Πέμπτη 5 Οχτώβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 29
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Ποδόσφαιρο ανάμεσα... σε φίδια

Οι υπεύθυνοι δυο ιστορικών σωματείων του 4ου Δημοτικού Διαμερίσματος Αθήνας, μας εξηγούν ότι ο αθλητισμός στις γειτονιές της πρωτεύουσας εγκυμονεί κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση από δήμο και πολιτεία...

Στο 404 Αθλητικο Κέντρο στην Ακαδημία Πλάτωνος συναντήθηκα με τους υπεύθυνους του ποδοσφαιρικού σωματείου «Αττικός» (έτος ίδρυσης 1919), κ.κ. Περικλή Μπίλιο πρόεδρο, Ιωάννη Κόκκινο και Ιωάννη Δεληπαναγιώτη, γεν. αρχηγούς. Αυτοί μας έδωσαν μια εικόνα (πέρα από αυτή που είδαμε εμείς) για την κατάσταση που επικρατεί στο γήπεδο.

«Αλλάζουν περιοχές τα αθηναϊκά σωματεία»

-- «Μόνο γήπεδο δεν είναι. Γεμάτο πέτρες, χωρίς WC, χωρίς νερό και δε σου είπαμε και τα χειρότερα... Η προπόνηση ξεκινάει αφού μαζέψουμε τις σύριγγες που αφήνουν οι ναρκομανείς. Κάτω λοιπόν απ' αυτές τις άθλιες συνθήκες εμείς προσπαθούμε μαζί με τους γονείς των 120 παιδιών που έχουμε, να τους μάθουμε το πιο ωραίο σπορ που λέγεται ποδόσφαιρο. Περιττό να πούμε ότι τρέμει η ψυχή μας για τη σωματική τους ακεραιότητα. Αντί για τουαλέτα η ανάγκη γίνεται γύρω από το γήπεδο στα δέντρα, σαν τα σκυλιά. Το χειρότερο όμως είναι όταν χτυπάει κάποιο παιδάκι, που δεν έχουμε νερό. Αθλιες συνθήκες»...

-- Η ΤΑ, η πολιτεία δε βοηθάει;

-- «Σε τίποτα δε μας βοηθάνε. Με μια επιχορήγηση της τάξεως των 2.000 ευρώ, τα οποία παίρνουμε κάθε δυο χρόνια και αν τα πάρουμε τι να κάνουμε»;

-- Από την ΕΠΟ, η οποία είναι ερασιτεχνική ομοσπονδία, έχετε καμιά βοήθεια;

-- «Απολύτως καμία. Εμείς ένα πράγμα θέλουμε, αθλητικούς χώρους! Π.χ. αυτή την αλάνα, έτσι όπως είναι, να τη στρώσουνε με πλαστικό τάπητα και πίσω από το γήπεδο, εκεί που βρίσκονται από χρόνια στοιβαγμένα παλιά λάστιχα και άλλες σαβούρες και ο οποίος χώρος ανήκει στο δήμο, να μας κάνουν σε λυόμενη κατασκευή αποδυτήρια, αποθήκη και μια αίθουσα για γυμναστική. Αυτά που σας λέμε, κατά καιρούς μάς τα έχουν υποσχεθεί οι κ.κ. του δήμου και όμως μας δουλεύουν. Πριν λίγο καιρό αυτός ο σκουπιδότοπος είχε πιάσει φωτιά, μέσα απ' εκεί πετάχτηκαν φίδια 2 μ. και ποντίκια σαν μεγάλες γάτες και εμείς λίγα μέτρα πιο κάτω γυμνάζουμε παιδάκια. Προσπαθούμε να τους μάθουμε τη χαρά του αθλητισμού».

-- Πώς σκέπτεστε να αντιδράσετε σ' αυτήν τη χρόνια κοροϊδία διοικήσεων του δήμου και πολιτείας;

-- «Εχουμε αποφασίσει να κάνουμε κινητοποιήσεις μαζί όλα τα σωματεία του 4ου Διαμερίσματος και τα σχολεία. Θα αντιδράσουμε δυναμικά, δεν πάει άλλο. Ξέρετε ότι τα σωματεία της Αθήνας φεύγουν και πάνε σε άλλους δήμους; Π.χ. έφυγε ο «Ακάδημος» και πήγε στο Μαρούσι...

-- Δε σας βλέπω αισιόδοξους...

-- «Οχι βέβαια, αφού όλοι μάς κοροϊδεύουν. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο τροφοδοτεί τις μεγάλες ομάδες και όμως όλοι αδιαφορούν γι' αυτό. Η πολιτεία παίρνει χρήματα από μας και τα δίνει στη Σούπερ Λίγκα. Πέρυσι, για να πάει η παιδική μας ομάδα στο Βόλο, ο πρόεδρος πλήρωσε 6 χιλ. ευρώ. Μας κοροϊδεύουν 50 χρόνια, φτάνει πια».

«Η βροχή δεν τους.. σώζει»

Στο 403 Αθλητικό Κέντρο, Τιμαίου και Πύλου, στην Ακαδημία Πλάτωνος, γυμνάζονται τα παιδιά ενός παλιού σωματείου, του «Γρανικός», έτος ιδρύσεως 1939. Εκεί συνάντησα τον έφορο του τμήματος μπάσκετ κ. Μελέτη. Και εδώ οι συνθήκες είναι άθλιες, ενώ και σε αυτή την περιοχή της Αθήνας είναι έντονο το πρόβλημα των ναρκωτικών.

-- «Εχουμε μόνο μπάσκετ με ακαδημίες για αγόρια και κορίτσια, οι άνδρες γυμνάζονται στο κλειστό του Ρουφ. Γυμνάζονται γύρω στα 70 παιδιά, όλα από τη γειτονιά μας».

-- Δηλαδή παίζετε το ρόλο του σχολείου...

-- «Ετσι το βλέπουμε. Να διαπαιδαγωγήσουμε μέσα από τον αθλητισμό τα παιδιά, να τους κάνουμε καλούς ανθρώπους, μια και το σχολείο δεν έχει αθλητισμό».

-- Σ' αυτό το γήπεδο γίνονται οι προπονήσεις; Το ρωτάω γιατί αυτό δεν είναι γήπεδο...

-- «Πράγματι, δεν είναι γήπεδο. Εχει να γίνει 10 χρόνια συντήρηση. Στην πρώτη ψιχάλα σταματάνε όλα, γίνονται ατυχήματα. Δεν έχουμε να πάμε πουθενά αλλού. Ο δήμος συνεχώς μας υπόσχεται ότι θα το φτιάξει, αλλά δεν κάνουν τίποτα. Αυτό το σύλλογο τον συντηρούμε με μεγάλο κόπο.

-- Η πολιτεία σας βοηθάει;

-- «Ποτέ κανείς μέχρι σήμερα δε μας έχει δώσει τίποτα. Και ποτέ κανείς δεν έχει ρωτήσει πώς τα βγάζουμε πέρα».

-- Με την υγεία των παιδιών τι κάνετε;

-- «Ο σύλλογος δεν έχει δυνατότητες. Επειτα από τόσα χρόνια έχω πια κουραστεί. Αν δε σκεπτόμουνα τα παιδιά, θα είχα φύγει. Είμαι όμως υπερήφανος γιατί απ' αυτό το χώρο έχουν βγει σωστοί άνθρωποι. Αυτός ήτανε και είναι ο σκοπός του σωματείου. Το μόνο που θα ήθελα από το δήμο είναι ένα νοικοκυρεμένο χώρο, με αποδυτήρια και WC»...


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