Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι σε τούτη τη χώρα, στις μέρες μας, βρίσκονται και στροβιλίζονται στο "μάτι του κυκλώνα" που συνιστούν δύο... αντίρροπες δυνάμεις. Από τη μια το "όνειρο": Η θέληση για μια ζωή με αξιοπρέπεια, για γνώση, για διασκέδαση και ψυχαγωγία, για υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις, για δουλιά και δημιουργία. Από την άλλη η "πραγματικότητα": Η εργασιακή ανασφάλεια, ο ατομικισμός κι ο ανταγωνισμός της "ζούγκλας" σε όλα τα επίπεδα, η ισοπέδωση των οραμάτων, ο κυνισμός, η ανέχεια, οι μικρές και μεγαλύτερες καθημερινές ταπεινώσεις. Το "όνειρο" δε "χωράει" στην πραγματικότητα, παρά μόνο αν... τεμαχιστεί, αν διαλυθεί. Ο νέος άνθρωπος καλείται να λύσει το αδιέξοδο κι εκεί γεννιούνται τα μεγάλα ερωτηματικά που χρήζουν εξίσου μεγάλων απαντήσεων. Ενα από τα πιο περίπλοκα, και το πιο σημαντικό, είναι αυτό που αφορά την ίδια του την ύπαρξη, το ποια στάση ζωής θα κρατήσει. Κάπου εδώ εμφανίζεται και "προβάλλει" η "λύση" των ναρκωτικών, εξαρτησιογόνων ουσιών! Θέμα για το οποίο πολλά ακούστηκαν με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα κατά των Ναρκωτικών.

"Είσαι ελεύθερος", λένε κάποιες φωνές, (που ως γνωστόν ενστερνίζονται και κυβερνητικοί αξιωματούχοι). Ελεύθερος να βιώσεις αδιαμαρτύρητα την πραγματικότητα που φτιάχτηκε για σένα, αυτή που δεν αντέχεις, ή να την αποφύγεις έστω προσωρινά. Ενα τσιγάρο "βαρύ" και "φευγάτο" στην αρχή, ένα χάπι που "σε σηκώνει" και μετά - όταν τα αδιέξοδα θα μεγαλώνουν - η ένεση με τη "μαγική ζάχαρη"! Ως γνωστόν σ' αυτόν τον κόσμο η "ατομική ελευθερία" φυλάσσεται... ως "κόρη οφθαλμού"! Μόνο που δεν ισχύει η ίδια αρχή γι' αυτόν που θα κάνει μια άλλη, διαφορετική επιλογή. Αντί να αποδεχτεί την πραγματικότητα, ή να δραπετεύσει με χημικά παρασκευάσματα, αποφασίζει να την αλλάξει. Μια επιλογή που φέρνει το "όνειρο" ξανά στο προσκήνιο και του δίνει υπόσταση, που κάνει "φορέα" του τη συλλογική δράση και την προοπτική της αλλαγής μιας κοινωνίας που απορρίπτεται από τους νέους καθημερινά, ακριβώς γιατί κι η ίδια τούς απορρίπτει.

Πολλά έχουν ειπωθεί για τη "μάστιγα" των ναρκωτικών τούτες τις μέρες, ορθά κι ελπιδοφόρα. Για συστήματα αντιμετώπισης, για μορφές απεξάρτησης, για πρόληψη. Παράλληλα όμως πληθαίνουν και "συντονίζονται" οι δυνάμεις που εμμέσως πλην σαφώς ζητούν να κάνουν τον λαό δεκτικό στην ύπαρξη των ναρκωτικών μέσω του διαχωρισμού τους σε σκληρά και μαλακά, με τις καινοφανείς και αντιεπιστημονικές θεωρίες περί ατομικής καλλιέργειας χασίς, περί ελεύθερης χορήγησης της ηρωίνης από τα νοσοκομεία κ.ο.κ. Θέλουν ένα λαό λιγότερο ευαίσθητο, πιο συμβιβασμένο με την ιδέα των νέων - κυρίως - ανθρώπων που πεθαίνουν κάθε χρονιά.

Την ίδια ώρα η υποστήριξη στις θεραπευτικές κοινότητες περικόπτεται δραστικά και μένει να κυριαρχεί ουσιαστικά η "τυφλή" καταστολή και περιθωριοποίηση για τους χρήστες. Ο κίνδυνος είναι ορατός, όπως είναι ορατή και η διέξοδος για μια ριζική λύση του προβλήματος. Γόνιμο έδαφος βρίσκουν και θα βρίσκουν οι έμποροι του "λευκού θανάτου" εκεί που η νεολαία, θα μοιρολατρεί, θα συμβιβάζεται, θα αδρανοποιείται και θα γυρνάει την πλάτη στην ελπίδα που δίνουν οι συλλογικές λύσεις. Αντίθετα η πίστη στις αξίες του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, είναι ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΖΩΗΣ...