Στις 21 Ιανουαρίου 1997, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Δ. Ρέππας, απαντώντας σε ερώτημα του "Ασοσιέιτεντ Πρες", για το αν η Ελλάδα προτίθεται να ζητήσει την έκδοση του ναζί εγκληματία πολέμου Αλόις Μπρούνερ, συνεργάτη του Μέρτεν και δεξί χέρι του Αϊχμαν, δήλωσε ότι "η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει την έκδοσή του".

Η απάντηση του κ. Ρέππα, στηρίζονταν στο ότι η ελληνική κυβέρνηση, βάσει νόμου, το 1959 εκχώρησε το δικαίωμα τιμωρίας των Γερμανών εγκληματιών πολέμου στη... γερμανική κυβέρνηση!

Για το θέμα αυτό το ΚΚΕ κατέθεσε την υπ' αρ. 3393/17.4.97. Ερώτηση για τους κ.κ. υπουργούς Εξωτερικών και Τύπου και ΜΜΕ, με την οποία τούς ρωτούσε, αν προτίθονταν να καταργήσουν τους σχετικούς Νόμους του 1959, νόμους βαριάς υποτέλειας, ώστε να μπορεί η Ελλάδα να τιμωρεί τους ναζί εγκληματίες, ως κυρίαρχο κράτος.

Η απάντηση του υπουργού Εξωτερικών (α.π. 35/22.4.97) απαντά σε άλλο θέμα, το θέμα των απαιτήσεων των γερμανικών επανορθώσεων, που αναφέρει ότι "το συζήτησαν ο κ. Σημίτης με τον κ. Κολ και συμφώνησαν να το συζητήσουν οι αρμόδιοι υπουργοί των δύο χωρών".

Κρατώντας πλήρως τις αμφιβολίες μας για το αν θα παραμείνει και αυτό το θέμα σε επίπεδο προφορικών συζητήσεων του Σημίτη και του Κολ, ή στην καλύτερη περίπτωση θα προχωρήσει η κυβέρνηση στη συνήθη "σύσταση επιτροπής για τη μελέτη" του θέματος (δηλαδή στο χρονοντούλαπο), θα θέλαμε να επανέλθουμε στο θέμα της ερώτησης του ΚΚΕ και στο γεγονός της άσχετης απάντησης του ΥΠΕΞ.

Αμφιβάλλουμε, δηλαδή, αν το ΥΠΕΞ παρανόησε ή έκανε λάθος στο αντικείμενο της ερώτησης και νομίζουμε ότι προσπαθεί να διώξει από πάνω του το θέμα - όσο το παίρνει.

Ας δούμε, λοιπόν, πώς έχει το θέμα και ποιες είναι οι πολιτικές διαστάσεις του.

Το 1957, στην καρδιά της περίφημης Καραμανλικής Οκταετίας (1955 - 1963), συλλαμβάνεται χάρις στην ετοιμότητα του γνωστού για την άμεμπτη θέση του στην υπόθεση Λαμπράκη και την αντιδικτατορική του στάση εισαγγελέα Ανδρέα Τούση, τότε επικεφαλής του Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου, ο καταζητούμενος εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν, υπεύθυνος για τη ληστεία και στη συνέχεια εξόντωση 56.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

Το 1958, προσδιορίζεται η δίκη του Μέρτεν για το Μάη του 1959. Εσπευσμένα τότε η κυβέρνηση Καραμανλή ψηφίζει το νόμο 3933/19.2.59, με τον οποίο παραιτείται η Ελλάδα από τη δίωξη των ναζί και αναθέτει την τιμωρία τους στη γερμανική κυβέρνηση.

Θυμίζουμε ότι στην αμερικανική ζώνη κατοχής της Γερμανίας, οι εγκληματίες πολέμου και κυρίως εκείνοι που κατείχαν επιστημονικές γνώσεις (όπως ο πολύς Βέρνερ φον Μπράουν, πατέρας του γερμανικού πυραύλου V2) ή τα στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, (όπως ο γνωστός Gelen) προστατεύτηκαν από τους Αμερικανούς, οι οποίοι στη συνέχεια τους χρησιμοποίησαν, για να στελεχώσουν είτε τις δικές τους υπηρεσίες (ο Μπράουν κατασκεύασε τους πρώτους αμερικανικούς διηπειρωτικούς πυραύλους και τεχνητούς δορυφόρους στη ΝΑΣΑ) είτε τις δυτικογερμανικές (ο Γκέλεν, έγινε αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών της Δυτικής Γερμανίας, παίρνοντας στην υπηρεσία του πλήθος ναζί πρακτόρων και στελεχών της Γκεστάπο, των SS, των SD κ.ά.). Και είναι γνωστό το πλήθος ναζί που ανήλθαν σε υψηλά αξιώματα στη Δυτική Γερμανία.

