Τόσο η εγκληματικά καθυστερημένη απαγόρευση της παραγωγής, χρήσης και εμπορίας του αμίαντου, όσο και η απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την ασφαλή διαχείριση μιας καρκινογόνου ουσίας που για δεκαετίες χρησιμοποιήθηκε ως κύριο ή δευτερεύον υλικό σε πάνω από 3.500 τεχνικές εφαρμογές και καταναλωτικά προϊόντα, δεν προκαλούν έκπληξη. Για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, η προστασία της υγείας των εργαζομένων, στον τόπο δουλιάς αλλά και στον τόπο κατοικίας τους, είναι «κοστοβόρα», επιβαρύνει την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο (αν και οι συνέπειες του καρκινογόνου αυτού υλικού ήταν γνωστές από το 1935) να θρηνούμε κάθε χρόνο χιλιάδες ανθρώπους. Οπως εκτιμούν οι επιστήμονες, αν δε ληφθούν μέτρα για τη σωστή αποκατάσταση του προβλήματος, τα θύματα θα ξεπεράσουν τις 500.000 μέχρι το 2030 μόνο στην «Ευρώπη των 15» και τις 90.000 κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, από νοσήματα σχετικά με τον αμίαντο...

Ο «Ρ» παρουσιάζει σήμερα στοιχεία από διάφορες πηγές, που επιβεβαιώνουν πως η εφαρμογή μέτρων υγιεινής και προστασίας των εργαζομένων μπορεί να είναι, τελικά, μόνο αποτέλεσμα της ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Συνδέεται άμεσα με την αποκάλυψη, αμφισβήτηση αλλά και σύγκρουση με όσους «κοινωνικούς εταίρους» παζαρεύουν σε κάθε τραπέζι στημένου «διαλόγου» το πετσόκομμα δικαιωμάτων. Αλλά συνδέεται και με τον ολόπλευρο αγώνα για ριζικές αλλαγές, για να ανατραπεί η εξουσία όσων λογαριάζουν τον εργάτη σαν ανταλλακτικό εξάρτημα σε μηχανές που παράγουν τα κέρδη των λίγων...