ή το παραμύθι για τη "νεολαία χωρίς όνομα"

Παρ' όλα αυτά στο μυαλό αρκετών νέων τριγυρίζει το ερώτημα "τι και ποιος φταίει, μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και πώς;". Κι αυτό γιατί οι νέοι έχουμε μπροστά μας το μέλλον, έχουμε ανάγκη όραμα και προοπτική. Πάντα οι νέοι είχαν την τάση να ενθουσιάζονται πιο εύκολα από τις ανατρεπτικές ιδέες, είχαν ρομαντισμό κι ευαισθησία, παθιάζονται περισσότερο με τα μεγάλα ιδανικά.

Η διακίνηση του πολιτικού βιβλίου στους νέους και το ενδιαφέρον για τον κοινωνικό - ιστορικό κινηματογράφο, οι αγώνες της νέας γενιάς κι η συμπαράταξη με τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, η εκλογική άνοδος του ΚΚΕ στις νεαρές ηλικίες, η ανάπτυξη της ΚΝΕ είναι ενθαρρυντικά δείγματα ότι η αμφισβήτηση της νέας γενιάς μπορεί να φτάσει πιο μακριά από όσο της επιτρέπουν. Η ανησυχία επομένως της άρχουσας τάξης είναι δικαιολογημένη.

Στο υπόβαθρο των νουθεσιών πως, τάχα, η πολιτική δεν ταιριάζει στους νέους, βρίσκεται ακριβώς η αγωνία της άρχουσας τάξης για την έκβαση της ασίγαστης ταξικής διαμάχης με τους εκμεταλλευτές, της σημερινής αναμέτρησης του λαού με τα μονοπώλια, του καπιταλισμού που σαπίζει με το νέο κόσμο, το σοσιαλισμό.

Αυτήν την αγωνία αποκαλύπτουν οι διάφορες θεωρίες για τη νέα γενιά, που προβάλλονται μέσα από περιοδικά, εφημερίδες κι αναμασιούνται από αστούς πολιτικούς κι ιδεολόγους. Οι θεωρίες για τη "γενιά χωρίς όνομα", τη γενιά Χ, Υ ή όπως αλλιώς ονομάζουν το σχήμα στο οποίο θέλουν να μας εντάσσουν, περιγράφοντάς μας σαν τη γενιά που καταναλώνει αντί να δημιουργεί, που βρίσκει την ευτυχία με το ναρκωτικό "έκσταση", που κάνει την επανάστασή της ατομικά με το ιντερνέτ, που ζει για τη στιγμή και φτύνει τους πάντες, που δεν έχει ανάγκη από ιδεολογία και γυρίζει την πλάτη της στην πολιτική.

Η υποτιθέμενη αναζήτηση της ταυτότητας της νεολαίας κι η ένταξή της σ' αυτό το προκατασκευασμένο καλούπι, είναι ολοφάνερη εκδήλωση της ιδεολογικής επίθεσης που δεχόμαστε. Μ' αυτόν τον τρόπο ξεκόβεται και συκοφαντείται η γενιά μας στις προηγούμενες γενιές κι αποκρύπτεται η πραγματική αντιπαράθεση, η ταξική πάλη που διεξάγεται στην κοινωνία. Αποσιωπείται η ρευστότητα, το ευμετάβλητο των νεανικών διαθέσεων, και προβάλλεται σαν ενιαία και παγιωμένη συνείδηση η στάση ζωής που αυθόρμητα πολλοί νέοι έχουν μέσα στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Αποσιωπείται η ανομοιομορφία των νεανικών συνειδήσεων κι επιχειρείται τελικά να μας προσαρμόσουν σ' αυτό το καλούπι που προβάλλεται, μιας ατομικής αποϊδεολογικοποιημένης και δήθεν απολίτικης στάσης.

Αιχμή της ιδεολογικής επίθεσης της άρχουσας τάξης είναι η θεωρία για τη σχέση των νέων με την πολιτική, είναι το καλυμμένο ή απροκάλυπτο κάλεσμα για απομάκρυνση της νεολαίας από την πολιτική που είναι τάχα γενικά βρώμικη, κι από τα κόμματα που δήθεν είναι όλα το ίδιο. Η επίθεση αυτή αποκαλύπτει την κρίση της αστικής πολιτικής και των κομμάτων που την εκφράζουν που δεν μπορεί να εμπνεύσει τη νέα γενιά. Η άρχουσα τάξη αντιλαμβάνεται ότι η δυσαρέσκεια του λαού και της νεολαίας από την ταξική - αντιλαϊκή πολιτική της είναι έντονη, γι' αυτό παίρνει τα μέτρα της, ανανεώνει τις εφεδρείες της.

