Συνέπεια αυτών των εξελίξεων, είναι να παρουσιάζει η λαϊκή δυσαρέσκεια μια τάση επέκτασης και έντασης στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για τα σημαντικά ζητήματα επικαιρότητας όπως είναι τα προβλήματα που γεννάει και συντηρεί η «νέα τάξη», οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι που ξεσηκώνει το «νέο ΝΑΤΟ», τα προβλήματα των εργατοϋπαλλήλων, των φτωχοαγροτών, της παιδείας, της υγείας και άλλα σε διάφορους τομείς της οικονομίας.

Η κυβέρνηση ξεθαρρεμένη από την απουσία αντίπαλου δέους, με τις ευλογίες του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και του ΝΑΤΟ, προχωράει στην οργάνωση μιας πιο ανοιχτής επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και στις άλλες λαϊκές ομάδες. Και μεθοδεύει συστηματικά την αντιμετώπιση της μαρξιστικής - λενινιστικής ιδεολογίας με στόχο την αποδυνάμωση της επιρροής του ΚΚΕ στους εργαζόμενους με άρνηση της πάλης των τάξεων, όπως δηλώθηκε και από τον πρωθυπουργό στο Βερολίνο. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση εφαρμόζει πολιτικές για να πετύχει το γκρέμισμα όλων των κατακτήσεων στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα που έχει πετύχει ο ελληνικός λαός με μακρόχρονους αγώνες και θυσίες, και με την παιδεία, την εκκλησία, τα ΜΜΕ και τον Τύπο προπαγανδίζει με διάφορους τρόπους την αστική ιδεολογία.

Το ΠΑΣΟΚ, μετά την επανεκλογή του, έχει κινήσει με γρήγορους ρυθμούς την ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων βασικών οικονομικών μονάδων στρατηγικής σημασίας. Επίσης συμπιέζει και πάλι στις συλλογικές συμβάσεις τα ποσοστά αύξησης στα μεροκάματα και τις συντάξεις και βάζει φραγμούς στην ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε όφελος των βιομηχάνων, των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Και σ' αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση συμβάλλει στη ληστρική δραστηριότητα όλου του χρηματιστικού κεφαλαίου, ντόπιου και ξένου. Ακόμα σε θέματα που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραχωρεί ουσιαστικές αρμοδιότητες στους ΝΑΤΟικούς εταίρους, γεγονός που παραδέχτηκαν και υπεύθυνα κυβερνητικά στελέχη σχετικά με τη «συμμετοχή» της κυβέρνησης στην «εγκληματική επιδρομή», ενάντια στην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας και με την άσκηση «Dynamic Mix - 2000» που η χώρα μας παραδόθηκε στη ΝΑΤΟική μπότα και καταπατήθηκε άλλη μια φορά από τη γερμανική.

Οσον αφορά, τώρα, για τα ζητήματα γενικότερης πολιτικής, δηλώνεται επίσημα πως η Ελλάδα σαν μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεσμεύεται να πειθαρχεί στις εντολές των Βρυξελλών και του «νέου δόγματος». Κι όλα αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια του ελληνικού λαού, δίχως τη δικιά του θέληση.

Αλλα η ιδεολογική πάλη είναι αναγκαία για να μπορέσει να καταπολεμηθεί η ηττοπάθεια, κι η μοιρολατρία που καλλιεργείται από το αστικό κράτος και να ενισχυθεί η αισιοδοξία, η μαχητικότητα του λαού και να συνειδητοποιηθεί η δύναμή του και η πεποίθησή του για τη δυνατότητα κατάκτησης της εξουσίας.

Σ' όλη την ιστορία του εργατικού κινήματος, είναι γνωστό, πως η οικονομική πάλη στάθηκε η υλική δύναμη που άνοιξε το δρόμο για το πέρασμα σε ανώτερες μορφές πάλης. Στις σημερινές συνθήκες στον τόπο μας οι αγώνες για οικονομικές διεκδικήσεις αποτελούν ένα ζωντανό όπλο πάλης στα χέρια των εργαζομένων.

Στις σημερινές συνθήκες, τούτες οι τρεις μορφές πάλης που αποτελούν νομοτελειακό φαινόμενο όλων των ταξικών ανταγωνιστικών, εκμεταλλευτικών καθεστώτων, πρέπει να συνδυαστούν, να συντονιστούν και να ενταθούν για να γίνουν πιο αποτελεσματικές στην κατεύθυνση της πραγμάτωσης της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αλλαγής, στο πέρασμα στο σοσιαλισμό, που ανοίγει το δρόμο για την οικοδόμηση του λαϊκού κράτους και την απολύτρωση από τα δεσμά της υποδούλωσης, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας της αστικής τάξης που υπηρετεί και εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα άλλα φανερά ή μασκαρεμένα αστικά κόμματα. Το λαϊκό μέτωπο είναι ο δρόμος που μπορεί να συμβάλλει στο άνοιγμα αυτής της προοπτικής.