Τελευταία ακούμε για συνέδρια, που, όμως, έχουν χαρακτήρα φιέστας. Υπάρχει και το Συνέδριο της ΚΝΕ, όπου και βγαίνει η πείρα πολλών δεκαετιών. Οι εργασίες του ανοίξανε Πρωτομαγιά, μέρα απεργίας, θύμησης παλιών αγώνων, χάραξης καινούριων. Να που, κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, οι αγώνες της εργατικής τάξης, όχι μόνο ήταν μαζικοί, αλλά κέντρισαν το ενδιαφέρον γενικότερα.

Ολο και περισσότεροι θέλουν να μάθουν τι λένε γι' αυτά οι κομμουνιστές. Και αυτό γιατί τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής γίνονται πιο κατανοητά. Ο Κνίτης φοβάται να βγει προς τα έξω γιατί πιστεύει ότι δεν μπορεί να πείσει τη νεολαία και απογοητεύεται. Και πώς να μην απογοητεύονται όταν μιλά στους συμμαθητές και αυτοί απαντάνε: "Εγώ καλά είμαι. Εχω τα μέσα να ζήσω. Εξάλλου δεν είμαι αυτός που θα αλλάξει την κατάσταση. Και έπειτα μόνο εσείς τα λέτε αυτά: Εξω από ΝΑΤΟ, ΕΕ, όχι στο Μάαστριχτ". Η ακόμα μπορούν να σου πουν: "Καλά δεν είδατε τι έπαθε η Σοβιετική Ενωση; Ξεκολλήστε από αυτές τις ιδέες. Εκσυγχρονιστείτε! ".

Αυτά τα λένε και νέοι καταπιεσμένοι από προβλήματα, που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές. Και όμως πιστεύουν ότι είναι μια χαρά, ότι πηγαίνοντας σε in μαγαζιά και παίρνοντας λίγο χασίς "εκσυγχρονίζονται".

Πρέπει, λοιπόν, να τους πείσουμε πως όταν λένε κοινωνικό διάλογο εννοούν τις προσταγές του κεφαλαίου, όταν λένε για πρόοδο εννοούν και άλλους φόρους και περικοπές κεκτημένων. Γιατί χρειάζονται θυσίες για να είμαστε στην ΕΕ, για να στείλουμε στρατιώτες στην Αλβανία, για να υπακούμε τυφλά στις πολυεθνικές. Αυτές τις θυσίες θα τις κάνεις εσύ, όταν θα δουλεύεις 10 ώρες την ημέρα, όταν θα παρακαλάς για μια δουλιά, όταν θα περιμένεις μέχρι τα 65 να πάρεις σύνταξη.

Υπάρχουν και νέοι που αποφεύγουν την πολιτική. Δεν είναι όπως όμως την έχουν γνωρίσει από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Είναι αγώνας για μια ζωή που εμείς ονειρευόμαστε και δεν ντρεπόμαστε να το πούμε. Ο,τι και αν μας λένε, θα είμαστε έξω από το ΝΑΤΟ, μέσα στη ζωή.