Οι ίδιοι που καλοπιάνουν κι επευφημούν με τον τρόπο τους την "αδιαφορία των νέων", κάνουν προσπάθεια εκσυγχρονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο εκσυγχρονισμός της πολιτικής τους έχει βαθύ αντιδραστικό περιεχόμενο.

Αρνούνται αυτό που οι πρώτοι αστοί διανοητές, πριν ακόμη τον Μαρξ, παραδέχονταν, ότι η πολιτική πάλη είναι ταξική πάλη. Κηρύσσεται το τέλος των ιδεολογικών διαφορών, το τέλος της ταξικής πάλης κι επομένως των ριζικών πολιτικών διαφορών. Προβάλλονται στην πρώτη γραμμή ομοιότητες και διαφορές που έχουν να κάνουν με τη διαχείριση του συστήματος κι όχι με τα ταξικά συμφέροντα που τα κόμματα εκφράζουν. Υψώνουν έτσι εμπόδια στην επαναστατική συνειδητοποίηση και πάλη, προβάλλοντας νέα επικίνδυνα ψεύδη, όπως την ενότητα της κεντροαριστεράς ή το διαχωρισμό "μικρών - μεγάλων κομμάτων".

Οι τελευταίες "εκλογές του καναπέ", έδειξαν πως μας θέλουν μακριά από την πολιτική - ταξική πάλη, όσοι ακολουθούν πολιτική που είναι μακριά από τα συμφέροντά μας.

Μ' αυτά τα δεδομένα η αστική τάξη συγκεντρώνεται στην προσπάθεια να εμποδίσει τη δράση εκείνη που θα την ανατρέψει. Γνωρίζει καλά κι αυτό ακριβώς θέλει να μας αποκρύψει, ότι ουδέτερη απολίτικη στάση δεν υπάρχει. Η πολιτική δεν αποτελεί κάποιο χόμπι, με το οποίο μπορεί και να μην ασχοληθεί κανείς, αλλά είναι στάση απέναντι στην ίδια τη ζωή.

Οι νέοι έχουμε να επιλέξουμε αν θα ανεχτούμε μια πολιτική που υπονομεύει το μέλλον μας σε όφελος των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού ή θα την αντιπαλέψουμε, αν θα ανεχτούμε μια εξουσία που καθημερινά θυσιάζει στο βωμό του κέρδους τα δικαιώματα και τα όνειρά μας ή θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και θα την ανατρέψουμε.

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας

Α. Με τα μονοπώλια ή με το λαό;

Οι νέοι σήμερα έχουμε να επιλέξουμε: Θα πάμε με τα κόμματα της συντήρησης, με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό ή με το ΚΚΕ, την εργατική τάξη, το λαό;

Οι μαζικοί αγώνες ενάντια στο Μάαστριχτ και η πλατιά ανησυχία για τη νέα στρατηγική του ΝΑΤΟ, κάνουν όλο και πιο ευδιάκριτους τους δύο δρόμους που ανοίγονται για την ελληνική κοινωνία:

Ο ένας είναι ο δρόμος που υπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, της αποδοχής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Είναι ο δρόμος της προσαρμογής στη "νέα τάξη πραγμάτων" του Ιμπεριαλισμού. Είναι ο δρόμος που συσσωρεύει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τα μονοπώλια από τη μια και ακόμα μεγαλύτερα δεινά για το δικό μας παρόν και το μέλλον από την άλλη.

Αυτό το δρόμο ακολουθούν οι κυβερνήσεις των κομμάτων του καπιταλιστικού κατεστημένου στη χώρα μας, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτό το δρόμο υπηρετούν τα άλλα κόμματα που δίνουν τη δυνατότητα να στηριχτούν αυτά τα συμφέροντα από ευρύτερες δυνάμεις. Που συμβάλλουν στην προώθηση εναλλακτικών συντηρητικών πολιτικών και κυβερνητικών σχημάτων με "αριστερό" προσωπείο.

Επιδιώκουν να αφομοιώσουν τις αντιδράσεις στη συντηρητική πολιτική, να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή μας για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της.

Ο άλλος δρόμος είναι της μάχης και της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, με τις επιλογές του κεφαλαίου, την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, τους πολιτικούς εκφραστές κι απολογητές τους. Είναι ο δρόμος της συγκρότησης ενός κοινωνικού - πολιτικού μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης, με πρώτη την εργατική τάξη και το κόμμα της, του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Η πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι ο δρόμος που βοηθάει να συσπειρωθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, να πειστεί μέσα από την πείρα του για την ανάγκη περάσματος στο σοσιαλισμό. Εντάσσεται επομένως στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Αυτή η προοπτική, μιας ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση κι αδικία, με την επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα είναι μια πραγματική δημοκρατία για την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Β. Οι νέοι είμαστε με το μέλλον!

