Ο αγώνας των εκπαιδευτικών, από μόνος του, χωρίς, δηλαδή, να χρειαστεί να ψάξει κάποιος σε ειδικές λεπτομέρειες, είναι δικαιωμένος εξ αρχής στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Είναι δικαιωμένος, γιατί διακήρυξε, από την πρώτη κιόλας μέρα, αυτό που "ο κόσμος το 'χει τούμπανο και η κυβέρνηση κρυφό καμάρι": Οτι με εξαθλιωμένους εκπαιδευτικούς δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να υπάρχει παιδεία για τα παιδιά του λαού.

Οτι ο δάσκαλος, που το βράδυ κάνει τον σερβιτόρο, είναι αδύνατο το πρωί να διδάξει με επάρκεια. Οτι, όσο θα δίνονται ψίχουλα από τον κρατικό προϋπολογισμό για όλα όσα συγκροτούν αυτό που ονομάζεται σύστημα δημόσιας και δωρεάν παιδείας, τόσο οι γονείς θα βλέπουν τις δικές τους τσέπες να αδειάζουν, προκειμένου να συμπληρωθούν με τα ιδιωτικά "ιδιαίτερα" οι γνώσεις, που το δημόσιο σύστημα δεν παρέχει. Οτι, τελικά, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Με το δικό τους τρόπο, οι εκπαιδευτικοί έκαναν καθαρό πως ως προς ό,τι περνά από το χέρι τους λένε "όχι" στο παραπέρα βάθεμα του ταξικού διαχωρισμού, που προωθείται με ταχύτατους πλέον ρυθμούς από την εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Και ο εργάτης - γονιός δε χρειαζόταν πολλές αναλύσεις για να καταλάβει αυτό που έβλεπαν τα μάτια του. Γι' αυτό και ανταποκρίθηκε αμέσως μόλις τον κάλεσαν - έστω και καθυστερημένα - οι εκπαιδευτικοί να κατέβει μαζί τους στην πορεία.

Χρειάζεται να είσαι υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας, μάλιστα της στενής αυλής του υπουργού, όπως η μία από τις κυρίες που θα εμφανιστούν σήμερα στο δικαστήριο, για να ισχυριστείς μπροστά στο παιδί σου, χωρίς να κοκκινίζεις από ντροπή, ότι ο καθηγητής του είναι περίπου εκατομμυριούχος και ότι με 2.500 νέους διορισμούς καλύπτονται οι ελλείψεις στα σχολεία (και τέτοιες γελοιότητες γράφονται στην αγωγή, που κατατέθηκε σε βάρος των απεργών καθηγητών). Και, κατ' επέκταση, το ερώτημα είναι υπαρκτό για το ποιος δικαστής είναι δυνατόν να φτάσει στο σημείο να δικαιώσει αυτήν την αγωγή! Δε χρειάζεται να είναι κάποιος δημοσιογράφος για να διαπιστώσει ότι η αγωγή δεν είναι τίποτα άλλο από μια πρόχειρη συρραφή αποσπασμάτων δελτίων Τύπου και κυβερνητικών δηλώσεων! Είναι απαράδεκτη, έστω και για συζήτηση, αυτή η κατάπτυστη, για το μάθημα που δίνει στα νιάτα της χώρας, αγωγή.

Ιδιαίτερα σήμερα, που "η απάντηση πλανιέται στον αέρα" και πάλι και οι κυβερνώντες δείχνουν να κατέχονται ξανά από το φόβο πως η κυριαρχία τους αμφισβητείται όλο και περισσότερο έμπρακτα στους δρόμους, ιδιαίτερα σήμερα, από άλλο μάθημα έχουν ανάγκη τα νέα παιδιά. Κι αν κάποιοι γονείς δεν μπορούν να δώσουν τέτοιο μάθημα, χρέος όλων των άλλων είναι να σταθούν ορθοί και να διδάξουν μαζί με τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς Αξιοπρέπεια. Να πάνε κόντρα, όχι μόνο στην απόπειρα ποινικοποίησης μιας ακόμα απεργίας, αλλά να ορθώσουν ανάστημα, κόντρα στο μάθημα υποταγής, σ' ό,τι χειρότερο μπορεί να διδαχθεί ένα παιδί!