Στην τελική ευθεία βρίσκεται το νέο μακροχρόνιο οικονομικό πρόγραμμα, με το οποίο παρατείνεται και εμπλουτίζεται με νέες μορφές και νέα μέτρα η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, μέχρι και το έτος 2000. Σύμφωνα με πληροφορίες, το πλαίσιο του νέου "εκσυγχρονιστικού" προγράμματος θα παρουσιάσει την ερχόμενη Πέμπτη 19 Ιούνη σε συνέντευξη Τύπου ο καθηγητής Ι. Σπράος,ο οποίος είναι επικεφαλής της Επιτροπής των "σοφών" και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού.

Μια πρώτη ενημέρωση για τα εναλλακτικά σενάρια του προγράμματος αυτού είχε ο πρωθυπουργός από τον καθηγητή Ι. Σπράο στα τέλη Μάη. Στη συνάντηση εκείνη, ο πρωθυπουργός αντάλλαξε απόψεις με τον επικεφαλής της Επιτροπής των "σοφών" για το ποια σενάρια θεωρούνται καταλληλότερα για τη "σταθεροποίηση - ανάπτυξη και εξυγίανση" της ελληνικής οικονομίας.Να σημειωθεί εδώ ότι οι κατευθυντήριες οδηγίες, που δόθηκαν από την αρχή στην Επιτροπή Σπράου, ήταν σαφείς: Το πλαίσιο μέτρων και πολιτικών που θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα πρέπει να επιδιώκει την εκπλήρωση των στόχων που επιτάσσει η Συνθήκη του Μάαστριχτ με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των μέτρων λιτότητας για φέτος, το 1998, το 1999 καθώς και το 2000!Το περιεχόμενο του προγράμματος και των επιμέρους μέτρων απασχόλησε την κυβέρνηση και τη βδομάδα που πέρασε, στις συσκέψεις του πρωθυπουργού με το οικονομικό του επιτελείο, στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Παρασκευής κλπ. Ετσι, το πρόγραμμα της Επιτροπής Σπράου θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και συγκεκριμένες προτάσεις για:

• την εισοδηματική πολιτική
• τη φορολογική πολιτική
• τη νομισματοπιστωτική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική

Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την παράταση της λιτότητας, τουλάχιστον μέχρι το 2000 - τότε λήγει κανονικά και η θητεία αυτής της κυβέρνησης - κυβερνητικό στέλεχος υποστήριζε πως "για να ανταποκριθούμε στις νέες συνθήκες παγκοσμιοποίησης της οικονομίας και στους όρους της Συνθήκης του Μάαστριχτ, είναι αναγκαία η εφαρμογή ενός νέου μακροχρόνιου προγράμματος οικονομικής πολιτικής".

Με βάση αυτό το σκεπτικό, καταρτίστηκε και το νέο μακροχρόνιο πρόγραμμα λιτότητας, που προβλέπει μεταξύ άλλων και τα εξής:

• Η εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών,με μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων και μείωση των κρατικών δαπανών με "καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και της κρατικής περιουσίας". Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται και προτάσεις για την εισοδηματική πολιτική του 1998,τόσο για το δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό τομέα. Κάτω από τον όρο "καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και της κρατικής περιουσίας", οι ιθύνοντες εννοούν εκποιήσεις της περιουσίας του δημοσίου και ξήλωμα του λεγόμενου "κράτους πρόνοιας". Στα πλαίσια αυτά, περιλαμβάνονται σενάρια μέτρων, σύμφωνα με τα οποία μια σειρά υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, που προσφέρονται σήμερα δωρεάν, θα πρέπει να προσφέρονται στο εξής με κριτήριο την "ανταποδοτικότητα".Για παράδειγμα, όπως έλεγε μέλος της Επιτροπής Σπράου, "η καλύτερη διαχείριση και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα επιτευχθεί με μέτρα, όπως: α) Οι δήμοι να νοικιάζουν τα πεζοδρόμια. Ηδη έχει αρχίσει δειλά δειλά να εφαρμόζεται. β) Η ΕΜΥ να πουλάει τα μετεωρολογικά δελτία στους αγρότες. γ) Οι ΗΣΑΠ και ο ΟΣΕ να δώσουν τον τεράστιο χώρο που διαθέτουν στους σταθμούς του Πειραιά, τη Θεσσαλονίκης και αλλού, για την ανέγερση κτιρίων από ιδιώτες με αντιπαροχή...
• Η μείωση του πληθωρισμού,με μέτρα που θα μειώνουν το κόστος παραγωγής τόσο με την παραπέρα συμπίεση του "κόστους εργασίας" (με την εισοδηματική πολιτική, τη μεγαλύτερη ελευθερία σε απολύσεις προσωπικού, την κατάργηση της αποζημίωσης για απολύσεις κλπ.), όσο και με τη μείωση των φόρων, των ασφαλιστικών εισφορών που πληρώνουν οι επιχειρηματίες, των τιμολογίων σε προϊόντα και υπηρεσίες που παρέχουν οι ΔΕΚΟ στη βιομηχανία και άλλες επιχειρήσεις κλπ. Στα πλαίσια αυτά περιλαμβάνονται μέτρα όπως η μείωση των ειδικών φόρων και άλλων έμμεσων φόρων (φορολογία καυσίμων για τη βιομηχανία, φτηνότερα τιμολόγια της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΣΕ και άλλων ΔΕΚΟ για τις βιομηχανικές και άλλες επιχειρήσεις) κλπ.
• Η μείωση των διαφόρων επιβαρύνσεων (φορολογικών κλπ.), για τα δάνεια που χορηγούν οι τράπεζες στις επιχειρήσεις, καθώς και η καθιέρωση νέου "αναπτυξιακού" νόμου, με τον οποίο θα διευρύνονται οι παροχές και τα προνόμια στις επιχειρήσεις (κυρίως τις μεγάλες) που θα κάνουν επενδύσεις.

Λ. Τ.