Τι κι αν οι δάσκαλοι, οι μαθητές και οι γονείς τους σε όλη τη χώρα βρίσκονται τόσες μέρες στο δρόμο παλεύοντας για δημόσια και δωρεάν Παιδεία; Τι κι αν χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές έστειλαν με τις κινητοποιήσεις τους το προηγούμενο διάστημα μήνυμα μηδενικής ανοχής στην πολιτική που δένει ακόμα πιο σφιχτά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στο άρμα των επιχειρηματικών συμφερόντων και τώρα ετοιμάζονται να μπουν ξανά δυναμικά στον πανεκπαιδευτικό αγώνα; Τι κι αν αυτή την ώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη εργάτες και υπάλληλοι να βρεθούν στην πρωτοπορία του αγώνα για μια Παιδεία προς όφελος του λαού; Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ το χαβά της.

Ποτισμένη μέχρι το μεδούλι με τη λογική της συναίνεσης και του συμβιβασμού με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των κομμάτων του, ανακοινώνει με περηφάνια ότι σήμερα Τετάρτη, παρουσία και του υπουργού Εργασίας, διοργανώνει «τελετή για την αποφοίτηση των εκπαιδευομένων της πρώτης εκπαιδευτικής περιόδου της Ακαδημίας Εργασίας της ΓΣΕΕ (2005-2006) και ταυτόχρονα της έναρξης των μαθημάτων της δεύτερης εκπαιδευτικής περιόδου (2006-2007)». Πρόκειται για το γνωστό παραμάγαζο κατάρτισης που η ΓΣΕΕ φιλοδοξεί να μετατρέψει στο πρώτο «μη κρατικό» (βλέπε ιδιωτικό) τριτοβάθμιο ίδρυμα μόλις προκύψει το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, στο οποίο συμφωνούν τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Η πρόκληση της πλειοψηφίας είναι μεγάλη. Πολύ περισσότερο επειδή η τελετή αποφοίτησης των πρώτων εργατοπατέρων με πτυχίο ορίστηκε για σήμερα που σε όλη τη χώρα διοργανώνονται νέα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, με αιχμή το αίτημα για δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Εναν αγώνα που η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έκανε και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να απομαζικοποιηθεί, για να μη συναντηθούν στους δρόμους οι εργαζόμενοι με τους συναδέλφους τους στην εκπαίδευση και τα παιδιά τους. Γι' αυτό την περασμένη Τετάρτη ξεμπέρδεψαν με την «τουφεκιά» της τετράωρης στάσης εργασίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, παρά την πρόταση του ΠΑΜΕ για την κήρυξη 24ωρης απεργίας, όπως και έκαναν τα ταξικά συνδικάτα της Αθήνας.

Ετσι και σήμερα. Οι εργατοπατέρες βρήκαν απεριόριστο χρόνο για την προετοιμασία της φιέστας της «αποφοίτησης», ούτε λεπτό όμως για να αποφασίσουν έστω και την ελάχιστη κινητοποίηση για το ζήτημα της Παιδείας. Αντ' αυτού, η πλειοψηφία αρκέστηκε σε μια ανέξοδη ανακοίνωση - κάλεσμα στα σημερινά συλλαλητήρια, χωρίς με κανέναν τρόπο να διευκολύνει τους εργαζόμενους να συμμετέχουν σε αυτά! Οι προτεραιότητές τους και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, όσο κι αν προσπαθούν, δεν κρύβονται...