Το άρθρο 16 του Συντάγματος είναι κατά κάποιο τρόπο ένα τελευταίο «οχυρό». Μια δημοκρατική κατάκτηση - στα πλαίσια ενός αστικού συντάγματος - που σε άλλες εποχές ήταν αναγκαία και για την αστική τάξη. Εναντίον του σήμερα συσπειρώνονται η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικοί εκφραστές του μονοπωλιακού κεφαλαίου γιατί η πτώση του θα σημάνει ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων ή αναγνώριση όσων ήδη λειτουργούν σαν τέτοια, απαραίτητη προϋπόθεση ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες αγοράς που θα εξαναγκάσουν τα δημόσια πανεπιστήμια να λειτουργήσουν όπως τα ιδιωτικά, «με ενότητα και ομοιογένεια» όπως λέει και το ΠΑΣΟΚ.

• Μείωση της ήδη ισχνής κρατικής χρηματοδότησης. Καθώς στο πλαίσιο του «υγιούς (σ.σ. για τις τσέπες των κεφαλαιοκρατών που θα σπεύσουν να επενδύσουν) ανταγωνισμού» τα ποσά που σήμερα κατευθύνονται στη δημόσια εκπαίδευση θα μοιράζονται εξίσου σε όλα τα ανώτατα ιδρύματα, δημόσια και ιδιωτικά. Αν, δε, επικρατήσει και το ευρωενωσιακό κριτήριο της μοιρασιάς με βάση την ισχύ κάθε ιδρύματος, τότε είναι εύκολα κατανοητό ότι η μερίδα του λέοντος θα κατευθύνεται στα ιδιωτικά.
• Αύξηση του κόστους των ανώτατων σπουδών για τη λαϊκή οικογένεια, που ήδη αιμορραγεί οικονομικά, με επιβολή διδάκτρων, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, της όποιας φοιτητικής μέριμνας κλπ.
• Υποβάθμιση των ανώτατων σπουδών, καθώς τα δημόσια Πανεπιστήμια υπό το άγρυπνο βλέμμα των «μάνατζερ», που θα αναλάβουν τη διαχείρισή τους, θα υποχρεωθούν σε αντικατάσταση της βασικής ακαδημαϊκής αρχής για όμοια κατά επιστημονικό αντικείμενο προγράμματα σπουδών, με τη σύγχρονη επιχειρηματική κατεύθυνση για ευέλικτη και διαφοροποιημένη «παραγωγή» πτυχίων και αποφοίτων μιας χρήσης.
• Δραματική συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών για τους πτυχιούχους που πλέον θα... αφθονούν. Αντίστοιχη επιδείνωση και για τις εργασιακές σχέσεις του διδακτικού προσωπικού των κατ' όνομα πλέον δημόσιων πανεπιστημίων.

Κατανοητό ότι δεν είναι μακριά η μέρα - αν ο λαός επιτρέψει να περάσουν αυτά τα σχέδια - που αυτό το μοντέλο λειτουργίας θα αγγίξει και το δημόσιο σχολείο. Χρέος απαράγραπτο ο λαός να μην επιτρέψει αυτόν τον εφιάλτη να γίνει πραγματικότητα. Να συμπαραταχτεί στον αγώνα μέχρι τέλους για ενιαία, δημόσια, δωρεάν εκπαίδευση που θα υπηρετεί τις δικές του ανάγκες κι όχι του κεφαλαίου.