Πολλοί θα πουν "έξυπνη και πικάντικη διαφήμιση". Κι αν τυχόν προβάλλω τις ενστάσεις μου θα μου πουν: "Μα καλά πού ζεις καημένε μου, στην εποχή της μάνας σου"; Ακριβώς! Για μερικά πράγματα ζω σ' αυτή την εποχή. Τότε που οι μανάδες μας δεν έτρωγαν πατατάκια και ο κίνδυνος να πεταχτεί ο εραστής απ' την ντουλάπα δεν υπήρχε. Γεγονός πάντως είναι, πως η διαφήμιση δε διευκρινίζει ποια είναι πιο νόστιμα: τα πατατάκια ή τα "ευκόλως εννοούμενα";

Αυτά και άλλα έβλεπα με τον επτάχρονο γιο μου, το πρωινό της Καθαρής Δευτέρας, πριν πάμε στο "Μπαρουτάδικο" να πετάξουμε το χαρταετό μας. Παράλληλα, διάβαζα και τη συνέντευξη της κ. Πόπης Τσουκάτου, που είναι, λέει, "μάλλον αστή διανοούμενη", και δεν έχει προσχωρήσει "απόλυτα στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού και πως η επανάσταση θα γίνει με σωστή διαχείριση", απ' τον επαναστάτη Σημίτη. Ε, άει στο διάολο πρωί - πρωί...

Ετοιμάσαμε τον δικό μας, τον χειροποίητο, φτιαγμένον στο περίπου, με τη συνταγή των νεανικών μας χρόνων. Κι αν εξαιρέσεις τα "πηχάκια" (αντί για καλάμια), την UHU (αντί για αλευρόκολλα), το συνθετικό σπάγκο (αντί για νήμα αργαλειού) και το χαρτί, που ήταν όλα "αγοραστά", τα... υπόλοιπα ήταν με την παλιά συνταγή. Καμαρώναμε πατέρας και γιος για το τέλειο και σύγχρονο, πλην όμως παραδοσιακής συνταγής δημιούργημά μας. Σε λίγο θα το καμαρώναμε και μεσούρανα. Ενας τελευταίος έλεγχος στα "ζύγια" και την ουρά και... "αμόλα καλούμπααααα...".

Τώρα, γιατί ο χαρταετός μας, αντί να πάει προς τα πάνω έκανε κάθετη εφόρμηση στο δεντράκι, μην το ψάχνετε. Μπορεί να φταίξαν τα πηχάκια, μπορεί τα "ζύγια" ή η κόλλα. Μπορεί η συνταγή να μην εξετελέσθη καλώς.

Δεν το βάλαμε κάτω. Υπήρχε και η καλλιτεχνική εξέδρα, όπου μπορούσαμε να διασκεδάσουμε παραδοσιακά, αφού το πέταγμα δε μας έκατσε. Ο πιτσιρικάς μαζί με άλλους έτρεξε προς την εξέδρα όπου πετούσαν σοκολάτες και γαριδοπατατάκια "προσφορά" διαφόρων πολυεθνικών, που έπαιζαν όχι μόνο με τις παιδικές ψυχούλες, αλλά και την απληστία των μεγάλων που σκοτώνονταν ποιος θ' αρπάξει στον αέρα πατατάκια. Τι σόι κούλουμα ήταν αυτά;

Θέλοντας να παίξουμε χωθήκαμε στην πυκνή βλάστηση. Εκεί πέσαμε πάνω σ' ένα "χαλί" από σύριγγες που έτριζαν ανατριχιαστικά, καθώς έσπαγαν κάτω από τα πόδια μας. Αλαφιασμένοι βγήκαμε στο πρώτο ξέφωτο, εκεί όπου η ΚΝΕ στο φεστιβάλ της είχε στήσει και δώσει το δικό της σύνθημα:"Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός".

Καλή Σαρακοστή!

Ζ. ΧΡΗΣΤΟΥ