Ο καθένας που καταλαβαίνει πού πάνε τα πράγματα, ότι οι σημερινές επιλογές υπονομεύουν το μέλλον του τόπου για πολλά χρόνια, έχει ευθύνη να αντιδράσει σήμερα. Να ξεπεράσει αναστολές και αυταπάτες, να πάρει πρωτοβουλίες ή να συμμετέχει και να στηρίζει κάθε πρωτοβουλία που οδηγεί σε μια ανεξάρτητη πολιτική δράση από τα κόμματα που διαχειρίζονται το σύστημα ή φιλοδοξούν να το συνδιαχειριστούν. Η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι αναπόφευκτη, η σύγκρουση με τις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα γίνει όχι γιατί το θέλει το ΚΚΕ, αλλά γιατί επιβάλλεται για το συμφέρον του λαού και του τόπου, για το συμφέρον της περιοχής.Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της χτεσινής της περιοδείας στη Χαλκίδα. Η Αλέκα Παπαρήγα είχε την ευκαιρία στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στα τοπικά ΜΜΕ, στο ξενοδοχείο "ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ", αλλά και κατά την ομιλία της στην παραλία της Χαλκίδας (Στρογγυλό), να αναφερθεί και σε γενικότερου πολιτικού ενδιαφέροντος ζητήματα. Παραθέτουμε στη συνέχεια τις σημαντικότερες από τις αναφορές της.

Αναφερόμενη στο πρόσφατο κοινό ανακοινωθέν Σημίτη - Ντεμιρέλ, που υπογράφηκε στη Μαδρίτη, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

"Εχει σημασία το πώς πραγματοποιήθηκε το τελευταίο αυτοδιαφημιζόμενο επίτευγμα της κυβέρνησης, δηλαδή η γνωστή ελληνοτουρκική συμφωνία της Μαδρίτης. Με απίστευτο κυνισμό και δουλοπρέπεια, ο κ. Σημίτης παρέλαβε από την κ. Ολμπράιτ το γνωστό χαρτάκι της συμφωνίας και το υπέγραψε, γνωρίζοντας εκ των προτέρων και με σιγουριά ότι πρόκειται για κατευθείαν υπαγόρευση της ΝΑΤΟποίησης του Αιγαίου, της αύξησης των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων της περιοχής. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ούτε ένα κυβερνητικό στέλεχος, ούτε ένα στέλεχος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ που να μη γνωρίζει ότι η συμφωνία συνεπάγεται αυτόματα την αναγνώριση τούρκικων διεκδικήσεων στην περιοχή, στο όνομα των ζωτικών συμφερόντων της γειτονικής χώρας. Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξέρει ότι αυτή η συμφωνία έχει ανταλλάγματα, με πιο βασικό τη στήριξη της κυβέρνησης, της πολιτικής της και των συμφερόντων του πιο σκληρού πυρήνα της ελληνικής ολιγαρχίας.

Μεταπολεμικά ίσως δεν έχει υπάρξει τέτοια ενέργεια, τόσο ανοιχτή και προκλητική σε βάρος των συμφερόντων της χώρας.

Η ενέργεια αυτή δεν υποδηλώνει μόνο ένα πνεύμα και μια στάση υποτέλειας της ελληνικής κυβέρνησης, βασικό και γνώριμο χαρακτηριστικό όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της χώρας.

Η ενέργεια αυτή υποδηλώνει ανοιχτά και καθαρά ότι η κυβέρνηση Σημίτη επιδιώκει και αποδέχεται ευχαρίστως και συνειδητά το ρόλο του μεσίτη και αντιπροσώπου των συμφερόντων του πολυεθνικού κεφαλαίου και μάλιστα του πιο ηγετικού πυρήνα του, που βλέπει την περιοχή από τα Βαλκάνια ως τον Ευφράτη ως περιοχή διανομής ανάμεσα στις ηγετικές ιμπεριαλιστικές χώρες.

Ούτε ο τούρκικος ούτε ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να κερδίσουν από αυτήν τη συμφωνία "ειρήνης". Το αντίθετο μάλιστα, με μοχλό αυτήν τη συμφωνία θα ασκηθούν νέες σοβαρές πιέσεις για πιο κραυγαλέες και επώδυνες παραχωρήσεις, με άμεση αντανάκλαση την επιδείνωση της εσωτερικής πολιτικής στη χώρα μας".

"Τι είναι αυτό που πυροδοτεί τις νέες θρασύτατες δηλώσεις του πρωθυπουργού, που συκοφαντεί τα εργατικά λαϊκά στρώματα της χώρας, τη φτωχή αγροτιά και τους καταταλαιπωρημένους μικρομεσαίους, ιδιαίτερα τους αυτοαπασχολουμένους, ότι είναι αναχρονιστές και παλαιολιθικοί, μόνο και μόνο γιατί δε δέχονται να παραιτηθούν από κεκτημένα δικαιώματα που τους παραχωρήθηκαν με τίμημα σκληρούς αγώνες και θυσίες;", αναρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα.

"Τι είναι αυτό που ωθεί τον πρωθυπουργό με περίσσια αναίδεια να ισχυρίζεται ότι τέλειωσαν οι παχιές αγελάδες για την αγροτιά και άλλα στρώματα του πληθυσμού; Οι παχιές αγελάδες πάντα υπήρχαν και τώρα υπάρχουν, μόνο που αυτές δε βρίσκονται μέσα στα λαϊκά στρώματα, αλλά έξω από αυτά, στις γραμμές της πλουτοκρατίας.

Σίγουρα το θάρρος το παίρνει ο πρωθυπουργός όχι μόνο από την κυβερνητική εξουσία που ασκεί, αλλά από την ευρύτερη στήριξη που έχει από την ΕΕ και ιδιαίτερα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, από τη φιλική διάθεση που δείχνει η καπιταλιστική εργοδοσία, που προτιμά τη σοσιαλδημοκρατία σήμερα χίλιες φορές, αφού αποδείχτηκε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει το μαστίγιο καλύτερα από τους προκατόχους της. Ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση, που ψηφίστηκε από το 42% του ελληνικού λαού, δε θα ήταν τόσο έξαλλα αποφασιστική στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της, αν δεν είχε την πολιτική στήριξη των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα της ΝΔ και του Συνασπισμού, που η στάση τους θυμίζει τη γνωστή λαϊκή παροιμία, "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι". Οι αντιφάσεις του ΔΗΚΚΙ και οι ουτοπικές του προτάσεις, για επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ της 8ετίας, είναι τραγικά πίσω από τις πραγματικές ανάγκες που έχει το λαϊκό κίνημα να εξοπλιστεί με ένα ρεαλιστικό και ταυτόχρονα επιστημονικό πρόγραμμα δράσης, που κοιτάει εμπρός και αξιοποιεί την πείρα του παρελθόντος".

"Ο τόπος μας", παρατήρησε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "πάσχει όχι μόνο από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και - με εξαίρεση το ΚΚΕ - από αντιπολίτευση, η οποία το μόνο που σκέπτεται είναι τι κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας θα αποσπάσει εκλογικά, όχι για να αλλάξει την κατάσταση, αλλά για να τη διαχειριστεί είτε ως διάδοχος είτε ως συμμέτοχος. Ο αγώνας που κάνουν τα άλλα κόμματα είναι αγώνας εναλλαγής και όχι αλλαγής. Η συναίνεση στα βασικά σημεία της πολιτικής γραμμής φαίνεται καθαρά στη σύμπραξή τους όχι τόσο μέσα στη Βουλή, αλλά κυρίως στις γραμμές του μαζικού κινήματος, στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, γενικότερα στα διάφορα θεσμικά όργανα, στη θεώρηση των πραγμάτων γύρω από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Απόδειξη είναι η στάση των άλλων πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης στο θέμα των ενοποιήσεων δήμων. Φωνάζουν, διαμαρτύρονται, παρεμβαίνουν, με κύριο στόχο να χαλάσουν τα σχέδια του ΠΑΣΟΚ που ενδιαφέρεται να ενώσει έτσι και με τέτοιο τρόπο τις κοινότητες, ώστε να κανονίσει την κατανομή των βουλευτικών εδρών. Διαμαρτύρονται, και σωστά, ότι οι ενοποιήσεις συνδέονται με τη διαμόρφωση των πιο άγριων ρουσφετολογικών μηχανισμών. Εκεί όμως είναι το θέμα; Το πρόβλημα είναι μόνο αν γίνονται εθελοντικά ή όχι οι ενοποιήσεις, λες και δεν έχουμε πολλές περιπτώσεις που γίνονται αντιλαϊκά πράγματα εθελοντικά με τη χειραγώγηση και την παραπλάνηση; Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Οι ενοποιήσεις γίνονται με συγκεκριμένο στόχο και περιεχόμενο, να διαμορφωθούν πιο ισχυροί μηχανισμοί του κράτους για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική, ιδιαίτερα οι ιδιωτικοποιήσεις, το πλιάτσικο, οι νέοι φόροι.Η ΝΔ κάνει σήμερα αυτό που θα έκανε το ΠΑΣΟΚ, αν η ΝΔ προχωρούσε τις ενοποιήσεις".

