Το 'χουμε γράψει και υπογραμμίσει πολλές φορές, με διάφορες ευκαιρίες και αφορμές. Στον περιβόητο "κοινωνικό διάλογο" της κυβέρνησης αναφερόμαστε. Το "διάλογο", που μόνο διάλογος δεν είναι, αφού αξιοποιείται η αναφορά του και η χρήση της διαδικασίας του, αποκλειστικά και μόνο, για να δεχτούν αδιαμαρτύρητα οι εργαζόμενοι και οι φορείς τους την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Επανερχόμαστε στο θέμα, λοιπόν, γιατί τις μέρες αυτές έχουμε και πάλι δυο παραδείγματα, που βγάζουν "μάτι": Πρώτον, το προτεινόμενο από την κυβέρνηση, νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο για τους δημόσιους υπάλληλους. Η ΑΔΕΔΥ, η κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση των δημοσίων υπαλλήλων, το απορρίπτει και προετοιμάζει αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των καθηγητών, των δασκάλων, κλπ., επίσης. Ενάντια είναι ακόμη και οι συνδικαλιστές, που πρόσκεινται στο κυβερνητικό κόμμα. Λένε όλοι τους, λοιπόν, τη γνώμη τους στον κυβερνητικό διάλογο. Τη στοιχειοθετούν με στοιχεία και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις. Κανένα, όμως, αποτέλεσμα. Η κυβέρνηση το χαβά της. Τα ίδια και με το φορολογικό νομοσχέδιο, με το οποίο διαφωνούν και η ΓΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ και οι αγρότες...

Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα, λέει ο λαός μας. Τέτοιος είναι ο διάλογος των κυβερνώντων. Μόνο το "διάλογο" των ενωμένων, μαζικών και μαχητικών αγώνων καταλαβαίνουν αυτοί.