- Τον τελευταίο καιρό οι τράπεζες έχουν ξανοιχτεί σε διαφόρων ειδών δάνεια, όπως τα λεγόμενα δάνεια για διακοπές. Ποια λογική υπαγορεύει στις τράπεζες αυτή την πολιτική;

- Οι τράπεζες μέσα στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους, στον αγώνα δρόμου που κάνουν, δηλαδή, ποιος θα ελέγξει την "κρίσιμη" μάζα των πελατών - καταθετών, έχουν ξανοιχτεί σ' αυτές τις μορφές προσωπικών δανείων. Βασικός στόχος τους είναι να τους κάνουν πελάτες και σε άλλα τραπεζικά προϊόντα. Δηλαδή, και να κερδίσουν από όλη αυτή την ιστορία των καταναλωτικών δανείων και να τους εξασφαλίσουν ως πελάτες τους στα άλλα προϊόντα. Και οι τρόποι που χρησιμοποιούν γι' αυτό το σκοπό δεν είναι μόνο τα δάνεια. Για παράδειγμα, η πλειοψηφία των τραπεζών δίνει επιτόκιο στις καταθέσεις μόνο όταν αυτές είναι πάνω από ένα ορισμένο όριο. Στόχος της τράπεζας είναι να βάλει τον πελάτη μέσα στην τράπεζα και να του πουλήσει και άλλα, ακόμα πιο κερδοφόρα προϊόντα, όπως είναι για παράδειγμα τα "αμοιβαία κεφάλαια" κλπ.

- Πόσο κερδισμένος είναι ο πελάτης μιας τράπεζας από τέτοιου είδους δάνεια;

- Ουσιαστικά οι τράπεζες εκμεταλλεύονται την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο κόσμος, κερδοσκοπώντας πάνω στην αδυναμία του να βρει τα αναγκαία ποσά για τον ένα ή τον άλλο σκοπό. Κερδοσκοπούν με δυο λόγια επί των αποτελεσμάτων που έχει για τους εργαζόμενους η πολιτική λιτότητας που επιβάλουν οι κυβερνώντες. Τα δάνεια για διακοπές, είναι από τις πλέον κραυγαλέες περιπτώσεις. Οι τράπεζες έγκαιρα διαπίστωσαν πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν τα αναγκαία για διακοπές χρήματα και έτσι αποφάσισαν... να τον "βάλουν στο παιχνίδι". Το κόλπο δεν είναι καινούριο. Ετσι ακριβώς είχε γίνει πριν λίγο καιρό με τα δάνεια για την αγορά αυτοκινήτου. Κερδισμένη από όλη αυτή την ιστορία είναι μόνο η τράπεζα, η οποία με τα επιτόκια "τσεκουρώνει" τους πελάτες - καταναλωτές, τους εργαζόμενους, βάζοντάς τους στο "φαύλο κύκλο" να χρωστάνε συνέχεια. Στην πραγματικότητα πρόκειται για... μια αιχμαλωσία με δόσεις.

- Πόσο "φτηνά" μπορεί τελικά να θεωρούνται αυτά τα δάνεια;

- Το κόστος χρήματος για τις τράπεζες θεωρείται ότι είναι της τάξης του 11%. Αν σ' αυτό το ποσοστό προσθέσουμε ακόμα 2-3% που οι τράπεζες προβάλλουν ως λειτουργικά έξοδα, από εκεί και πάνω όσο μεγαλώνει το τελικό ποσοστό χρέωσης του πελάτη, τόσο φαίνεται και ο βαθμός κερδοσκοπίας της κάθε τράπεζας. Μια αντικειμενική προσέγγιση λοιπόν θα έκρινε ότι λογικό επιτόκιο σήμερα είναι της τάξης του 13-14%. Ενα ποσοστό το οποίο σ' αυτή τη φάση βρίσκεται σε πτωτική τάση, αφού είναι γνωστό ότι το κόστος χρήματος ακολουθεί μια πορεία που υπολογίζει την εξέλιξη του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, περίπου στο 6%. Από αυτή την άποψη είναι εύλογο να πει κανείς ότι κάθε άλλο παρά φτηνά είναι τα προβαλλόμενα ως... φτηνότερα δάνεια της αγοράς. Αλλωστε, όταν ο επίσημος τιμάριθμος είναι γύρω στο 6% ή και λιγότερο, όπως λέει η κυβέρνηση, τότε φαντάζεται κανείς τι σημαίνει ο πελάτης της τράπεζας να καλείται να πληρώσει επιτόκιο γύρω στο 20%.

Ρ. Λ.