Αν το αίμα των θυμάτων του ατέρμονου εμφυλίου στη Σρι Λάνκα κυλούσε στη θάλασσα, ο Ινδικός Ωκεανός θα είχε βαφτεί κόκκινος. Μπορεί να φαίνεται μακάβρια η διαπίστωση, όμως - δυστυχώς - για μία ακόμη χρονιά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η αλληλοσφαγή συνεχίστηκε ολόκληρο το 1996, και από τις δύο πλευρές. Χωρίς οίκτο. Και χωρίς καμία προσπάθεια αναζήτησης σημείου επαφής.

Το Γενάρη, οι αντικαθεστωτικοί σιίτες Ταμίλ περνούν σε μια "θεαματική" επίθεση: Προκαλούν την έκρηξη παγιδευμένου φορτηγού αυτοκινήτου στο Κολόμπο. Ο απολογισμός είναι τρομακτικός: 55 νεκροί, πολλοί εξ αυτών ανυποψίαστοι περαστικοί. Οι αυτονομιστές αντάρτες "Τίγρεις των Ταμίλ" ανακοινώνουν ακόμη μια στρατιωτική τους επιτυχία: Κατέρριψαν στρατιωτικό ελικόπτερο με 35 επιβαίνοντες.

Το Φλεβάρη, οι αρχές συλλαμβάνουν τρεις υπόπτους για την έκρηξη στο κέντρο του Κολόμπο, από την οποία ο τελικός απολογισμός είναι περισσότεροι των 80 νεκροί. Η ενοχή τους δεν αποδεικνύεται.

Τον ίδιο μήνα, απεσταλμένη της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο νησί αναφέρει σε έκθεσή της ότι οι Ταμίλ "χρησιμοποιούνται" από τη Μαφία, για την προώθηση του λαθρεμπορίου ναρκωτικών στην Ευρώπη.

Τον Απρίλη, η κυβέρνηση επιβάλλει καθεστώς εκτάκτου ανάγκης σε ολόκληρη τη χώρα και απαγορεύει την κυκλοφορία σε πολλές περιοχές, καθώς έξαρση σημειώνουν οι συγκρούσεις κυβερνητικών και ανταρτών με δεκάδες νεκρών.

Το Μάη, ο στρατός καταγάγει μια Πύρρειο νίκη: Καταλαμβάνει τη χερσόνησο Τζάφνα, προπύργιο των Ταμίλ, αλλά με μεγάλες απώλειες. Εξίσου σημαντικές είναι και οι απώλειες των ανταρτών, τα περισσότερα ηγετικά στελέχη των οποίων διαφεύγουν στη βόρεια δασώδη χώρα. Οι Ταμίλ προχωρούν στη στρατολόγηση νέων μελών - αμούστακων παιδιών στην πλειοψηφία τους.

Σα να μην έφθανε ο αιματηρός εμφύλιος, τον Ιούνη, 21 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από την κατάρρευση ενός θεωρητικά ασφαλούς κτιρίου. Στο μεγαλύτερο μέρος τους, τα θύματα ήσαν γυναικόπαιδα...

Τον Ιούλη, ο στρατός της Σρι Λάνκα επιχειρεί μαζικές εκκαθαρίσεις στο Βορρά. Χιλιάδες στρατιώτες και αντικαθεστωτικοί Ταμίλ χάνουν τη ζωή τους. Αλλά μια από τις πιο φρικώδεις στιγμές του Εμφυλίου, υπήρξε η βομβιστική επίθεση σε ένα βαγόνι τρένου, από την οποία σκοτώθηκαν 78 άνθρωποι και τραυματίστηκαν άλλοι 600. Οι Ταμίλ δεν ανέλαβαν την ευθύνη της επίθεσης αυτής.

Στην πραγματικότητα, η σύγκρουση δε σταμάτησε ποτέ κατά τη διάρκεια του έτους: Η αλληλοσφαγή συνεχίστηκε, με σποραδικές συγκρούσεις ή με εχθροπραξίες που ορισμένες φορές προσέλαβαν και μαζικό χαρακτήρα, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη, με εκατοντάδες νεκρούς και από τις δύο πλευρές.

Ως το τέλος του ζοφερού, για τη Σρι Λάνκα, 1996, η ιδέα της πολιτικής επίλυσης του προβλήματος ούτε καν τέθηκε από την πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της χώρας, παρά το ότι η εκατόμβη των νεκρών διαρκώς μεγεθυνόταν (κατά εκτιμήσεις, έχει ξεπεράσει τις 50.000 ανθρώπων)...