Εικόνα βομβαρδισμένης από βόμβες ναπάλμ περιοχής δίνει η βορειοανατολική Αχαΐα, καθώς η πυρκαγιά που ξέσπασε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης συνεχίζει να μαίνεται ανεξέλεγκτη. Μέχρι αργά χθες το βράδυ, οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής, αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής δεν είχαν καταφέρει να τη θέσουν υπό έλεγχο, ενώ η απαισιόδοξη άποψη κάποιων πως «η φωτιά θα σβήσει μόνη της, όταν δε θα έχει τίποτα πια να κάψει» φαντάζει πια σαν η πιο

πιθανή κατάληξη. Τεράστιες δασικές εκτάσεις και καλλιέργειες έχουν απανθρακωθεί. Βουνά και οροπέδια έχουν «φαλακρύνει», καθώς τα πεύκα, που ως χθες τα στόλιζαν, έχουν γίνει φλεγόμενες μάζες. Μέχρι χθες το μεσημέρι, η φωτιά έπαιζε το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι στις πυροσβεστικές δυνάμεις, αλλάζοντας συνεχώς κατευθύνσεις. Τα μέτωπα διαρκώς άλλαζαν. Πότε η φωτιά εμφανιζόταν στην Κερνίτσα, πότε έκαιγε στον Βουραϊκό και πότε στις Αιγές, στο Μοναστήρι και το Συνεβρό. Τελικά, χθες το βράδυ, καίγονταν η περιοχή της Ποταμιάς και οι Αιγές, χωρίς να έχει τεθεί υπό έλεγχο η πύρινη λαίλαπα. Οι κάτοικοι της Ακράτας, του Πλατάνου, της Αιγείρας και των γύρω χωριών έκλαιγαν από απόγνωση για το μέγεθος της πρωτοφανούς καταστροφής όταν έβρισκαν καιρό να ξαποστάσουν από τις προσπάθειες να σώσουν το βιος τους. Πολλοί από αυτούς τα έβαζαν με τον κρατικό μηχανισμό, κατηγορώντας τον πως δε φρόντισε να πάρει κανένα μέτρο, ενώ κάποιοι άλλοι ξέσπασαν στον νομάρχη Αχαΐας, τον οποίο θεώρησαν συνυπεύθυνο, ενώ κάποιοι αγανακτισμένοι από το κάψιμο των σπιτιών τους τον κάλεσαν να συμμετάσχει με τα χέρια του στις προσπάθειες κατάσβεσης. Αν και η φωτιά δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο της, οι συνέπειές της είναι ορατές «διά γυμνού οφθαλμού»: Ολοκληρωτική καταστροφή δασικών και καλλιεργήσιμων περιοχών σε όλη τη βορειοανατολική Αχαΐα από τα όρια του Νομού Κορινθίας μέχρι την περιοχή της Ακράτας και του Διακοπτού. Χθες περιόδευσαν στην περιοχή και ενημερώθηκαν για την έκταση της καταστροφής κλιμάκιο της ΝΕ Αχαΐας του ΚΚΕ και ο νομαρχιακός σύμβουλος Αχαΐας, στέλεχος της ΝΑΣ, Κώστας Μυλωνάς και έγιναν δέκτες παραπόνων από πολλούς πληγέντες, σχετικά με την κρατική ανεπάρκεια, αλλά και πολλών φωνών για πλήρη και ουσιαστική αποζημίωση όλων όσα καταστράφηκαν.