ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ ΤΟ "ΣΚΟΠΙΑΝΟ" | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ ΤΟ "ΣΚΟΠΙΑΝΟ"

Ιδιαίτερη προσπάθεια απαιτείται από τον αναγνώστη, τον ακροατή, τον τηλεθεατή, που θα ήθελε να πληροφορηθεί την εξέλιξη στο λεγόμενο "σκοπιανό" θέμα. Οι εφημερίδες το έχουν στριμώξει στις διαστάσεις του "μονόστηλου", ενώ στον πολύτιμο ραδιοτηλεοπτικό χρόνο δε χωράει πια. Και όμως κινείται... Αν κρίνουμε τουλάχιστον από τις διαβουλεύσεις στη Νέα Υόρκη και τα πρώτα τους αποτελέσματα.

Τι συμβαίνει και ένα πρόβλημα, που πριν τρία - τέσσερα χρόνια χαρακτηριζόταν "μείζον εθνικό", φθάνει σήμερα να θεωρείται από τα μέσα ενημέρωσης από θέμα ρουτίνας ως ανύπαρκτο;

Η πρώτη εξήγηση θα μπορούσε να αναζητηθεί στο ότι κανείς από τους αρχιτέκτονες της πολιτικής στο θέμα αυτό δε θέλει σήμερα να θυμάται. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δε θέλουν να θυμάται ούτε ο ελληνικό λαός, που τότε χρησιμοποιούνταν σαν "πρώτη ύλη" για τα συλλαλητήριά τους.

Πρόσθετο προπέτασμα βρήκε η κυβέρνηση στην ασθένεια του πρωθυπουργού για να αποφύγει να δώσει λόγο, σχετικά με την πολιτική της και τους χειρισμούς τους στο θέμα.

***

Η επιλεκτική αμνησία, τόσο της κυβέρνησης, όσο και της μείζονος αντιπολίτευσης, των δυνάμεων που χάραξαν και ακολούθησαν την αδιέξοδη πολιτική της "ονοματολογίας", είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της παθολογίας του πολιτικού συστήματος. Αρκεί να αντιπαραβάλουμε το τι έλεγαν τότε με αυτά που σήμερα συζητούνται στη Νέα Υόρκη, για να αντιληφθούμε το μέγεθος της "αξιοπιστίας" αυτών. Τότε ούτε σκέψη για απευθείας συζήτηση με τα Σκόπια, σήμερα, όχι μόνο συζήτηση, αλλά και πιθανή συμφωνία ακόμα και για το όνομα.

Οσα γίνονται γνωστά από τη Νέα Υόρκη και ενώ έκλεισε ο πρώτος κύκλος των διαπραγματεύσεων οδηγούν στην εκτίμηση ότι οι δύο κυβερνήσεις βρίσκονται κοντά στη συμφωνία για μεικτή ονομασία, ή, στη χειρότερη περίπτωση, καταλήγουν σε μια ...συμφωνημένη διαφωνία.

Ο καταλύτης στην υπόθεση αυτή εξακολουθεί να είναι βέβαια η παρέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο τρόπος, με τον οποίο ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ρ. Χόλμπρουκ επέβαλε μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο, το περασμένο καλοκαίρι, τη"λύση" στην Αθήνα και τα Σκόπια ήταν χαρακτηριστικός. Με τον ίδιο τρόπο, οι Αμερικανοί υπαγορεύουν και τώρα στις δυο χώρες τη συμφωνία. Η αμερικανική παρέμβαση, όπως είναι γνωστό, δεν περιορίζεται στη διένεξη Ελλάδας και πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αλλά και σε όλα τα εκκρεμή θέματα στην περιοχή, αρχίζοντας από τη Βοσνία και συνεχίζοντας με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη διευθέτηση των προβλημάτων στη Μέση Ανατολή, αλλά και στο νότο της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Το γεγονός αυτό καθιστά το "σκοπιανό" μέρος ενός "πακέτου", η συνολική διευθέτηση του οποίου αλλάζει τα γεωπολιτικά δεδομένα, που αφορούν άμεσα στη χώρα μας και με ιδιαίτερα δυσμενείς προβλέψεις.

***

Θα φαινόταν τουλάχιστον αντιφατικό ο "Ριζοσπάστης", που υποστήριξε εξ αρχής τις απευθείας διαπραγματεύσεις και για το θέμα του ονόματος, να μέμφεται τώρα την κυβέρνηση που προχωρά σ' αυτές. Ομως, άλλο είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση, χωρίς διαμεσολαβήσεις, για την επίλυση της κρίσης και άλλο η διατεταγμένη συμφωνία. Στην πρώτη περίπτωση, εκτός από το ότι θα κερδιζόταν ο χρόνος που πέρασε, θα έδινε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τα όποια συγκριτικά πλεονεκτήματα διέθετε για να αναδειχτεί σε παράγοντα ειρήνης, συνεργασίας και σταθερότητας στην περιοχή. Τότε οι διαπραγματεύσεις θα οδηγούσαν σε ένα αποτέλεσμα που θα εξέφραζε αυθεντικά τη θέληση των δυο χωρών. Σήμερα όμως, τόσο οι διαπραγματεύσεις, όσο και η όποια συμφωνία τελούν υπό την κηδεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ετσι, το όποιο αποτέλεσμα θα εξαρτάται μονίμως από τη θέληση των επιδιαιτητών και από τις στρατηγικές τους επιδιώξεις. Μια τέτοια συμφωνία δεν είναι μόνο επισφαλής, αλλά και μόνιμη πηγή κρίσεων, όταν κάτι τέτοιο επιβάλλεται από τα συμφέροντα των Αμερικανών.

Ομως, αν οι χειρισμοί της εξωτερικής πολιτικής στο "σκοπιανό" οδηγούν σε ασφυκτικό εναγκαλισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες με όλες τις συνέπειες, οι χειρισμοί στο εσωτερικό δείχνουν την υποκρισία των πολιτικών δυνάμεων, που, ενώ στην αρχή πλειοδοτούσαν σε "εθνική" αδιαλλαξία, χρησιμοποιούσαν το θέμα για μικροκομματικούς σκοπούς και για την επίλυση εσωκομματικών προβλημάτων, τώρα, επειδή έτσι θέλουν οι Αμερικανοί, είναι έτοιμες να πουν "ναι" σε όλα. Και μάλιστα, χωρίς να δώσουν λογαριασμό για την κοροϊδία του ελληνικού λαού επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