Με μεγάλα απορημένα μάτια αντίκρισε τον κόσμο το κοριτσάκι στο Ντουρμπάν της Νότιας Αφρικής. Με αυτήν την απορία στο βλέμμα του, που θυμίζει μάλλον ενήλικα παρά παιδί, θα «φύγει» από αυτόν τον κόσμο το πολύ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Ο,τι θα έχει δει, δε θα είναι τίποτε άλλο παρά οι τοίχοι του ιδρύματος Σέφερντι Κηπ, του ιδρύματος για τα εγκαταλειμμένα μωρά, που γεννήθηκαν μολυσμένα από το AIDS. Το μόνο χάδι που θα έχει νιώσει το άρρωστο κορμάκι του θα είναι, μόνο, αυτό των νοσοκόμων του ιδρύματος, όπως είναι και αυτόν τον πρώτο μήνα της ζωής του.

Και αυτό το κοριτσάκι, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλα παιδιά, κυρίως από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, δε θα ζήσουν παρά μόνο μέσα από τα παράθυρα κάποιου ιδρύματος και με τη βοήθεια κάποιου φαρμάκου τα λίγα μαρτυρικά τους χρόνια. Υπολογίζεται ότι άλλα 30 εκατομμύρια παιδιά θα στερηθούν τον έναν ή και τους δύο γονείς τους, την επόμενη δεκαετία, εξαιτίας της μάστιγας. Τουλάχιστον 44 εκατομμύρια παιδιά θα μείνουν ορφανά, μόνο στον Τρίτο Κόσμο (υποσαχάρεια Αφρική, Ασία, Λατινική Αμερική), εξαιτίας των «ασθενειών» της φτώχειας, όπως χαρακτήρισαν οι ιθύνοντες των διαφόρων ανθρωπιστικών διεθνών οργανώσεων το AIDS, την ελονοσία και τη φυματίωση.

Ασθένειες που δεν ντράπηκαν να παραδεχτούν ότι πλήττουν, σχεδόν κατά αποκλειστικότητα, τους πληθυσμούς των αναπτυσσόμενων χωρών, όσων, ήδη, παλεύουν με την εξαθλίωση, τους εμφυλίους σπαραγμούς και την πείνα, εξαιτίας των συμφεροντολογικών παιχνιδιών που διαδραματίζονται στην πλάτη τους, για να κερδίζουν οι «πολιτισμένοι» ισχυροί. Ας κοιτάξουν κάποια στιγμή τα μάτια αυτών των παιδιών και ας εξηγήσουν την αναγκαιότητα εκείνη που τα οδηγεί στο θάνατο και στη δυστυχία!