Οποιος χτυπάει μόνο το μερικό, χτυπάει τελικά στον αέρα

Οποιος χτυπάει μόνο το μερικό, χτυπάει τελικά στον αέρα

Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ

Λοιπόν, καιρός να σοβαρευτούμε και να αλλάξουμε - και εμείς - τακτική. Ετούτοι δεν έχουν το Θεό τους. Δεν τους προλαβαίνεις. Χτυπούν αδιάκοπα και από πολλές μεριές. Ξεχύθηκαν μέσα στην κοινωνία και κάνουν ακρότητες. Την ώρα που εμείς εργαζόμαστε, ερωτευόμαστε, γεννάμε παιδιά, διασκεδάζουμε, κάνουμε, τέλος πάντων, ό,τι πρέπει να κάνει ο άνθρωπος, αυτοί σχεδιάζουν το επόμενο βήμα τους. Δεν είναι άνθρωποι αυτοί, μηχανές είναι! Εβαλαν το κεφάλι κάτω και προχωράνε. Τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων, πρέπει - οπωσδήποτε - να γίνουν όπως τα ανθρωπάκια του Γαίτη. Χάρτινα πλάσματα, όμοια στο μέγεθος και στο σχήμα. Ομοια - προπαντός - στο μυαλό.

Την ώρα που εμείς, με τον ιδρώτα μας, τις γνώσεις μας και τη θέλησή μας, κυλάμε - και καλά κάνουμε - το μύλο, στα χωράφια, στα εργοστάσια, στα λιμάνια, στην επιφάνεια και στα υπόγεια της γης, στα πανεπιστήμια..., για να προχωρήσει η ζωή, αυτοί σχεδιάζουν "κοινωνικούς διαλόγους", υπογράφουν συνθήκες "περί ελεύθερης διακίνησης πολιτών και πληροφοριών". Βάφουν τη νύχτα μέρα. Βγάζουν από μέσα τους ό,τι σκοτεινό και τρισάθλιο κουβαλάνε. Πρόκειται για μια συμμορία στυγνών - και στεγνών - κουκουλοφόρων. Για μια αδίστακτη - πολυεθνική - εταιρία δολοφόνων.

Εχουν την πίστη ότι ο άνθρωπος - και η ανθρωπότητα - τους ανήκει. Και με αυτό το "δικαίωμα" σχεδιάζουν το παρόν και το μέλλον του κόσμου. Δημιουργούν την "απαραίτητη" ανεργία, τον αναλφαβητισμό, την πείνα, τους πολέμους. Εκτελούν, βασανίζουν, φτιάχνουν αστυνομίες. Ο, τι καλό και χρήσιμο δημιούργησε η επιστήμη και ο άνθρωπος, αυτοί το έβαλαν στην υπηρεσία του κακού. Πυρηνικά όπλα, ατομική βόμβα, πληροφορική... Ο άνθρωπος πρέπει - οπωσδήποτε - να υποταχθεί. Το άτομο πρέπει - οπωσδήποτε - να μπει στην αγέλη. Η κλωνοποίηση πρέπει - οπωσδήποτε - να εφαρμοστεί.

Και προς αυτή την κατεύθυνση δημιουργήθηκε ένας μεγάλος συνειδητός - και σε κάποιες, ίσως περιπτώσεις, ασυνείδητος - στρατός. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, όλοι αυτοί οι ντελάληδες του συμβιβασμού - όλα τα φερέφωνα, που προπαγανδίζουν το άδικο - μπήκαν στην υπηρεσία του "μεγάλου σκοπού". Νόμοι, γραπτά, διαλέξεις, θεσμοί και σχήματα - όλα τα μέσα - για να εγκλωβίσουν τον άνθρωπο. Στο όνομα - τάχα - της ελευθερίας και της διεθνοποίησης, περιφράζουν - απροκάλυπτα - το χώρο, που θα πρέπει, στο μέλλον, να κινείται το μυαλό του ανθρώπου. Οροθετούν τα σύνορα, μέσα στα οποία θα επιτρέπουν να εκφράζεται η δυναμική της κοινωνίας. Ολα για το γκρέμισμα των ατομικών - και ομαδικών -αντιστάσεων. Πρέπει, οπωσδήποτε - και με κάθε κόστος - να ετοιμαστεί το έδαφος για την ολοκληρωτική παράδοση.

Και τρέχουν, δυστυχώς, για βοήθεια και όλα αυτά τα μικρά και τα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά σχήματα, που λένε ότι εκφράζουν - δήθεν - την πρόοδο. Ολοι αυτοί, που με τη στάση τους, στα μικρά και στα μεγάλα ζητήματα του καιρού, διευκολύνουν να δημιουργηθούν οι σχετικές "προϋποθέσεις", για την επιτυχία του "μεγάλου σκοπού". Επιτρέπουν με τη στάση τους - και την καθημερινή πρακτική τους - να επιβληθεί πρώτα το γενικό. Και ύστερα, για την τιμή των όπλων, διαφωνούν - τάχα - στο μερικό. Ομως, ο καθένας ξέρει - πρέπει να ξέρει - πως το γενικό περιέχει το μερικό. Ο καθένας ξέρει - πρέπει να ξέρει - πως όταν απεμπολείς το μερικό, προετοιμάζεις το έδαφος να αποδεχτείς το γενικό. Ο συμβιβασμός, όταν πρόκειται για κοινωνικά συστήματα, δεν έχει όρια. Η κατρακύλα δεν έχει βάθος.

Από τη στάση μας - και σε αυτό το ζήτημα - θα κριθούμε όλοι. Θα τους επιτρέψουμε, τελικά, να κλείσουν το άτομο μέσα στη Συμφωνία του Σένγκεν; Θα τους επιτρέψουμε αυτό το καταπληκτικό παιχνίδι, την ανθρώπινη δημιουργία, τη φαντασία, το χτίσιμο του κόσμου, τα μικρά και τα μεγάλα επιτεύγματα, την κοινωνία, τελικά, να τη φυλακίσουν μέσα σε φασιστικές συμφωνίες; Θα επιτρέψουμε να περάσουν στα κομπιούτερ της εταιρίας των δολοφόνων τα δακτυλικά αποτυπώματα της ανθρωπότητας; Να καταγραφούν οι φανερές και οι κρυφές επιθυμίες μας; Θα επιτρέψουμε να περάσει το άτομο - και η κοινωνία - από εξευτελιστικές ακτίνες; Θα αποκαλύψουμε, τελικά, τα στήθη μας, για να βρίσκουν ευκολότερα την καρδιά μας - το στόχο - τα κάθε λογής αποσπάσματα;

Η Συμφωνία του Σένγκεν - πρέπει να γίνει καθαρό - ότι είναι μέρος του συστήματος. Οπως και ο "κοινωνικός διάλογος". Οπως και η διεθνοποίηση της αγοράς. Οπως και η ενοποίηση. Δε θα τελειώσουμε ποτέ με τις εφευρέσεις τους. Κάθε τόσο θα εμφανίζουν και μια καινούρια ιδέα. Πρέπει, λοιπόν, να τους πολεμήσουμε στο σύνολό τους. Οποιος χτυπάει μόνο το μερικό, τελικά, χτυπάει στον αέρα. Μετατοπίζει - στην ουσία - το πρόβλημα. Κάνει το αποτέλεσμα κυρίαρχο, αφήνοντας ασχολίαστη - και ανεξέλεγκτη - την αιτία.