Ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, Γ. Μαυρίκος,παρουσίασε χτες στο Γενικό Συμβούλιο της Συνομοσπονδίας την πιο κάτω ολοκληρωμένη πρόταση της ΔΑΣ.

Το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ συνεδριάζει σε μια κρίσιμη για την εργατική τάξη περίοδο, αφού βρίσκεται σε εξέλιξη μια καλά σχεδιασμένη επίθεση σε βάρος της από βιομηχάνους - κυβέρνηση - Ευρωπαϊκή Ενωση. Την επίθεση αυτή τη γεύονται σήμερα σε πρώτη γραμμή οι εργαζόμενοι επιχειρήσεων, όπως "Σόφτεξ" - "Χαλυβουργική" - ΠΕΣΙΝΕ - ξενοδοχοϋπάλληλοι - ναυτεργάτες κλπ. Οι πρόσφατες εξελίξεις με τη Διάσκεψη του Αμστερνταμ,την έκθεση Σπράου,τις ιδιωτικοποιήσεις και όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν με τον περιβόητο κοινωνικό διάλογο, έρχονται να επιβεβαιώσουν το χαρακτήρα της γενικευμένης επίθεσης.

Την ίδια περίοδο δημοσιεύονται οι ισολογισμοί των επιχειρήσεων με τα δηλωθέντα κέρδη από τους ίδιους τους εργοδότες, που εμφανίζουν αύξηση σε μέσα επίπεδα των καθαρών κερδών κατά 31% μέσα στο 1996, τη χρονιά που το βιοτικό επίπεδο των εργατοϋπαλλήλων και των συνταξιούχων μειώθηκε.

Τους στόχους της κυβέρνησης έχουμε σαν ΔΑΣ εξαντλητικά αποκαλύψει στις ΕΕ και τις Ολομέλειες της Συνομοσπονδίας. Σήμερα εκτιμούμε πως όχι μόνο εμείς, αλλά πλατιές μάζες εργαζομένων συμφωνούν ότι η κυβέρνηση επιδιώκει:

1.Να υπερασπιστεί τα συνολικότερα συμφέροντα των οικονομικών και ολιγαρχικών κύκλων, σε βάρος του ελληνικού λαού και κύρια της εργατικής τάξης.

2.Να αφαιρέσει εργασιακές κατακτήσεις του αιώνα που διανύουμε (8ωρο, πλήρη απασχόληση, περίθαλψη, σύνταξη, συλλογικές συμβάσεις εργασίας) και να τις παραδώσει σαν προίκα στον ισόβιο "γάμο" που έχει συνάψει με τα μεγάλα συμφέροντα που στήριξαν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του και τους εγκατέστησαν στην εξουσία.

3.Να δώσει "γην και ύδωρ" στην ΕΕ, διαλύοντας και εκποιώντας την παραγωγική βάση της χώρας, τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και εντείνοντας το βαθμό της εκμετάλλευσης των εργατοϋπαλλήλων.

4.Να στηρίξει το Μάαστριχτ και την "αριστερή" αναθεώρησή του μαζί με το ΣΕΒ, τον Κολ και το διάδοχο του Μιτεράν, αρνούμενη πεισματικά το αίτημα για δημοψήφισμα.

5.Να διαλύσει το συνδικαλιστικό κίνημα και τα συνδικάτα, χτυπώντας τη συλλογικότητα, την αντίσταση, τον αγώνα, την αλληλεγγύη, στις λογικές της θατσερικής ταχτικής που εφαρμόστηκαν σε χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση επιδιώκει να καταστήσει το συνδικαλιστικό κίνημα συνυπεύθυνο στην επεξεργασία και την κάλυψη των αντεργατικών μέτρων.

Για να πετύχει αυτούς τους στόχους της προσπαθεί να αξιοποιήσει σαν μορφή το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο".

Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ήταν και είναι υπέρ των ουσιαστικών διαπραγματεύσεων όπως και πρόσφατα απαιτούσε με τους αγώνες των ναυτεργατών, των συνταξιούχων, των οικοδόμων, των αγροτών, της "Χαλυβουργικής", της "Σόφτεξ" κλπ.

Εδώ όμως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο,αλλά για εντελώς διαφορετική κατάσταση με άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Γράφτηκε τελευταία από πολύ έγκυρους παράγοντες ότι ο "κοινωνικός διάλογος" "είναι η διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων με τη συμμετοχή της κοινωνίας και με στόχο τη διαχείριση των κοινωνικών συγκρούσεων με μακροοικονομικό επίπεδο".

Για το πώς η κυβέρνηση εννοεί τον "κοινωνικό διάλογο" έχει φανεί από την αρχή, αφού ενώ υποτίθεται συζητά:

- Στην πρώτη συνεδρίαση - φιέστα ο ίδιος ο κ. πρωθυπουργός τόνισε ότι "κεκτημένα δεν υπάρχουν".

- Στη δεύτερη, ο ίδιος ο κ. υπουργός Εργασίας τόνισε ότι από την 1/1/98 θα ισχύσει ο νόμος Σιούφα, για τη μείωση των επικουρικών συντάξεων.

- Στην τρίτη συνεδρίαση, η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ έδωσαν και πρότειναν για τις εργασιακές σχέσεις τη γνωστή πρόταση του καθηγητή κ. Γ. Σπράου για την κατάργηση των ΣΣΕ και το πάγωμα των μισθών.

- Στο ίδιο διάστημα περικόπτει το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων.

- Κατέθεσε το νομοσχέδιο - "σκούπα" για ΝΑΤ, ΝΕΕ, Οίκο Ναύτου, Λιμενικά Ταμεία και πολλά ακόμα.

- Προωθεί τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης,με πρωτοπόρο το ΕΙΕ.

- Αναπαράγει τα προβλήματα με τους αλλοδαπούς εργάτες.

- Στο ίδιο διάστημα καταστρατηγούνται ΣΣΕ, κατακτήσεις, δικαιώματα όλων των κλάδων.

- Επικύρωσε τη Συμφωνία ΣΕΝΓΚΕΝ (ηλεκτρονικό φακέλωμα).

Ολη αυτή η εμπειρία βεβαιώνει ότι δεν πρόκειται για διάλογο, αλλά για καραμπινάτο μονόλογο.

Κεντρικό λοιπόν ζήτημα από την κυβέρνηση, τους βιομηχάνους και την Ευρωπαϊκή Ενωση, μπαίνει ότι συνέταιροι, εταίροι και φίλοι γύρω από ένα τραπέζι θα καθορίσουν το μέλλον το εργασιακό, το κοινωνικό, το οικονομικό για τους εργαζόμενους.

Θα αποφασίζουν "από κοινού" επώδυνα μέτρα για το λαό στο όνομα των προγραμμάτων σύγκλισης, των δεικτών του Μάαστριχτ, της Λευκής Βίβλου, της ΟΝΕ κλπ. Ξεχνώντας δύο βασικά πράγματα, ότι 1) από την καπιταλιστική κρίση δε χάνουν όλοι, αλλά κάποιοι συσσωρεύουν αμύθητα πλούτη και 2) ότι οι κοινωνίες δεν προοδεύουν με συμβόλαια και εθνική συναίνεση, αλλά μέσα από ταξικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.

Αντικειμενικά και στην ουσία επανέρχεται η γνωστή μεγαλοφυής ρήση του Κ. Λάσκαρη ότι "η πάλη των τάξεων καταργήθηκε"!!

Την Πρωτομαγιά έγινε στην Αθήνα ένα άτυπο αλλά ζωντανό δημοψήφισμα, όχι από ίματζ-μέικερ, αλλά αυθεντικό.

Η ανταπόκριση των εργατοϋπαλλήλων, συνταξιούχων και ανέργων στη συγκέντρωση των σωματείων που υποστήριζαν ότι ο "κοινωνικός διάλογος" είναι μια απάτη, ήταν αποστομωτική. Σήμερα είμαστε σίγουροι ότι ο "κοινωνικός διάλογος" σε πλατιά τμήματα των εργαζομένων είναι ανυπόληπτος και θεωρείται και επικίνδυνος.

Η πρόταση που έχουμε αναλύσει στην ΕΕ και τη Διοίκηση και που ξαναπροτείνουμε σήμερα είναι: Να αποχωρήσει άμεσα η ΓΣΕΕ από το λεγόμενο "κοινωνικό διάλογο",επειδή:

- Η κυβέρνηση έχει ειλημμένες αποφάσεις που θα ξεθεμελιώσουν δικαιώματα και κατακτήσεις.

- Η συζήτηση δε γίνεται για το πώς, με τι μέτρα θα αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις, θα απασχοληθούν οι άνεργοι, θα αυξηθεί η άδεια και τα επιδόματα, θα μειωθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, το πώς θα αυξηθούν οι κοινωνικές δαπάνες και με τι συγκεκριμένα μέτρα θα ικανοποιηθούν οι σύγχρονες απαιτήσεις των εργατοϋπαλλήλων, αλλά τι θα αφαιρεθεί από τις κατακτήσεις μας.

- Η συμμετοχή της ΓΣΕΕ Νομιμοποιεί τις αντεργατικές επιλογές της κυβέρνησης και του "κοινωνικού διαλόγου".

- Η προκλητική στάση της κυβέρνησης έχει ήδη ξεδιπλωθεί με τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων που δήθεν ισχυρίζεται ότι είναι και στην ατζέντα του προτεινόμενου διαλόγου. Χαρακτηριστική είναι η υπονόμευση οργανισμών όπως ο ΟΕΚ κ.ά. που από πληροφορίες φαίνεται ότι ετοιμάζει τη διάλυση μέσα από τη συγχώνευσή τους με άλλες δημόσιες υπηρεσίες.

- Η κυβέρνηση έχει έμπρακτα δείξει την αυταρχική νοοτροπία και πρακτική της με τον περιβόητο "κοινωνικό αυτοματισμό" και το βούρδουλα, αναγορεύοντας τους εργατικούς αγώνες περίπου σε "εθνικό κίνδυνο".

Αν λοιπόν η ΓΣΕΕ αρνηθεί να γίνει ένας "μιλημένος" συμπαίχτης στο σικέ παιχνίδι και αφήσει στο τραπέζι μόνους την κυβέρνηση με τους βιομηχάνους και ταυτόχρονα κινηθεί αγωνιστικά, θα είναι η καλύτερη μορφή και στάση υπεράσπισης της εργατικής τάξης, θα δώσει κουράγιο στους εργαζόμενους και μπορεί να ανάψει τη σπίθα της αντίστασης. Αυτός είναι ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος σε όφελος των εργαζομένων. Διαφορετικά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ γίνεται συνένοχη στο ιστορικό έγκλημα που θα προκύψει σαν αποτέλεσμα του "διαλόγου".

Οσοι από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ εκτιμούν και σχεδιάζουν ότι με τρικ του στιλ "να πάμε και να φύγουμε", "να πάμε στη μέση ή να πάμε στην αρχή και το τέλος του παιχνιδιού", "να εξασφαλίσουμε διαδικασίες, όρους και προϋποθέσεις", απλά προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και να πειστούν οι ίδιοι, ότι τάχα διαφοροποιούνται από την κυβέρνηση. Με τρικ και κόλπα όμως δεν κάνεις συνδικαλισμό.

Οι ηγεσίες των τριών παρατάξεων είναι ουσιαστικά δέσμιες της ταυτισμένης πορείας τους και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που συγκρότησαν από την Αλεξανδρούπολη μέχρι σήμερα.

Αν οι ευθύνες της ΠΑΣΚΕ είναι πελώριες, η στάση των ηγεσιών ΔΑΚΕ - ΣΥΝ, έχει αποκτήσει και κωμικά στοιχεία.Βραδυπόρησαν λίγο στην αφετηρία, έγιναν συμπαίχτες στη συνέχεια, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην... αγωνιστική περικύκλωση της Βουλής και τώρα με κάθε ευκαιρία απειλούν να ξαναφύγουν γιατί η διαδικασία του "διαλόγου"... κλπ. Στην ουσία, με τη στάση τους και την τακτική τους αυτή, ΔΑΚΕ - ΣΥΝ δίνουν πάσες και στρώνουν την μπάλα στην κυβέρνηση (Μηδενική Βάση - Φερεγγυότητα κλπ).

