούς είναι επικίνδυνη. Οτι είναι αναγκαίος ο αγώνας για τη δημοσιοποίηση τέτοιων δομών και τη δημιουργία νέων, που θα λειτουργούν δωρεάν, κάτω από ισχυρό κοινωνικό έλεγχο και θα εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση των ηλικιωμένων και ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς για τους εργαζόμενους. Εχει καλέσει το λαό να παλέψει για δημόσια Κέντρα για την Τρίτη Ηλικία, ανοιχτής ή κλειστής, μόνιμης ή προσωρινής περίθαλψης και στήριξης, 100% χρηματοδοτούμενα από τον κρατικό προϋπολογισμό, που να είναι δικτυωμένα μέχρι τον τόπο κατοικίας και διασυνδεδεμένα με το δημόσιο σύστημα Υγείας. Ο ηλικιωμένος να έχει σύνταξη που να καλύπτει τις ανάγκες του, στα 1.050 ευρώ. Ακόμα, επίδομα 650 ευρώ για τους χρόνια πάσχοντες ή τους ηλικιωμένους με αναπηρία που έχουν πλήρη σύνταξη και 1.050 ευρώ επίδομα γι' αυτούς που είναι ανίκανοι προς αυτοεξυπηρέτηση και ανασφάλιστοι.