Στο σχετικό σάλο που ακολούθησε στην ελληνική Βουλή, η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι ο νόμος αυτός δεν καλύπτει τον Μέρτεν, ενώ στην ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης έλεγε ότι ο νόμος έγινε "διά την προστασίαν ανωτέρων συμφερόντων της χώρας".

Ο Μέρτεν καταδικάζεται (Μάης του 1959), και αμέσως η κυβέρνηση εκδίδει το Νομοθετικό Διάταγμα 4016/3.11.59, με το οποίο "αναστέλλεται" κάθε δίωξη Γερμανών εγκληματιών πολέμου και διακόπτεται η εκτέλεση κάθε ποινής, και βέβαια μετά από αυτό, ο Μέρτεν αναχωρεί για τη Γερμανία, όπου φυσικά δεν τον ενόχλησε κανείς.

Δε θα μας απασχολήσουν οι καταγγελίες που είδαν τότε το φως της δημοσιότητας στη Δυτική Γερμανία, που η κυβέρνηση Καραμανλή προσπάθησε να "εξαφανίσει", αποσύροντας από τα περίπτερα το τεύχος του περιοδικού Spiegel, ότι δηλαδή ο Μέρτεν και η υπηρεσία του είχε σχέσεις με τον ίδιο τον Καραμανλή στην Κατοχή και τη Δοξούλα Μακρή, σύζυγο του τότε υπουργού Εσωτερικών, καθώς και τον υφυπουργό Εθνικής Αμυνας Γ. Θεμελή (ο οποίος ήταν Νομάρχης Πέλλης στην Κατοχή, θέση που μόνο με την έγκριση των στρατευμάτων Κατοχής μπορούσε να κατέχει). Είναι γνωστό, άλλωστε, από την υπόθεση Βάλντχαϊμ, τον ναζί που έφτασε στο αξίωμα του Προέδρου της Αυστρίας και του ΓΓ του ΟΗΕ, ότι στον ΟΗΕ υπάρχουν πολλοί φάκελοι, που αφορούν τη δράση προσώπων στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και που είναι απόρρητοι ακόμη. Κάποτε η Ιστορία θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο.

Αυτό που μας αφορά άμεσα, είναι η στάση όχι μόνο της καραμανλικής κυβέρνησης το 1959, η οποία ισχυρίζεται επίσημα ή ανεπίσημα ότι η αναστολή δίωξης των Γερμανών εγκληματιών έγινε για να εξασφαλίσει η Ελλάδα το Δάνειο για τα τότε μεγάλα έργα από τον πολύ Ερχαρτ (άλλος ναζί που έγινε το δεξί χέρι - Υπουργός οικονομικών - στην κυβέρνηση Αντενάουερ), αλλά και της σημερινής, που κινείται στην ίδια πολιτική.

Με το να θεωρεί το θέμα "κλειστό" ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αλλά και με το να απαντά "λάθος" ο υπουργός Εξωτερικών, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να συνεχίζουν την ίδια πολιτική υποτέλειας του Καραμανλή και των συνεργατών του.

Είναι πολύ απλό, αν είχαν ελάχιστη τσίπα πατριωτισμού οι σημερινοί κυβερνώντες, θα κατέθεταν αύριο το πρωί ένα νόμο με ένα μοναδικό άρθρο, που να καταργεί τον Ν.3933/59 και το ΝΔ 4016/59. Τίποτα άλλο.

Ποιοι θα το κάνουν, όμως;

Αυτοί που ξεπούλησαν την Ελλάδα στην "Χόχτιφ", στη ΖΗΜΕΝΣ και στη ΜΑΝ, αυτοί που ξεπουλάνε τα πάντα στα γαλλικά και γερμανικά κονσόρτσιουμ και που αναθέτουν την επίλυση ακόμη και των εθνικών μας θεμάτων στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς;

Αυτοί που διαλύουν τη βιομηχανία μας και που ξεκληρίζουν την αγροτική μας παραγωγή, επειδή έτσι επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Αυτοί που ξεπουλάν στον ιδιωτικό τομέα όλες τις κρατικές αρμοδιότητες, που κατεδαφίζουν το ασφαλιστικό μας σύστημα, επειδή έτσι διατάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ;

Αυτοί, που γεμίζουν την Ελλάδα και την Αθήνα άχρηστα οδικά έργα, επειδή έτσι επιτάσσουν τα μονοπώλια βενζίνης και οι αυτοκινητοβιομηχανίες και τα διαπλεκόμενα των εργολάβων;

Αυτοί που υποκύπτουν σε κάθε εταιρία των Ευρωπαίων "εταίρων" μας, γεμίζοντας την Ελλάδα μεταλλαγμένα (και καρκινογόνα) λαχανικά;

Από κυβερνήσεις που αποτελούνται από υπαλληλάκους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ, προφανώς δεν περιμένουμε εθνική πολιτική σε κανέναν τομέα.

Γεώργιος Μ. ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