Ενα ορμητικό ποτάμι, ξέχειλο από αγανάκτηση και αποφασιστικότητα, πλημμύρισε χτες το κέντρο της Αθήνας, κάθε δρόμο και στενό της. Χιλιάδες και χιλιάδες φωνές ενώθηκαν και μετατράπηκαν σε ένα χείμαρρο μαχητικής διεκδίκησης. Που δε «μασάει» από τις συμπαιγνίες ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, δε σκύβει το κεφάλι στον «κοινωνικό αυτοματισμό», αλλά απαντάει άμεσα «βουλιάζοντας» το κέντρο της Αθήνας, «τσαλακώνοντας» την πολιτική που θέλει τα σχολεία να παράγουν ανθρώπους - ρομπότ παραγωγής κερδών. Απεργοί δάσκαλοι, μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, γονείς, εργαζόμενοι. Με τα όνειρα και τις ανάγκες τους να μετατρέπονται σε συνθήματα, να γίνονται τραγούδι, γεμίζουν ασφυκτικά τους δρόμους και τους βάφουν στα χρώματα της ζωής, στα χρώματα του αγώνα για ενιαία δημόσια δωρεάν Παιδεία.

Γιατί «έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, διεκδικούμε το αυτονόητο», «είμαστε σ' αυτό τον αγώνα με όλο το λαό», λένε οι δάσκαλοι. Μαθητές από πολλά σχολεία της Αθήνας ξεκινούν από τις 9 το πρωί την πορεία απ' τα σχολεία τους, συγκεντρώνονται στην Ομόνοια και «ζωντανεύουν» τους δρόμους. Η νεανική φωνή, που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν πνιγμένη από την εξόντωση, ξεσπάει: «Σχολείο, φροντιστήριο, διάβασμα και σπίτι, Μαριέττα θα μας βγάλεις τη γνώση από τη μύτη». «Οχι στην Παιδεία της ντροπής. Ανεργους και αιώνιους μας κάνετε εσείς», απαντούν στα ψευτοεπιχειρήματα της κυβέρνησης φοιτητές και σπουδαστές που ξεκίνησαν από τα Προπύλαια διαδηλώνοντας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και στο νέο νόμο - πλαίσιο.

Μια σύντομη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και το ποτάμι ξεχύνεται ξανά στους δρόμους. Η διαδήλωση ξεκινάει από την πλατεία Συντάγματος, διασχίζει τη Φιλελλήνων, στρίβει στην Αμαλίας, κατεβαίνει την Πανεπιστημίου, στρίβει Πεσμαζόγλου και συνεχίζει από τη Σταδίου το δρόμο πάλι για την πλατεία Συντάγματος.

Με παλμό και δυναμική, τα μαζικά μπλοκ πορεύονται στους δρόμους της Αθήνας και κάνουν ξεκάθαρο το μήνυμά τους: Να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος, ενιαία δημόσια και δωρεάν Παιδεία. Η κεφαλή της πορείας έχει περάσει τη Βουλή και κατεβαίνει την Πανεπιστημίου, η πλατεία Συντάγματος παραμένει γεμάτη από μπλοκ που δεν έχουν ακόμα ξεκινήσει. Πάλλεται το κέντρο της πόλης από τα συνθήματα. Δάσκαλοι και μαθητές με σφυρίχτρες, αυτοσχέδια μουσικά όργανα, ντέφια, τουμπερλέκια, διατρανώνουν την εναντίωσή τους: «ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία βάζουνε ταφόπλακα στη δωρεάν Παιδεία», «Δε θα περάσει». Η κεφαλή έχει επιστρέψει στην πλατεία Συντάγματος. Στην «ουρά» ακόμα υπάρχουν μπλοκ που δεν έχουν φτάσει στη Βουλή... Και η διαδήλωση συνεχίζεται. Ο παλμός δε σταματάει. Στο ρυθμό της μουσικής απ' τα μεγάφωνα τα συνθήματα γίνονται νότες, ο αγώνας γίνεται τραγούδι. Η πλατεία «βουλιάζει» από τον κόσμο. Δε θέλουμε «έλεγχο της σκέψης μας», «Θέλουμε βιβλία να λένε την αλήθεια και όχι της αντίδρασης τα παραμύθια».

Οι διαδηλωτές υποδέχονται με ενθουσιασμό τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τους μουσικούς του, που ήρθαν «να σας ευχαριστήσουμε που διδάσκετε τα παιδιά μας τι σημαίνει αγώνας και αξιοπρέπεια». Η διαμαρτυρία γίνεται γιορτή. Γιορτή του δίκιου, του αγώνα, της πάλης κόντρα στην ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση της Παιδείας. Με την πλατεία που σείεται να στέλνει «χαιρετίσματα» και να εύχεται «χρόνια πολλά» σε αυτά τα παιδιά που αγωνίζονται, σε αυτά τα παιδιά που τα θέλουνε όλα και τα διεκδικούν... Είναι 4 το απόγευμα και η διαδήλωση συνεχίζεται...