Είκοσι χρόνια ζωής συμπλήρωσε ο Παναγιώτης Γιαννάκης στην Εθνική ομάδα, πριν αναλάβει το τιμόνι της. Μετά τον αδικοχαμένο Κρέζιμιρ Τσόσιτς, είναι ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Από το 1979 έως το 1995, πήρε μέρος σε 8 πρωταθλήματα της γηραιάς ηπείρου. Θεωρητικά, γνωρίζει όσο κανείς την ιστορία και την πορεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ισως αυτός είναι κι ο λόγος που από την πρώτη ημέρα που κάθισε στον πάγκο της Εθνικής, λέει και ξαναλέει ότι "πρέπει να γίνουμε ομάδα". Είναι σαν να παραδέχεται ότι ξεπεράστηκε το μοντέλο που απέδωσε μετά το 1987, ενώ εκείνο που θα κυριαρχήσει την επόμενη δεκαετία δεν είναι ακόμα απολύτως έτοιμο.

Το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ ανήκει στις ομάδες ορχήστρες και το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας σ' εκείνους που θα αφήσουν και την ψυχή τους στο γήπεδο. "Αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα χρειάζεται υπομονή, επιμονή, πειθαρχία και πολύ τρέξιμο", λέει ο Π. Γιαννάκης. Στο μικρό χρονικά διάστημα που έχει στα χέρια του την Εθνική ομάδα, προσπάθησε να εμφυσήσει στους παίκτες το δικό του πάθος για δουλιά και διάκριση. Το θετικό είναι ότι δηλώνει ικανοποιημένος από την ανταπόκριση. "Τα παιδιά προσπαθούν και βοηθούν ο ένας τον άλλον. Στο διάστημα της προετοιμασίας είχαμε αρκετά προβλήματα και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες με τους τραυματισμούς των ψηλών. Το σημαντικό είναι ότι δουλεύουμε σκληρά και προσπαθούμε να παίξουμε σαν ομάδα. Αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος. Τα νέα παιδιά ν' αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να πάρουν το μερίδιο του παιχνιδιού που τους ανήκει. Εχουν ταλέντο και δυνατότητες. Πρέπει όμως να φτάσουμε στο σημείο να παίζουμε σαν ένας, δηλαδή με πειθαρχία και πάθος, ώστε στη διάρκεια του αγώνα, από τον καθένα ξεχωριστά να βγαίνουν οι πραγματικές του δυνατότητες" υπογραμμίζει.

Σε διάστημα τριάντα ημερών, όσο καλή κι είναι η προετοιμασία, δεν είναι δυνατό να αλλάξεις τη φιλοσοφία μιας ομάδας ή να δημιουργήσεις κάτι το νέο, το διαφορετικό. Τα συμπεράσματα δεν ήταν αρνητικά, παρά το γεγονός ότι σε ορισμένα παιχνίδια τα ατού της ομάδας δεν τράβηξαν. Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης που θα δοθεί το εναρκτήριο τζάμπολ εναντίον της Τουρκίας, κάθε ώρα και μέρα έχει τη δική της αξία. "Οι λίγες μέρες που απομένουν είναι όντως πολύτιμες. Ολο και κάτι προσθέτουμε στο παιχνίδι μας. Ολο πιο καλά κατανοούμε ορισμένα πράγματα. Ο χρόνος προετοιμασίας δεν ήταν αρκετός. Δώδεκα μέρες προπόνηση και εννιά φιλικά παιχνίδια. Ο βαθμός ετοιμότητας μέρα με την ημέρα αλλάζει προς το καλύτερο. Στο τελευταίο παιχνίδι με τη Γιουγκοσλαβία, δείξαμε το καλό μας πρόσωπο και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα που δε βρέθηκε σε άσχημη βραδιά. Προσπαθήσαμε μέχρι το τέλος και χάσαμε στις λεπτομέρειες", παραδέχεται.

Ο Π. Γιαννάκης αποφεύγει τα μεγάλα λόγια. Πάντοτε ήταν χαμηλών τόνων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν εμπιστεύεται την ομάδα του. Η λέξη ήττα δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα του. Αποδέχεται την ήττα, μόνον όταν τα δίνει όλα κι ο αντίπαλος είναι καλύτερος. "Εχουμε αποδείξει σαν ομάδα ότι δε φοβόμαστε κανέναν. Απλώς σ' ένα τόσο μεγάλο τουρνουά δεν μπορείς να βάζεις μακροπρόθεσμους στόχους. Πρέπει να βλέπεις κοντά. Τον πρώτο αντίπαλο κι αμέσως μετά τον επόμενο. Η Εθνική επειδή έχει μέλλον, το πρώτο που πρέπει να επιδιώκει είναι να παίζει καλό μπάσκετ. Να δείχνει ομάδα σε άμυνα και επίθεση. Σε μια νέα ομάδα, αυτά τα στοιχεία μπορούν να σφυρηλατήσουν το χαρακτήρα της" συμπληρώνει. Οσο για την κατάκτηση κάποιου εκ των τριών μεταλλίων, ο Π. Γιαννάκης δηλώνει ότι δεν είναι το κυρίαρχο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε θα επιδιωχτεί. "Η ομάδα μπορεί να παίξει σωστά. Από κει και πέρα είναι προσόν να μπορείς να δεις τι έχεις μπροστά σου και να μην ψάχνεις πίσω σου να δεις τι γίνεται".