"Υπάρχουν αναμφισβήτητα καινούρια στοιχεία στη διαπάλη κορυφών", σημείωσε σε άλλη αναφορά της η Αλέκα Παπαρήγα. "Η ΝΔ δεν παραιτείται από τη διεκδίκηση της επιστροφής στη διακυβέρνηση, όμως στις κρίσιμες στιγμές φροντίζει η όποια αντιπαράθεση στα σημεία με το ΠΑΣΟΚ να μην οδηγεί σε ακύρωση της γενικότερης πολιτικής που ακολουθείται σήμερα στον τόπο μας. Το ταξικό πολιτικό ένστικτο και κριτήριο της ΝΔ στέκεται πολύ πιο ψηλά από τη φιλοδοξία της να εκτοπίσει το ΠΑΣΟΚ από τη διακυβέρνηση του τόπου.Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν επικρίνει τη ΝΔ γιατί δεν επιστρέφει στην τακτική της κατσαρόλας ή της δημαγωγικής στήριξης των λαϊκών κινητοποιήσεων. Την επικρίνει για τα έργα και τις ευθύνες της, για το συγκεκριμένο πολιτικό της πρόγραμμα και τα συμφέροντα που υπηρετεί. Είναι κοινό μυστικό ότι στα διάφορα όργανα του μαζικού κινήματος, γίνεται ιδιαίτερα τελευταία κανονική μοιρασιά, με κύριο μέτωπο τον περιορισμό των θέσεων του ΚΚΕ σε θέσεις ευθύνης, σε αντίθεση με την πρακτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια, όταν δεν υπάρχουν προγραμματικές συμφωνίες, να εφαρμόζεται η πρακτική της αντιπροσωπευτικότητας με βάση τα εκλογικά ποσοστά.

Στις σημερινές όμως συνθήκες η κυβερνητική πολιτική έχει γερό άλλοθι όχι μόνο από τα "δεξιά", αλλά και από τα "αριστερά", για να χρησιμοποιήσουμε κατά παραχώρηση αυτούς τους όρους με τη συμβατική έννοια που έχουν και η οποία βεβαίως στην πραγματικότητα δεν απηχεί την ουσιαστική οριοθέτηση πολιτικής. Ο ΣΥΝ είναι ο παραγωγός αυτού του άλλοθι με τη στάση του απέναντι στη λεγόμενη πρόταση για την Κεντροαριστερά, που τώρα πια σε όλη την Ευρώπη έχει αποδειχθεί ως η σανίδα σωτηρίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Ο ελληνικός λαός έχει σήμερα πολλές ευκαιρίες να κατανοήσει τι μεγάλο παιχνίδι παίζεται σε βάρος του με την ατέρμονη συζήτηση περί του τι είναι η Κεντροαριστερά και ποια μορφή θα πάρει. Αρκεί κανείς να παρακολουθήσει όσο γίνεται από κοντά αυτό το παιχνίδι έρωτα και "μίσους" ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ.

Ο ΣΥΝ ασκεί καθημερινά κριτική στην κυβέρνηση, ξιφουλκεί, διαμαρτύρεται, φωνάζει, γκρινιάζει, απορρίπτει επιλογές της. Πρόκειται για καλά οργανωμένη παρέμβαση, κομμένη και ραμμένη για τις τηλεοπτικές οθόνες, γυάλινη αντιπολίτευση, τίποτε παραπάνω. Την ίδια ώρα συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό και τη σύγχυση, με τις προτάσεις προγραμματικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, με την γκρίνια του ότι το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται γιατί έχει ηγεμονικές βλέψεις στη συνεργασία και δε μοιράζει δίκαια τα ιμάτιά του.

Τι να πει κανείς για τις θέσεις του ΣΥΝ περί αποκεντρωμένης, διαφανούς και σύγχρονης Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, όταν συμμετέχει με επίσημη συνεργασία με το κυβερνητικό κόμμα στο 80% και πάνω των δήμων και στη μεγάλη πλειοψηφία των νομαρχιών. Απ' όσο γνωρίζουμε, και γνωρίζουμε τα πράγματα, η συνεργασία καλά κρατεί".

Αναφερόμενη στη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ, η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος τόνισε πως "το ΚΚΕ δεν περιορίζεται σήμερα στην καθαρή και συγκεκριμένη αντιπολίτευση, δεν περιορίζεται ούτε μόνο στη στήριξη και ενθάρρυνση των λαϊκών κινητοποιήσεων. Προβάλλει συστηματικά και εργάζεται για τη δημιουργία των πολιτικών και κοινωνικών προϋποθέσεων που θα οδηγήσουν σε μια ριζική ανατροπή όχι μόνο των πολιτικών συσχετισμών ανάμεσα στα κόμματα, αλλά σε μια ριζική ανατροπή της πολιτικής που γεννά τα υπερκέρδη, την εκμετάλλευση, την υποταγή στους σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Η πολιτική που οδηγεί στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου είναι η μόνη ρεαλιστική διαφορετική πολιτική πρόταση, που πατάει στην πραγματικότητα, στις ανάγκες και τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας. Οσο πιο γρήγορα δημιουργηθεί αυτό το Μέτωπο, τόσο καλύτερα για τον τόπο μας. Αυτή είναι η πολιτική συμμαχιών που προτείνει το ΚΚΕ, παλεύει γι' αυτήν, και θα την επιτύχει αργά ή γρήγορα, πράγμα που εξαρτάται και από τη στάση των πιο λαϊκών ριζοσπαστικών δυνάμεων.

Εμείς δεν πρόκειται να κουραστούμε να προβάλλουμε και κυρίως να δουλεύουμε για τη συγκρότηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, που δε θα περιορίζεται στη στήριξη των λαϊκών αγώνων, αλλά θα δώσει προοπτική εξουσίας για την εργατική τάξη και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα.

Η ευθύνη μας να κινητοποιήσουμε, να πείσουμε είναι πολύ μεγάλη, όχι μόνο γιατί είμαστε κομμουνιστές, όχι μόνο γιατί η ζωή επιβεβαιώνει αυτήν την ανάγκη, αλλά γιατί σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει άλλη οργανωμένη πολιτική δύναμη που είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί με τη σημερινή κατάσταση".

"Ομως δεν είμαστε και οι αποκλειστικά υπεύθυνοι", σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα. "Πιστεύουμε ότι ειδικά σήμερα, που έχουν συγκεντρωθεί πολλά αποδεικτικά στοιχεία για το πού πάει η κατάσταση, ευθύνη έχουν και όλοι εκείνοι που καταλαβαίνουν ότι ο μονόδρομος της ΕΕ και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο μονόδρομος που συμφέρει τους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Εχει συσσωρευτεί σήμερα όχι μόνο δυσαρέσκεια, αλλά και πολύτιμη πείρα σε σημαντικά τμήματα του λαού μας, σε κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες που έχουν αξιοπρέπεια, φιλότιμο και ξέρουν ότι δεν αρκεί να αυτοπροσδιορίζεσαι αριστερός, πρέπει να έχεις κότσια να σκέφτεσαι αριστερά και κυρίως να παλεύεις αριστερά.

Ο καθένας που καταλαβαίνει πού πάνε τα πράγματα, ότι οι σημερινές επιλογές υπονομεύουν το μέλλον του τόπου για πολλά χρόνια, έχει ευθύνη να αντιδράσει σήμερα. Να ξεπεράσει αναστολές και αυταπάτες, να πάρει πρωτοβουλίες ή να συμμετέχει και να στηρίζει κάθε πρωτοβουλία που οδηγεί σε μια ανεξάρτητη πολιτική δράση από τα κόμματα που διαχειρίζονται το σύστημα ή φιλοδοξούν να το συνδιαχειριστούν. Η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι αναπόφευκτη, η σύγκρουση με τις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα γίνει όχι γιατί το θέλει το ΚΚΕ, αλλά γιατί επιβάλλεται για το συμφέρον του λαού και του τόπου, για το συμφέρον της περιοχής.

Σημασία έχει να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος, να μη βρίσκονται προσχήματα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει από τα πάνω χωρίς τη λαϊκή παρέμβαση, χωρίς το λαϊκό μέτωπο ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ, που διαχωρίζεται ευκρινώς και καθαρά από την κυρίαρχη πολιτική και τους διάφορους εκφραστές της, άμεσους ή έμμεσους.

Οι ευκαιρίες είναι πολλές, τις δίνει η ίδια η κυβερνητική πολιτική με την ολομέτωπη επίθεσή της στο εισόδημα, τη δουλιά, την παιδεία, την υγεία, τη στάση της στα διεθνή ζητήματα και την εξωτερική πολιτική, με τη στάση της στη μάστιγα των ναρκωτικών, την αντιδημοκρατική τακτική της.

Η πολιτική συναίνεση που κυριαρχεί στις κορυφές, διανθισμένη από μια πολιτική υποκλοπής της λαϊκής δυσαρέσκειας, μπορεί να αποδειχθεί τραγικά επικίνδυνη για πολλές δεκαετίες στον τόπο μας. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στην πολιτική ζωή του τόπου, όταν ο λαός, κυρίως οι πιο πρωτοπόρες δυνάμεις του, αναλάβει τις ευθύνες του. Αδιέξοδα υπάρχουν και θα υπάρξουν όσο διατηρείται η αυταπάτη, η μοιρολατρία, η αναμονή της εξ ύψους παρηγοριάς.Η γενικευμένη δυσαρέσκεια και η αμφισβήτηση της σημερινής πολιτικής έχει αξία, αν γεμίσει με ριζοσπαστικό πολιτικό περιεχόμενο, με πρώτη προϋπόθεση την απόρριψη κάθε ιδέας ή αυταπάτης για κοινωνική ειρήνη και ταξική συνεργασία".