Η επέτειος αυτή του πολιτικού ημερολογίου της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας, δεν αποτελεί απλώς και μόνο μια εθιμοτυπική υπενθύμιση της ημερομηνίας που η στρατιωτικοφασιστική δικτατορία στην Ελλάδα παρέδιδε την κυβερνητική εξουσία στην αφρόκρεμα των τότε πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης της χώρας. Πολιτική αλλαγή την είπαν, αλλά στην πραγματικότητα ήταν σαν όλες τις συναλλαγές μεταξύ κυρίαρχων στη μοιρασιά της εξουσίας, που τη μάστιζε τότε οικονομική και πολιτική κρίση. Είχε πέσει πλέον και το τελευταίο φύλλο συκής, που κάλυπτε τη συμπαιγνία των αμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών με το ντόπιο κατεστημένο και τους εκπροσώπους του ενάντια στον ελληνικό και τον κυπριακό λαό. Η ασίγαστη πάλη του λαϊκού αντιδικτατορικού κινήματος ωρίμαζε τις αντιαμερικανικές - αντιΝΑΤΟικές διαθέσεις, προβάλλοντας στο προσκήνιο την αναγκαιότητα μιας πολιτικής λύσης που θα άφηνε στο παρελθόν, όχι μόνο τη λαομίσητη χούντα, αλλά ό,τι σάπιο και αντιδραστικό κληροδότησε η μετεμφυλιοπολεμική πολιτική πραγματικότητα των ξενόδουλων κυβερνήσεων. Το Πολυτεχνείο κτυπήθηκε μα δε νικήθηκε. Εγινε το στοιχείο που ένωσε το χέρι του πατέρα με του γιου στο όπλο της ελπίδας, αναζωογονώντας τους καταχωνιασμένους πόθους μιας γενιάς που πάλεψε χωρίς να φτάσει στο τέρμα, με τη λαχτάρα της νέας γενιάς να ανοίξει το δρόμο στο μέλλον. Ισως αναρωτηθεί κάποιος για την τροπή των εξελίξεων χωρίς την πολιτική εναλλαγή του Ιούλη 1974. Ομως η ιστορία δε γράφεται με υποθέσεις. Η συγκεκριμένη πολιτική πράξη της κυρίαρχης τάξης και των ξένων προστατών της είχε τη δική της επίδραση στη μετέπειτα πολιτική πορεία της Ελλάδας.

23 του Ιούλη, 23η επέτειος, μια συγκυριακή χρονική στιγμή που αναδεικνύει και σύμπτωση πολιτικών γεγονότων και εξελίξεων, η ρίζα των οποίων ακουμπά την ιστορική περίοδο πριν τον Ιούλη του 1974. Γεγονότα εκείνης της εποχής έχουν τη δική τους συμβολή στη δημιουργία μιας πραγματικότητας που έρχεται σήμερα να αντιμετωπίσει η στρατηγική της "νέας τάξης πραγμάτων". Οι μετά το 1974 ελληνικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η σημερινή, ενίσχυσαν τη συμμετοχή και δράση τους στους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς. Οι ηθικοί αυτουργοί των κατά συρροή εγκλημάτων της χούντας σε βάρος του ελληνικού και του κυπριακού λαού, αναγορεύονται επικυρίαρχοι του παιγνιδιού που παίζεται με άλλους όρους και εκτελεστές στις ίδιες πλάτες. Η αμερικανοΝΑΤΟική επιβολή των συνθηκών διευθέτησης της κατάστασης στο Αιγαίο και το Κυπριακό, με την αγαστή σύμπνοια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και την ανοχή των άλλων κομμάτων διαχείρισης, οδεύει στην ολοκλήρωση του κύκλου που άνοιξε το 1967, προκειμένου να δημιουργήσει και να εδραιώσει ακόμη πιο στυγνό, βάρβαρο για τους λαούς περιβάλλον προς όφελος των στρατηγικών συμφερόντων του ιμπεριαλισμού.

Η πολιτική προσαρμογής στα δεδομένα της δράσης των πολυεθνικών, επιβάλει την καθολική επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων και στο λαϊκό κίνημα, η υποταγή του οποίου επιχειρείται με κάθε μέσο, προκειμένου να αφαιρείται η δυνατότητα υπεράσπισης και διεκδίκησης των συμφερόντων του και η προοπτική αμφισβήτησης της πολιτικής και της εξουσίας της άρχουσας τάξης. Ενισχύεται το κράτος της σύγχρονης δικτατορίας των μονοπωλίων μέσω θεσμών καταστολής και χειραγώγησης του λαού από την αστική δημοκρατία, την επέτειο αποκατάστασης της οποίας υποδέχονται με διθυράμβους όλες οι δυνάμεις που υποκλίνονται σ' αυτήν. Μόνο που "λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο". Και αυτός δεν είπε ακόμη την τελευταία λέξη. Το "ξεκαθάρισμα του λογαριασμού" ανήκει στο λαό.