Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο απλώνεται η εκτίμηση ότι τα περί «κοινωνικής Ευρώπης» που διακήρυσσε η σοσιαλδημοκρατική Συνθήκη του Μάαστριχτ, ήταν μια μπαρούφα που απλά αύξησε τα κέρδη για το κεφάλαιο και εξάπλωσε τη φτώχεια σε μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.

Παγκόσμια, η ραγδαία ενίσχυση του ιμπεριαλισμού - αλλιώς «παγκοσμιοποίηση» - μετά και την επικράτηση της αντεπανάστασης, έφερε όχι μόνο όξυνση της φτώχειας, αλλά και θάνατο. Περισσότεροι, λέει, πεθαίνουν από ασιτία, από ό,τι από αρρώστιες - μάστιγες.

Κι όμως, οι ψευδεπίγραφοι «νο γκλόμπαλ» εξακολουθούν να διακηρύσσουν ότι το σύνθημα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» χωρίς ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, μπορεί να υλοποιηθεί.

Κι έρχεται η - με όρους αγοράς - χρυσή επένδυση της σοσιαλδημοκρατίας, στην Αθήνα να ομολογήσει πως το κρίσιμο δεν είναι άλλο από το να πειστούν οι εργαζόμενοι με τα συνθήματα του Φόρουμ για να επιτευχθεί ο στόχος «να βλέπει το ΚΚΕ την πλάτη μας»!

Δε βρέθηκε κανείς - καμία, έστω - να του θυμίσει πόσοι αντιΚΚΕδες πριν απ' αυτόν είχαν τον ίδιο στόχο;

Οφείλουμε, πάντως, να ομολογήσουμε πως για επίδοξος αντικαταστάτης του κενού που άφησε ο... Βούγιας καλά τα πάει. Οταν ρωτήθηκε σχετικά, απάντησε ότι τα επόμενα 8 χρόνια θα είναι στο δήμο. Σωστά απάντησε, αν πάρουμε υπόψη ότι είναι 30άρης και ο πνευματικός μπαμπάς του σε ανάλογη ερώτηση είχε απαντήσει ότι δε βιάζεται, καθώς η ζωή δεν τελειώνει στα 50...

Ασχετο: Πέρα απ' το «μήνυμα των εκλογών» υπάρχει και η πραγματική ζωή. Που σημαίνει ότι σήμερα διαδηλώνουμε όλοι, μαζί με τα παιδιά μας και τους δασκάλους τους κι ας μη θέλουν οι εργατοπατέρες να συμβεί αυτό...