Απαγωγές, πολύμηνες κρατήσεις χωρίς δίκη, βασανιστήρια. Οι αυτόκλητοι παγκόσμιοι υπερασπιστές της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου προβάλλουν πια χωρίς προσωπείο. Με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, νομοθετούν και νομιμοποιούν απάνθρωπες τακτικές. Οι Αμερικανοί ανθρωποφύλακες στα ιρακινά «Αουσβιτς», οι ανακριτές στις ιπτάμενες φυλακές της CIA, οι δεσμοφύλακες στο Γκουαντάναμο και στις μυστικές φυλακές που λειτουργούν στις ΗΠΑ και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, έλαβαν την υψηλότερη δυνατή εξουσιοδότηση να συνεχίσουν το έργο τους: Να βασανίζουν, να εξευτελίζουν, να κρατούν χωρίς επίσημη απαγγελία κατηγορίας και χωρίς να παραπέμπουν σε δίκη, χιλιάδες «υπόπτους».

*

Κι όλα αυτά με το ...νόμο. Το νόμο που εγκρίθηκε αρχές Οκτώβρη από την αμερικανική Γερουσία και που προχτές επικυρώθηκε πανηγυρικά από τον Μπους. Το νόμο του αμερικανικού κράτους που επιτρέπει (σ.σ.: από πού κι ως πού;) στον εκάστοτε Πρόεδρο των ΗΠΑ να δίνει τη δική του «προσωπική ερμηνεία» (!) όσον αφορά στους διεθνείς κανόνες και τις συνθήκες που έχουν σχέση με τη μεταχείριση των κρατουμένων! Το νόμο που επιτρέπει (!) στον εκάστοτε Μπους, να εκδίδει εκτελεστική πράξη, σύμφωνα με την οποία θα ορίζει (σ.σ.: μονομερώς και όπως αυτός αποφασίζει!) «το νόημα και την εφαρμογή» του διεθνούς δικαίου, σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα βασανιστήρια και τις ανακριτικές μεθόδους της CIA σε βάρος των «τρομοκρατών»!

*

Σύμφωνα με το νόμο του Μπους, τα καθάρματα της CIA τίθενται υπό καθεστώς προστασίας αφού απαγορεύεται η εναντίον τους άσκηση δίωξης για συμμετοχή τους σε βασανιστήρια! Απαγορεύεται στους κρατουμένους να προσφύγουν στην αμερικανική Δικαιοσύνη κατά των μεθόδων κράτησης και ανάκρισής τους! Οι κρατούμενοι - βάσει του νόμου - δεν είναι απαραίτητο να έχουν συνήγορο! Ολες οι μέθοδοι ανάκρισης είναι νόμιμες, εφόσον έτσι το ερμηνεύει ο (εκάστοτε) Μπους (!) και εφόσον δε συνιστούν «σοβαρή» παραβίαση της συνθήκης της Γενεύης! Που σημαίνει ότι η ...μη σοβαρή παραβίαση της συνθήκης επιτρέπεται!

*

Αυτό είναι το «διάταγμα» του Αμερικανού νομοθέτη. Σε κάθε εποχή, το έργο του κάθε νομοθέτη είναι να εκφράζει και να παρέχει νομική ισχύ σε μια δεδομένη κατάσταση, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Απ' αυτή την άποψη, ο νόμος του Προέδρου Μπους, που επιτρέπει τους βασανισμούς κρατουμένων, έρχεται να φωτίσει τη μορφή της υπερδύναμης: Μια στυγνή δικτατορία, που νομοθετεί «παγκοσμίως» με τη δύναμη των όπλων της και τη συνενοχή των απανταχού «προθύμων» της.