Μπροστά στην Εθνική προβάλει λοιπόν το εμπόδιο της Τουρκίας, κι ακολουθούν εκείνα της Ρωσίας και της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης. Πρωταρχικός στόχος η μία νίκη που θα εξασφαλίσει μαθηματικά την πρόκριση στην επόμενη φάση κι απώτερος, το αήττητο που θα δημιουργήσει την κατάλληλη ψυχολογία για τους αγώνες που θα κρίνουν τα μετάλλια. "Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Ισπανίας δεν υπάρχει αχτύπητη ομάδα. Ενα μικρό προβάδισμα έχει η Γιουγκοσλαβία, επειδή έστω και με μικρές απώλειες έχει διατηρήσει τον κορμό της και τα 3 - 4 τελευταία χρόνια δουλεύει με στόχο τη διάκριση στις μεγάλες διοργανώσεις. Γενικά οι ομάδες των ανατολικών χωρών έχουν ένα κίνητρο παραπάνω να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους. Τα τελευταία χρόνια είχαν και έχουν προβλήματα, αλλά διαθέτουν υποδομή και παρελθόν στη διοργάνωση. Οι πληροφορίες που έχω συλλέξει για Τουρκία, Ρωσία και Βοσνία - Ερζεγοβίνη, λένε ότι είναι πολύ καλές ομάδες. Δεν μπορείς να μην ασχοληθείς μαζί τους. Η Τουρκία σε σχέση με το 1995, έχει κάνει βήματα προόδου. Το δείχνουν τα αποτελέσματα των ομάδων της στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Η Ρωσία είναι μια ομάδα που προσπαθεί να επιβάλει το ρυθμό με τα αθλητικά της προσόντα. Η Βοσνία - Ερζεγοβίνη σε σύγκριση με την ομάδα που αντιμετωπίσαμε στην προκριματική φάση, παρουσιάζει βελτίωση. Διαθέτει μάλιστα έναν νέο παίκτη, τον Φέριτς, που πέρυσι αγωνιζόταν στην Α2 κατηγορία της Ιταλίας και βάζει με χαρακτηριστική ευκολία την μπάλα στο καλάθι" λέει ο ομοσπονδιακός προπονητής.

Για να πούμε και την αλήθεια, ορισμένα αποτελέσματα στη διάρκεια των αγώνων προετοιμασίας, επιβεβαιώνουν την άποψη ότι δεν υπάρχουν εύκολοι αντίπαλοι. Την άποψη ασπάζεται κι ο Π. Γιαννάκης, που έστειλε τον Θ. Παπαδημητρίου να πάρει σβάρνα όλα τα διεθνή τουρνουά. "Εχει προοδεύσει το επίπεδο του μπάσκετ στην Ευρώπη. Ηδη έχουν κάνει αίσθηση ορισμένα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει ομάδα που να πας και να την κερδίσεις εύκολα. Τη συγκεκριμένη βραδιά θα πρέπει να είσαι πανέτοιμος. Από τη στιγμή που ο αντίπαλος μπορεί να βάλει την μπάλα στο καλάθι, δεν είναι αδύναμος" τονίζει.

Το διαχωρισμό των παιχνιδιών σε εύκολα και δύσκολα, τον κάνουν οι μεγάλοι παίκτες και κατ' επέκταση οι μεγάλες ομάδες. Ο Π. Γιαννάκης δε συμφωνεί ότι η απουσία παικτών που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, μειώνει το ενδιαφέρον και την ποιότητα. "Το μπάσκετ εξελίσσεται και χωρίς μεγάλα ονόματα. Στην Ισπανία θα εμφανιστούν πολλά νέα παιδιά, για τα οποία όμως έχει εκδηλωθεί ένα μεγάλο ενδιαφέρον από το ΝΒΑ. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποια ποιότητα στο μέτρο και στα επίπεδα που η εποχή απαιτεί". Μήπως η απουσία μεγάλων ονομάτων και κατ' επέκταση η παρουσία πολλών ισοδύναμων συνόλων, δημιουργήσουν νέα δεδομένα στον τομέα της τακτικής; "Θα πρέπει να είσαι έτοιμος να παίξεις σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Οι ικανότητες των παικτών μεγαλώνουν κι αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη να αμυνθεί και να επιτεθεί σε μεγαλύτερο χώρο" προβλέπει ο Π. Γιαννάκης.

Ο,τι κι αν συμβεί, αν δηλαδή ανέβει η Εθνική στο βάθρο, ή εάν "ο μη γένοιτο" αποκλειστεί ακόμα κι από την προκριματική φάση, εκείνο που προέχει είναι η ενσωμάτωση των νέων παικτών στο σύνολο, με απώτερο στόχο το Μουντομπάσκετ των Αθηνών το καλοκαίρι του 1998.