Την απόφασή τους να μην κατεβάσουν τα φορτηγά - σιλό στον αλωνισμό, ανακοίνωσαν χτες οι θεριζοαλωνιστές της Κεντρικής Ελλάδας, της Μακεδονίας και της Θράκης, σε περίπτωση που τα συναρμόδια υπουργεία δεν ικανοποιήσουν το αίτημά τους για τεκμαρτή φορολόγηση, καθώς και την επαναφορά του ελέγχου για την κυκλοφορία των σιλό στο υπουργείο Γεωργίας. Αν υλοποιήσουν την απόφασή τους αυτή, υπάρχει ο κίνδυνος να μείνει σε πρώτη φάση το στάρι στα χωράφια ή να αναγκαστούν οι αγρότες να νοικιάσουν φορτηγά για τη μεταφορά του.

Σε σύσκεψη που πραγματοποίησαν προχτές στις Σέρρες, εκπρόσωποι των Συλλόγων από 10 νομούς της Μακεδονίας, της Θράκης και της Κεντρικής Ελλάδας κατήγγειλαν ως απαράδεκτη την υπουργική απόφαση του 1994, με την οποία η αρμοδιότητα για την έκδοση άδειας κυκλοφορίας των σιλό μεταφέρθηκε από το υπουργείο Γεωργίας και την ΥΕΒ στο υπουργείο Μεταφορών. Πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των τελών κυκλοφορίας και του τεκμηρίου. Επίσης δήλωσαν την αντίθεσή τους στην κατάταξή τους στην κλίμακα ως ελεύθερων επαγγελματιών, με υποχρεωτική κράτηση βιβλίων Β κατηγορίας, αφού κατά κύριο λόγο είναι αγρότες.

Οι θεριζοαλωνιστές σημειώνουν ότι είναι άδικο τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τη μεταφορά των προϊόντων αλωνισμού και κάποιες ορισμένες περιόδους το χρόνο, να φορολογούνται όπως κάθε άλλο αυτοκίνητο. Με το νέο καθεστώς ουσιαστικά τα σιλό παύουν να θεωρούνται γεωργικά μηχανήματα, αν και χρησιμοποιούνται ως τμήμα των θεριζοαλωνιστικών μηχανών. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της φορολόγησης, απαιτούν να επανέλθει η εφάπαξ εισφορά ανάλογα με την παλαιότητα της θεριζοαλωνιστικής μηχανής υπό μορφή φορολογίας και να πάψουν να φορολογούνται ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Οπως είπε στο "Ρ" ο εκπρόσωπος των Θεριζοαλωνιστών Χαλάστρας Βασίλης Τυφιώρης,ουσιαστικά ασκούν συμπληρωματικά το επάγγελμα και πάντα μετά τον αλωνισμό της δικής τους σοδειάς. Μάλιστα σημειώνει ότι θα έξοδα για τη συντήρηση των μηχανημάτων είναι δυσβάσταχτα και τα έσοδα ελάχιστα. "Δε μας συμφέρει όταν η συντήρηση στοιχίζει 200.000 δρχ., ο οδηγός 400.000 δρχ. και εμείς παίρνουμε ένα 8-10% ποσοστό στο στρέμμα, που συνήθως έχει μέσο όρο παραγωγής 200-250 κιλά. Αν λάβουμε υπόψη και την τιμή των προϊόντων, π. χ. το στάρι 38-40 δρχ. στο κιλό, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι ουσιαστικά δεν κερδίζουμε και εκτός από αυτό χάνουμε και την επιδότηση για τις δικές μας καλλιέργειες".