ΛΟΝΔΙΝΟ.-

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που αναφέρει η Εκθεση της Προόδου των Εθνών 1997, μια καινούρια έκθεση από τη ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, σχετικά με τη βία ενάντια σε γυναίκες και κορίτσια. Περισσότερα από 60 εκατομμύρια γυναίκες θα ζούσαν σήμερα, αν δεν υπήρχε η βία που σχετίζεται με τις διακρίσεις των φύλων. Ακόμη περισσότερα εκατομμύρια, σε κάθε χώρα, σε κάθε ήπειρο ζουν κάτω από την καθημερινή απειλή της φυσικής κακοποίησης.

"Αυτή η χρόνια κατάσταση βίας αποτελεί την ευρύτερα διαδεδομένη καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκόσμια σήμερα", δήλωσε η Κάρολ Μπέλαμι, εκτελεστική διευθύντρια της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, που παρουσίασε την Εκθεση της Προόδου των Εθνών 1997 σε διεθνή συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο.

Η συγκεκριμένη έκθεση περιγράφει μια συγκλονιστική σειρά περιπτώσεων βίας και κακοποίησης κατά γυναικών και κοριτσιών, όπως οι δολοφονίες λόγω προίκας στην Ινδία, συζυγική βία στις ΗΠΑ, ρίψη οξέος στο Μπαγκλαντές, δολοφονίες θηλυκών βρεφών και ακρωτηριασμό γυναικείων οργάνων.Η έκθεση της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ επιμένει ότι τα εγκλήματα κατά γυναικών υποτιμώνται και οι κοινωνικοί επιστήμονες τώρα ανακαλύπτουν ότι το πεδίο της βίας κατά γυναικών και κοριτσιών είναι κατά πολύ ευρύτερο από τις πρόσφατες εκτιμήσεις. Για παράδειγμα, το 1/5-1/7 των γυναικών θα πέσουν θύμα βιασμού κάποια στιγμή στη ζωή τους. Περίπου 25-50% του συνόλου των γυναικών έχουν υποφέρει από τη φυσική βία από το σύντροφό τους.Ακόμα και σε μια συγκριτικά "ανοιχτή" κοινωνία όπως οι ΗΠΑ, μόνο 1 στις 100 γυναίκες που υπέφεραν από βία το αναφέρει επίσημα.

Παράλληλα, η προτίμηση για γιο έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη έκταση αμβλώσεων θηλυκών εμβρύων και τη δολοφονία νεογέννητων κοριτσιών σε κάποιες κοινωνίες και ιδιαίτερα σε χώρες της Ασίας. Η πρακτική του ακρωτηριασμού μέρους ή του συνόλου των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι κοινή σε τουλάχιστον 28 χώρες, οι περισσότερες αφρικανικές. Εως και 130 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια υποφέρουν από την εφαρμογή αυτής της πρακτικής.

"Στο σημερινό κόσμο, το να γεννηθείς γυναίκα είναι σαν να γεννιέσαι για να ζήσεις τον κίνδυνο. Κάθε κορίτσι μεγαλώνει με την απειλή της βίας", τόνισε η Μπέλαμι και πρόσθεσε ότι "η σκιά της βίας κάτω από την οποία ζουν κορίτσια και γυναίκες, τις εξουθενώνει φυσικά, ψυχολογικά και κοινωνικά. Αυτό έχει συνέπειες στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη όλων των κοινωνιών".

Η ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ επιμένει ότι η εκπαίδευση των κοριτσιών είναι ο παράγοντας - κλειδί στις προσπάθειες για προστασία των κοριτσιών από τη βία.Τα κορίτσια που δεν απολαμβάνουν το δικαίωμα της εκπαίδευσης, εξελίσσονται σε αδύναμα άτομα κοινωνικά και οικονομικά και καθίστανται ευάλωτα στην καταπίεση και τη βία.

Επίσης, σημαντικό βήμα αποτελεί η ποινικοποίηση ως έγκλημα της βίας κατά των γυναικών.Η νομοθεσία δεν αποτελεί εγγύηση προστασίας για τις γυναίκες, αλλά η εθνική νομοθεσία μπορεί να βοηθήσει στην καθιέρωση κάποιων κοινωνικών προτύπων. Παρ' όλα αυτά, η Πρόοδος των Εθνών 1997 αποκαλύπτει ότι είναι ελάχιστη η υφιστάμενη εθνική νομοθεσία που αναφέρεται στη βία εξαιτίας φύλου. Παγκόσμια, από τα 193 κράτη, μόνο το ένα τέταρτο - 44 χώρες - έχουν ενεργοποιήσει τη νομοθεσία κατά της βίας στο σπίτι, μόνο 27 έχουν νόμους ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση και μόνο 17 θεωρούν το βιασμό στο πλαίσιο του γάμου ως έγκλημα.Ακόμα και σε αυτές τις χώρες όπου υφίσταται η νομοθεσία, η πρόκληση είναι να εξασφαλιστεί η ισχύς του νόμου.

Στο κεφάλαιο για την υγιεινή, η Πρόοδος των Εθνών 1997 αποκαλύπτει ότι σχεδόν 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι - ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός - δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκή μέσα και συστήματα αποχέτευσης.Η έκθεση ανακάλυψε ότι παρά τα οφέλη που προέκυψαν μέσα στην προηγούμενη δεκαετία με τη δημιουργία πρόσβασης σε καθαρό νερό, η υγιεινή έχει μείνει πολύ πίσω, εξαιτίας του κόστους, της πληθυσμιακής πίεσης και των πολιτισμικών αντιστάσεων.

Σε ό,τι αφορά το AIDS, η έκθεση παρουσιάζει νέα στοιχεία που δείχνουν τις επιπτώσεις που θα έχει στη βρεφική θνησιμότητα τις ερχόμενες δεκαετίες και προειδοποιεί για τον αυξανόμενο εφησυχασμό στις αναπτυγμένες χώρες, όπου οι υψηλού κόστους θεραπείες φαίνεται να μπορούν να χειρίζονται το AIDS.

Η Πρόοδος των Εθνών 1997 εξετάζει την αποτυχία πολλών χωρών, πλουσίων και φτωχών, να βρουν επαρκή και κατάλληλη αντιμετώπιση του συνεχώς αυξανόμενου αριθμού ανηλίκων που παραβιάζουν το νόμο. Η έκθεση επιμένει πως τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε δίκαιη μεταχείριση από το σωφρονιστικό σύστημα ανηλίκων, που πρέπει να σχεδιάζεται έτσι ώστε να τα βοηθά να επιστρέψουν ως παραγωγικά μέλη στην κοινωνία.

Σε ό,τι αφορά την αναπτυξιακή βοήθεια, η έκθεση επισημαίνει ότι το 1997 η επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια ήταν στα χειρότερα επίπεδά της από τότε που ξεκίνησαν να υπάρχουν σχετικά στατιστικά στοιχεία, το 1950.Με μέσο όρο συνεισφοράς μόλις 0,27% του ΑΕΠ, οι ΗΠΑ έρχονται τελευταίες με συνεισφορά 0,10% ως ποσοστό του ΑΕΠ τους. Οι χώρες που καταλαμβάνουν τις καλύτερες θέσεις, μετρώντας τις συνεισφορές τους σε σύγκριση με το ΑΕΠ τους, είναι η Δανία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Σουηδία. Σε απόλυτους αριθμούς η Ιαπωνία συνεισφέρει το μεγαλύτερο ποσό. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι οι συνεισφορές σχεδόν όλων των χωρών παρουσιάζουν μείωση από το 1992.