Τελευταία κριτικάρουν την ΕΣΑΚ ότι τάχα ακολουθεί "ανεύθυνη" γραμμή. Η ότι αν... είμαστε όλοι μέσα στον κοινονικό διάλογο, θα ήταν σε όφελος των εργατοϋπαλλήλων. Πόση σχέση έχουν αυτά με την πραγματικότητα;

Δηλαδή η ΕΣΑΚ, που από την αρχή λέει ότι δεν πρόκειται για διάλογο αλλά για καρμανιόλα, που πρότεινε και επιμένει να μη νομιμοποιήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, με την παρουσία του, αυτή την κατάσταση, που ισχυρίζεται το αυταπόδεικτο, ότι οι αποφάσεις της κυβέρνησης είναι ειλημμένες και άρα ο μόνος ασφαλής δρόμος είναι η ολομέτωπη επίθεση του κινήματος και η όξυνση της ταξικής πάλης, είναι ανεύθυνη!

Και αυτοί που διατυμπάνιζαν την πρώτη εβδομάδα του "κοινονικού διαλόγου" "δεν πάμε αν δε δηλώσει ο ίδιος ο Σημίτης το πάγωμα των τριών αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ", που λένε (στην προηγούμενη ΕΕ) ότι "οι αποφάσεις είναι ειλημμένες και θα σκεφτούμε πότε θα αποχωρήσουμε", που έλεγαν και λένε "η συζήτηση στον κοινωνικό διάλογο να είναι εφ' όλης της ύλης", δηλαδή όλα για κουβέντα από την αρχή, είναι υπεύθυνοι! Πράγματι είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ και κανέναν δεν ξεγελούν.

- Να γιατί προτείνουμε το Γενικό Συμβούλιο να απορρίψει σήμερα την έως τώρα στάση της πλειοψηφίας στον "κοινωνικό διάλογο".

Μπροστά μας έχουμε οχτώ μήνες μέχρι το συνέδριο της ΓΣΕΕ. Το Γενικό Συμβούλιο επιβάλλεται να χαράξει πρόγραμμα δράσης για το επόμενο διάστημα. Πρόγραμμα μαζικής, συνολικής αντεπίθεσης των εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων.

Σαν ΔΑΣ προτείνουμε:

- Αξιοποίηση των δύο επόμενων μηνών για ενημέρωση και διαφωτιστική δουλιά στους εργαζόμενους με ανακοινώσεις, περιοδείες, συσκέψεις και συγκεντρώσεις όπου υπάρχουν προϋποθέσεις, με αιχμές κλάδους όπως εμπόριο - τουρισμός.

1.Αγωνιστική ετοιμότητα και για την απόκρουση των πολύ πιθανών θερινών αντεργατικών επιθέσεων της κυβέρνησης και για τις επιχειρήσεις με κλάδους με μεγάλα προβλήματα όπως "Σόφτεξ", μεταλλεργάτες, "Χαλυβουργική", ΔΕΠ, ΠΕΣΙΝΕ.

2.Δράση από κοινού με τους φορείς της υγείας για την απόκρουση του νομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση.

3.Με το τέλος του καλοκαιριού, όξυνση της πάλης για τα θέματα των εργασιακών σχέσεων, ανεργία, ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις κλπ και κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας την 1η Οκτώβρη - μέρα Τετάρτη. Οχι με χαρακτηριστικά ντουφεκιάς και άλλοθι, αλλά με πραγματικά στοιχεία ταξικής προοπτικής.

4.Μετά από την 24ωρη απεργία να ξανασυνεδριάσουν σωματεία, Ομοσπονδίες, ΕΚ, ΓΣΕΕ και να κλιμακώσουν τον αγώνα με νέες κινητοποιήσεις εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο με την ΕΓΣΣΕ, τις συλλογικές συμβάσεις, το φορολογικό, τον προϋπολογισμό κλπ, συντονίζοντας τον αγώνα με επαγγελματίες, βιοτέχνες και αγρότες.

Στην πολιτικοσυνδικαλιστική στιγμή που βρισκόμαστε, η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση μπορεί να ανατραπεί με την καθολική, μαζική, ταξική αντιπαράθεση της εργατικής τάξης. Με το συντονισμένο αγώνα που θα έχει σαν ορίζοντα της συγκρότησης ενός μετώπου κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Ενός μετώπου, που θα αμφισβητεί και θα αχρηστεύει την εξουσία των δυνάμεων του κεφαλαίου.