Κραυγή αγωνίας και απόγνωσης στέλνουν οι κερασοπαραγωγοί της Πέλλας. «Πουλάμε ένα κιλό κεράσι, όσο κοστίζει μισό λίτρο εμφιαλωμένου νερού. Πρόπερσι πουλούσαμε 300 και 350 δραχμές το κιλό και τώρα παρακαλάς για να στο πάρουν 150 δραχμές το κιλό», σημειωνόταν χαρακτηριστικά στο σχετικό ρεπορτάζ που δημοσίευσε τις προάλλες ο «Ρ». Κι όλ' αυτά, όταν το κόστος παραγωγής υπολογίζεται στις 170-180 δραχμές, ενώ την ίδια στιγμή τα κεράσια πουλιούνται προς 450 δραχμές το κιλό και ακόμη παραπάνω στα μανάβικα των μεγάλων αστικών κέντρων. Και δεν ξέρεις, αν τρως κεράσι από την Πέλλα ή κάποια άλλη περιοχή της Ελλάδας, ή εισαγόμενα κεράσια από τη Βουλγαρία ή την Τουρκία, όπου, για διάφορους ευνόητους λόγους, οι μεγαλέμποροι τα αγοράζουν σε ακόμη περισσότερο εξευτελιστικές τιμές απ' ό,τι στην Ελλάδα.

Η πολιτική και λογική της «ελεύθερης αγοράς» και της «παγκοσμιοποίησης» σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Κανείς, όμως, εκ των κυβερνώντων δε λέει πώς θα επιβιώσουν οι κερασοπαραγωγοί της Πέλλας; Κανείς δε λέει τι θα γίνει, αν αύριο προστεθούν κι αυτοί στους αναζητούντες εργασία στις μεγάλες πόλεις, δηλαδή στους ανέργους; Κανείς δε λέει τίποτε ουσιαστικό για τη συνεχιζόμενη ερήμωση της υπαίθρου, την όλο και μεγαλύτερη εισαγωγή προϊόντων, κυρίως αγροτικών και για τόσα άλλα.

Προφανώς, τα έχουν «ακουμπήσει» όλα στον αυτόματο πιλότο της «αγοράς»...