Τουλάχιστον 1,5 τρισεκατομμύριο δραχμές σε τιμές του 1990, που αντιστοιχεί σήμερα σε 2,9 τρισεκατομμύρια, απαιτούνται για να βρεθεί μία ικανοποιητική λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η παιδεία στη χώρα μας.

Το παραπάνω στοιχείο, που αποκαλύπτει εύγλωττα τις τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης, περιέχεται στη μελέτη του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, με τίτλο "Η Ελληνική Εκπαίδευση στον ορίζοντα του 2.000" που επιμελήθηκε ο Κ. Κάρμας,στοιχεία της οποίας είχε χρησιμοποιήσει ο "Ρ" πριν από λίγο καιρό για ρεπορτάζ σχετικό με τη σχολική στέγη στην Αττική.

Το νούμερο αυτό αποκαλύπτει την πολιτική της υποχρηματοδότησης που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση, καθώς και στο φετινό προϋπολογισμό οι δαπάνες για την παιδεία, σύμφωνα με την ίδια την κυβέρνηση, μόλις που ξεπερνούν το ένα τρισεκατομμύριο δραχμές (1.054.085 δρχ.), ποσοστό 7% επί του συνολικού προϋπολογισμού. Τα δε 2,9 τρισεκατομμύρια αποτελούν το 20% περίπου του προϋπολογισμού, ποσοστό που ξεπερνάει κατά πολύ ακόμα και το ιστορικό αίτημα του 15% για την παιδεία και, φυσικά, απέχει παρασάγγας από το ποσοστό που δίνει η κυβέρνηση στην παιδεία. Μπορεί το ποσό να φαίνεται υπερβολικό, αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα λεφτά αυτά, ειδικά για το κτιριακό, θα δοθούν εφάπαξ και δε θα δίνονται κάθε χρονιά.

Μάλιστα, η έρευνα υπογραμμίζει ότι στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες για μισθούς, ενοίκια, αναλώσιμα υλικά και λοιπές τρέχουσες δαπάνες, ποσά διόλου ευκαταφρόνητα, που ανεβάζουν τις πραγματικές ανάγκες της παιδείας σε ακόμα μεγαλύτερα ποσά.

Σύμφωνα με την έρευνα, μόνο για τη λύση του κτιριακού προβλήματος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (όπως είναι γνωστό, λείπουν 22.000 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα), που αποτελεί και ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης, απαιτούνται τουλάχιστον 800 δισεκατομμύρια δρχ. σε τιμές του 1990. Το ποσό αυτό αναλύεται σε 500 δισ. δρχ. για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 300 δισ. για την τριτοβάθμια. Από αυτά, τα 600 δισ. απαιτούνται για την ανέγερση κτιρίων και 200 για απαλλοτριώσεις οικοπέδων.

Το ποσό αυτό, τονίζει η έρευνα, μεγαλώνει εάν προστεθούν και τα ποσά που απαιτούνται:

- Για τον εξοπλισμό των υπολογιζόμενων ως αναγκαίων κτιρίων σε έπιπλα, θρανία και άλλα εκπαιδευτικά όργανα.

- Για την εγκατάσταση ενός σύγχρονου δικτύου βιβλιοθηκών, αν όχι σε όλες τις σχολικές μονάδες του εκπαιδευτικού συστήματος, τουλάχιστον σε όλες τις μονάδες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και, από τις μονάδες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, σε εκείνες που δεν έχουν λιγότερους από 200 μαθητές.

Η έρευνα αναφέρει ότι καμία σχολική μονάδα στη χώρα μας, ακόμα και πανεπιστήμια και ΤΕΙ, δε διαθέτουν σύγχρονη βιβλιοθήκη.

- Για τη δημιουργία γύρω από τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλης εκείνης της υποδομής, η οποία θα ελαχιστοποιήσει το κόστος διαμονής και διατροφής εκείνου τουλάχιστον του αριθμού φοιτητών, που είναι αναγκασμένοι, λόγω σπουδών, να ζουν μακριά από τις οικογένειές τους.

- Για την εγκαθίδρυση στο εκπαιδευτικό σύστημα όλων εκείνων των οργάνων, τα οποία θα μπορούν σε συνεχή βάση να εκσυγχρονίζουν τα αναλυτικά προγράμματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.

- Για την ουσιαστική ίδρυση 13 Περιφερειακών Επιμορφωτικών Κέντρων (ΠΕΚ), ένα ανά περιφέρεια, για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και για μία σειρά άλλων δραστηριοτήτων, τόσο στο χώρο της τυπικής, όσο και της άτυπης εκπαίδευσης.

- Για τη δημιουργία όλης εκείνης της υποδομής, η οποία απαιτείται για την εγκαθίδρυση μεταπτυχιακών σπουδών στη χώρα μας.

Ο ερευνητής υπολογίζει ότι η χρηματοδότηση των παραπάνω δραστηριοτήτων, μαζί με τα ποσά για το κτιριακό, απαιτεί τουλάχιστον 1,5 τρισεκατομμύριο δραχμές σε τιμές 1990, δηλ. 2,9 τρισ. σε σημερινές τιμές.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