Τα πράγματα δεν είναι δύσκολα για την κυβέρνηση Σημίτη, είναι ακόμη χειρότερα. Οταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός φτάνει στο σημείο, με αφορμή την παραίτηση Ροζάκη και αν πιστέψουμε τις σχετικές πληροφορίες, να θέτει ζήτημα στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής για το πρόβλημα το "διαρροών", που "αλλοιώνουν την εικόνα της κυβέρνησης" και το ανάγει ως κυρίαρχο ζήτημα, τότε η κατάσταση για την κυβέρνηση δεν προδιαγράφεται καθόλου ευοίωνη.

Το ζήτημα που τίθεται, άλλη μια φορά, ενώπιον της κυβέρνησης είναι απλό: Υποταγή και πρόσδεση στα σχέδια και συμφέροντα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή και ανάθεση σ' αυτούς της επίλυσης των καυτών θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής ή υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, στο πλαίσιο των αρχών του διεθνούς δικαίου και των συμφωνιών που υπάρχουν;

Η κυβέρνηση Σημίτη έχει από την αρχή αποδείξει ότι ακολουθεί με "υπερηφάνεια" τον πρώτο δρόμο, τον οποίο - αυτή είναι η μοναδική της προσπάθεια - επιχειρεί να εμφανίσει ως το μόνο που εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα.

Είναι ξεκάθαρο, επομένως, και ας μην παραπονιέται ο πρωθυπουργός. Ανέμους σπέρνει, θύελλες θερίζει.