Τον κύκλο υπονόμευσης, δεκαετιών, της λιπασματοβιομηχανίας ΑΕΒΑΛ, επιχειρεί να κλείσει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την αναζήτηση αγοραστή για την εταιρία. Οι διαδικασίες για το οριστικό ξεκοκάλισμα της ΑΕΒΑΛ από τους ιδιώτες, είτε τους παρουσιάσουν ως "ενοικιαστές", είτε ως αγοραστές, έχει αρχίσει από τα μέσα του προηγούμενου μήνα, με τη δημοσίευση της διακήρυξης του διαγωνισμού για το ξεπούλημα ουσιαστικά της εταιρίας. Μια προκήρυξη από την οποία προκύπτει ξεκάθαρα ότι αυτό που κυρίως ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η... απαλλαγή με οποιοδήποτε τρόπο του δημοσίου από την ΑΕΒΑΛ.

Τα επιχειρήματά τους για τις άνομες ενέργειές τους είναι δήθεν η προβληματικότητα της επιχείρησης, η οποία εμφανίζει σωρευμένα χρέη κυρίως προς τη ΔΕΗ (περίπου 4 δισ. δρχ.) και αυτό επειδή είναι η τρίτη μεγάλη ενεργοβόρα βιομηχανία μετά την ΠΕΣΙΝΕ και τη ΛΑΡΚΟ. Ομως το ιστορικό της επιχείρησης, που δραστηριοποιείται από το 1964 στην Κοζάνη - μια πόλη που πλήττεται ιδιαίτερα από τη συστηματική υποβάθμιση και συρρίκνωση της βιομηχανίας - αποδεικνύει ότι προβληματική την κατάντησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ξένα για τον τόπο συμφέροντα. Κι όλα αυτά ανεξάρτητα και κόντρα στο γεγονός ότι η ΑΕΒΑΛ είναι η μοναδική από τις 4 συνολικά ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των λιπασμάτων - κλάδο στρατηγικής σημασίας αφού συνδέεται άμεσα με την αγροτική παραγωγή της χώρας - η οποία χρησιμοποιούσε ως πρώτη ύλη το λιγνίτη που είναι εγχώριο προϊόν, εξοικονομώντας σημαντικούς συναλλαγματικούς πόρους για την οικονομία της χώρας. Η απόφαση για πώληση της ΑΕΒΑΛ, σε μια περίοδο που ο κλάδος παραγωγής λιπασμάτων περνάει γενικότερη κρίση, αποτελεί εθνικό έγκλημα, το οποίο ξετυλίγεται σχεδόν από το πρώτο στάδιο δραστηριοποίησης της εταιρίας και ολοκληρώνεται σήμερα.

Ξεκάθαρες και δεδομένες είναι οι θέσεις των κομμουνιστών σε ό,τι αφορά την τύχη της λιπασματοβιομηχανίας. Πρόκειται για προτάσεις - αποτέλεσμα βαθιάς μελέτης των αναγκών της ελληνικής οικονομίας και ανάμεσα στα άλλα προβλέπουν:

• Μόνη λύση για να έχει προοπτική η ΑΕΒΑΛ είναι να συνδεθεί με το φυσικό αέριο.
• Μέχρι όμως να συνδεθεί θα πρέπει να εξασφαλιστεί από τη ΔΕΗ χαμηλή τιμή ηλεκτρικής ενέργειας.
• Να γίνει εθνικός φορέας για τη λιπασματοβιομηχανία και να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα της εμπορίας.
• Για τη μεταφορά της παραγωγής να χρησιμοποιηθεί ο ΟΣΕ. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και τη σύνδεση της Κοζάνης - Καλαμπάκας.
• Να γίνει μηχανολογικός εκσυγχρονισμός με κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό και την ΕΕ.
• Μα γίνει ρύθμιση των χρεών της ΑΕΒΑΛ.