Κλείνει σήμερα ένας χρόνος από την ημέρα που ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο στη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου, ανέβαινε στο βήμα της Βουλής για να εκφωνήσει τις "ευχαριστίες" του στους Αμερικανούς... Και αυτό, όταν την προηγούμενη ακριβώς νύχτα ο ελληνικός λαός είχε συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο τον τρόμο που γεννά η τρομοκρατική επικυριαρχία των ΗΠΑ στη χώρα μας. Αυτή, η τόσο... διδακτική "επέτειος", συνοδεύεται τα τελευταία 24ωρα από μια ποικιλοτρόπως τροφοδοτούμενη φιλολογία περί του "τι έγινε εκείνη τη νύχτα των Ιμίων". Στα πλαίσια αυτής της φιλολογίας, οι κυβερνώντες περιδιαβαίνουν τα ΜΜΕ, ενεργώντας όπως ακριβώς ο "δολοφόνος", που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος με έκδηλη την αγωνία του: Την αγωνία να σβήσει τα ίχνη που άφησε στο πέρασμά του, την πρώτη φορά...

Εκείνο που φυσικά καταφέρνουν είναι, τελικά, να αποτυπώνουν ακόμα πιο ευδιάκριτα, ακόμα πιο παραστατικά, τα αποτυπώματα της υποτέλειάς τους. Τα αποτυπώματα της απόλυτης υποταγής τους απέναντι στους ιμπεριαλιστές. Και αυτό διότι όλοι οι Ελληνες ξέρουν πολύ καλά τι έγινε το βράδυ των Ιμίων. Οι πάντες είδαν μπροστά στα μάτια τους τους Αμερικανούς να βάζουν τους Τούρκους, για άλλη μια φορά, να κάνουν την αρχή στο "σικέ" παιχνίδι της ελληνοτουρκικής όξυνσης, ώστε να παρασχεθεί πρόσφορο έδαφος για την αποικιοκρατική... παρέμβαση των ΗΠΑ. Και οι πιο αδαείς αντελήφθησαν ότι οι μόνοι που έχουν συμφέρον, όταν Ελληνες και Τούρκοι "βγάζουν τα μάτια τους", είναι οι υπερατλαντικοί "σύμμαχοι". Ομως, ακόμα και σήμερα, οι κυβερνώντες επαναλαμβάνουν τα "ευχαριστώ"! Φτάνουν στο σημείο - όπως ο Θ. Πάγκαλος - να δηλώνουν ότι η Ιστορία θα γράψει με κεφάλαια γράμματα την "προσφορά" τους προς τη χώρα, όπως εκδηλώθηκε στην υπόθεση των Ιμίων!

Τα "επίχειρα" αυτής της "προσφοράς", τόσο των Αμερικανών, όσο και των εγχώριων υπαλλήλων τους, τα βιώνουμε καθημερινά. Δεν είναι τυχαίο ότι την "επέτειο" της κρίσης στα Ιμια, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ ξεκαθάρισε το πόσο "στρατηγικής σημασίας" σύμμαχος για τη χώρα της είναι η Αγκυρα και πόσο επιθυμεί την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ανεξαρτήτως των αντιρρήσεων της Ελλάδας, αλλά και των συνθηκών που επικρατούν στη γείτονα, σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα... Δεν είναι τυχαίο ότι την "επέτειο" της κρίσης στα Ιμια, οι "5" ισχυρότεροι της ΕΕ, προσκάλεσαν την Τσιλέρ, για να βρεθούν τρόποι παράκαμψης των ελληνικών αιτιάσεων που εμποδίζουν το ειδύλλιο ΕΕ - Τουρκίας να μετατραπεί σε γάμο...