Ενα βιβλίο: Τίτλος το "Διεθνές δίκαιο της άγριας ζωής". Συγγραφέας ο Γ. Σαμιώτης, από τον εκδοτικό οίκο ΣΑΚΚΟΥΛΑ. Μια έξοχη μονογραφία που πλουτίζει όχι μόνο την ελληνική βιβλιογραφία, αλλά και τη διεθνή και που σίγουρα θα αποτελεί σημείο αναφοράς για πολλά χρόνια. Οχι μόνο στους επιστήμονες που απασχολούνται με το Περιβαλλοντικό Δίκαιο, αλλά και σε όσους έχουν ενδιαφέρον με το τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα. Το ισχύον νομικό καθεστώς στην Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ενωση και άλλες χώρες. Η διαδρομή του μέσα στο χώρο και χρόνο. Οι προστατευόμενες περιοχές και η Σύμβαση Ραμσάρ αποτελούν το βασικό υλικό των 680 σελίδων του. Να σημειώσουμε την ύπαρξη των δυο παραρτημάτων με τους σημαντικότερους φυσικούς χώρους της πατρίδας μας και τις υπάρχουσες διεθνείς συμβάσεις. Πιστεύουμε ότι είναι μέσα στα δέκα καλύτερα βιβλία με οικολογικό περιεχόμενο, από τα περίπου δυο χιλιάδες που κυκλοφορούν.

Ενα ημερολόγιο: Από τη ΔΗΩ. Τον οργανισμό ελέγχου και πιστοποίησης βιολογικών προϊόντων. Μηνύματα και εικόνες της βιολογικής γεωργίας. Εσπεριδοειδή, χλωρή λίπανση, ωφέλιμα έντομα, ο ρόλος των ζιζανίων, η ποιότητα της διατροφής μας, μικρός οδηγός υγείας, λαχανόκηπος, αμπέλι, φυσική λίπανση και το λάδι είναι τα περιεχόμενα που διαβάζουμε κατά μήνα, εν μέσω υπέροχων εικόνων, που τα συνοδεύουν. Μια προσπάθεια που χρειάζεται στήριξη και προπάντων συνέχεια.

Ενα περιοδικό: "Ανακύκλωση" η ονομασία του. Εχει φτάσει τα δεκαεννέα τεύχη και συνεχίζει ακάθεκτο. Με αφιέρωμα στα ελαστικά, το τελευταίο, προσεγγίζει από όλες τις πλευρές το ζήτημα για το οποίο θα επανέλθουμε με περισσότερες πληροφορίες. Εκδίδεται από την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, η οποία χωρίς εντυπωσιασμούς και παχιά λόγια, αλλά με μεθοδικότητα και μεράκι προχωρά σ' ένα εξειδικευμένο, παρεξηγημένο και δύσκολο τομέα. Της ανακύκλωσης των σκουπιδιών. Κι ας μην ξεχνάμε. Το αδιέξοδο με τα σκουπίδια θα το βρίσκουμε πάντα μπροστά μας εξαιτίας του καταναλωτικού μοντέλου που μας έχει επιβληθεί.

Και μια βιντεοκασέτα... Η εικόνα μέσω της τηλεόρασης έχει εισβάλει στη ζωή μας, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Από την άποψη αυτή εκείνο που θα πρέπει να προσέξουμε είναι η καλή χρήση της κι όχι η ολοσχερής απόρριψή της. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα στην τι-βι είναι ελάχιστα (στην ιδιωτική ανύπαρκτα). Υπάρχουν όμως μερικές βιντεοκασέτες με ντοκιμαντέρ υψηλών προδιαγραφών ωφέλιμα όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και τους γονείς. Οπως οι καρχαρίες. Από τους ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ. Ενα είδος που το άκουσμα του ονόματός του και μόνο προξενεί δέος και φόβο. Εμφανίστηκε στο πλανήτη πριν 400 εκατ. χρόνια (150 εκατ. πριν τους δεινόσαυρους). Κάποιοι πολιτισμοί τους λάτρεψαν σαν θεούς. Κάποιοι άλλοι τους θεωρούν δαίμονες. Στην Ιαπωνία τους έχουν ως σύμβολο τρόμου (οι καμικάζι ζωγράφιζαν στα αεροπλάνα τους σαγόνια καρχαρία). Στη Χαβάη οι ιθαγενείς έχουν τους καρχαρίες μαζί με τα ηφαίστεια σύμβολα καταστροφής και δημιουργίας. 375 είδη έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα (το τελευταίο πριν από μόλις δέκα χρόνια). Το υδροδυναμικό του σχήμα ενέπνευσε τους κατασκευαστές του υποβρυχίου. Εχει τη δυνατότητα να μυρίζει το αίμα από απόσταση ενός χιλιομέτρου και βλέπει από μακριά. Συναντάμε μεγάλη ποικιλία από σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι προτιμά το ανθρώπινο κρέας. Αντίθετα ξέρουμε το γούστο του για τις φώκιες. Τα περισσότερα είδη δεν είναι επικίνδυνα, παρά τα όσα πιστεύουμε γι' αυτούς. Μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για τους "καρχαρίες" της ξηράς. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Ο οικολόγος