Ανοιξε το δρόμο στην κοινωνία του μέλλοντος. Το δρόμο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Πράγματι, το 1917, η κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας από την εργατική τάξη σε μια χώρα, και, μάλιστα, στην τσαρική Ρωσία, θεωρούνταν από τους αστούς, αλλά και τους σοσιαλδημοκράτες ρεφορμιστές, ως κάτι το απίθανο, αν όχι αδύνατο. Οι μπολσεβίκοι γνώριζαν, όμως, ότι ο μαρξισμός δεν είναι θεωρία για τα αμφιθέατρα, ούτε για τα σκοτεινά υπόγεια, αλλά επιστημονικός οδηγός δράσης για την αλλαγή της κοινωνίας. Η Οχτωβριανή Επανάσταση απέδειξε με τρόπο που δε χωράει αμφισβήτηση ότι η εργατική τάξη, όταν διαθέτει οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία, όταν έχει αποφασίσει να κάνει το βήμα προς την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ικανή να συσπειρώσει τις μάζες των καταπιεσμένων που έχουν κοινά συμφέροντα μ' αυτή μέσα στην αγροτιά και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης, να ανατρέψει την αστική εξουσία, να διαφυλάξει τη νίκη της και να προχωρήσει στην οικοδόμηση του νέου κόσμου.

Ας μην ξεγελιούνται όσοι θεωρούν ή προπαγανδίζουν ότι η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη σημαίνει την τελική ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, την απόδειξη, τάχα, ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι «βιώσιμη» επιλογή. Εκείνο που είναι οριστικό και τελικό είναι η αφύπνιση του «γίγαντα», στην οποία οδήγησε η Οχτωβριανή Επανάσταση. Οι πολιτικοί εκφραστές της κεφαλαιοκρατίας το ξέρουν καλά και γι' αυτό προωθούν τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, ανέχονται τον άσφαιρο «μαρξισμό» αναθεωρητών, ψευτοεπαναστατών και κάθε λογής αρνητών του μαρξισμού - λενινισμού, που είναι αφιονισμένοι απέναντι σ' αυτό που ονομάζουν σταλινισμό, δηλαδή τη συνέχεια στην εφαρμογή της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, την υπεράσπιση της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης.

Ο καπιταλισμός δεν έχει μέλλον. Για να αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη γι' αυτόν κρίση, χρειάζεται να απομυζά ολοένα και περισσότερη από την αξία που παράγουν οι εργαζόμενοι. Βάζει χέρι και στο κομμάτι που χρειάζεται για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και η φτώχεια μεγαλώνει. Προσπαθεί να παρατείνει το αναπόφευκτο τέλος του και γίνεται όλο και περισσότερο πιο βάρβαρος και επιθετικός στους λαούς. Για να λειτουργήσει ως σύστημα, πρέπει να κοινωνικοποιεί όλο και περισσότερο την εργασία και να συγκεντρώνει σε όλο και λιγότερους τον τεράστιο πλούτο που παράγεται απ' αυτήν. Την αντίφαση αυτή, τη μήτρα όλων των αντιθέσεων και των φαινομένων της κρίσης, δεν μπορεί να τη λύσει. Αυτήν την αντίφαση μπορεί να λύσει μόνον ο σοσιαλισμός, όπως απέδειξε ο Μαρξ και επιβεβαίωσε ο Μεγάλος Οχτώβρης.

Οσο υπάρχει το εκμεταλλευτικό σύστημα, το «φάντασμα» του κομμουνισμού θα συνεχίζει να κατατρέχει τους αστούς κι αυτούς που τάσσονται με το μέρος τους. Το όραμα του κομμουνισμού θα συνεχίζει να εμπνέει τους εργάτες, τους νέους που πνίγονται μες στη σαπίλα του καπιταλισμού, όλους αυτούς που δε σηκώνουν τ' άδικο και έμαθαν από την Οχτωβριανή Επανάσταση ότι ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, ο κόσμος που θα ανοίξει το δρόμο για την πλέρια και ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου, μπορεί να υπάρξει. Οχι αυτόματα, αλλά επειδή θα παλέψουμε εμείς για να γίνει πραγματικότητα.