Η θέση μας είναι με τη μεριά του μέλλοντος, του πραγματικά καινούριου που αναδείχνεται κι ωριμάζει σήμερα μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στην κυριαρχία των μονοπωλίων, την ιμπεριαλιστική "νέα τάξη πραγμάτων".

Η αντίσταση και η σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον Ιμπεριαλισμό, μέσα από την κοινή δράση του λαού και των νέων, είναι αναπόφευκτη για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και το μέλλον μας.

Οι αγωνίες, ο ριζοσπαστισμός, οι ευαισθησίες μας μπορούν να βρουν δημιουργική διέξοδο και προοπτική, στο βαθμό που θα συναντούν το εργατικό κίνημα. Τις αξίες και την ιστορική αποστολή της μόνης συνεπούς μέχρι τέλους τάξης στον αγώνα για το σοσιαλισμό, της εργατικής τάξης.

Η νέα γενιά μπορούμε να αποτελέσουμε σημαντική δύναμη αυτού του αγώνα, συνεισφέροντας με το δικό μας τρόπο, μέσα από τις δικές μας εμπειρίες, ανάγκες και δυναμισμό.

Σ' αυτό το δρόμο μάς καλεί το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ δεν είναι μια από τα ίδια, είναι ο πολιτικός εκφραστής των συνολικών ταξικών συμφερόντων της εργατικής τάξης, φορέας των πιο ζωντανών ριζοσπαστικών κι επαναστατικών παραδόσεων του λαού μας. Είναι το κόμμα που εκφράζει με συνέπεια τα συμφέροντά μας σήμερα ενάντια στην αντιδραστική λαίλαπα, και τα υπηρετεί από την πρώτη γραμμή των λαϊκών αγώνων.

Η αποφασιστική κι ολόπλευρη ενίσχυση του ΚΚΕ στο λαό και τη νεολαία, η αλλαγή των συσχετισμών στα κινήματα και πρώτα απ' όλα στο εργατικό, η ανάπτυξη των μετώπων πάλης, η προώθηση μέσα στους αγώνες της αλληλεγγύης, της κοινής πάλης της εργατικής τάξης, της εργαζόμενης αγροτιάς, των επαγγελματιών και βιοτεχνών της πόλης, της νεολαίας, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό είναι ο δρόμος για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου.

B. ΕΝΟΤΗΤΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ, ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Η πάλη των νέων θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό την αναμέτρηση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Η νεολαία, που θα ζήσει τα ευεργετικά αποτελέσματα της πάλης αύριο, έχει κάθε λόγο να βρεθεί σήμερα στις πρώτες γραμμές του αγώνα. Μπορεί να τροφοδοτήσει αποφασιστικά την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, που θα ανοίξει το δρόμο στο σοσιαλιστικό μέλλον.

Ολη μας η δράση συγκεντρώνεται σ' αυτό το καθήκον. Με τη δουλιά μας για την άνοδο, την αντεπίθεση του κινήματος της νέας γενιάς, με την πολιτική και ιδεολογική μας παρέμβαση, προσανατολίζουμε το ριζοσπαστισμό, την αμφισβήτηση της νεολαίας, ώστε να συναντιέται με το λαϊκό κίνημα στην προοπτική του μετώπου.

Τα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά μας είναι σύνθετα. Η αποτελεσματικότητα της δουλιάς μας κρίνεται στην ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη του νεολαιίστικου κινήματος, στη συμβολή της νεολαίας στους ταξικούς αγώνες. Μετριέται στην πάλη για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, στην ισχυροποίηση της επιρροής του ΚΚΕ στη νέα γενιά, στην ανάπτυξη της ΚΝΕ.

Η νεανική αντεπίθεση δεν είναι κάτι που αφορά το μακρινό μέλλον. Χτίζεται σήμερα, στην ενεργοποίηση των νέων στην περιφρούρηση δικαιωμάτων, στη διεκδίκηση και την απόσπαση κατακτήσεων. Στην πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της η νεολαία έρχεται σε σύγκρουση με τις αιτίες και τους ενόχους των προβλημάτων της, στις συνειδήσεις των νέων ωριμάζει η ιδέα του μετώπου, η ανάγκη βαθιών αλλαγών.

Με οδηγό τις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου δώσαμε τη μάχη για την ανάπτυξη της πάλης των νέων για τα δικαιώματά μας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τα μονοπώλια. Βασικές εκτιμήσεις και θέσεις μας επιβεβαιώθηκαν στη ζωή, μας δίνουν μια καλή βάση για τη συνέχεια της δουλιάς μας. Στρέφουμε την προσοχή μας στο επίπεδο της δράσης, σε πλευρές της δουλιάς της ΚΝΕ, στην επίθεση που δέχεται το νεολαιίστικο κίνημα, στα καθήκοντα που απορρέουν για μας.