Την "αξιοποίηση" ενός νερόμυλου 200 ετών - του μοναδικού στην περιοχή - αποφάσισε το Κοινοτικό Συμβούλιο της Κοινότητας Κηρίνθου στη Βορειοκεντρική Εύβοια και ανέθεσε σε ιδιώτη... να τον μετατρέψει, προς τούτο, σε κέντρο διασκέδασης.

Προς γρήγορη, μάλιστα, προσφορά "τέρψης" και "πολιτιστικής παιδείας" στη νεολαία και τους κατοίκους, ο εν λόγω ιδιώτης με τη συναίνεση του κοινοτάρχη, χωρίς μελέτη και χωρίς άδεια της Εφορείας Νεότερων Μνημείων, άρχισε τις εργασίες τσιμεντοποίησης και αποκατάστασης του... διασκεδαστικού χαρακτήρα του μνημείου, ώσπου μετά από καταγγελία του Εκπολιτιστικού και Προοδευτικού Συλλόγου Κηρίνθου στην Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων σταμάτησε η... πολιτιστική παρέμβαση μέχρι νεωτέρας.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όμως. Ο νερόμυλος δεσπόζει στην άκρη του κάμπου της Κηρίνθου πάνω από 2 αιώνες και βρίσκεται κοντά στην αρχαία Κήρινθο, χωρίς όμως να υπάρχει καμιά αξιοποίηση, ανακαίνιση και αναστήλωσή του.

Το Νοέμβρη του 1995 το συμβούλιο της κοινότητας, στην οποία ανήκει, αποφάσισε, παρά τις αντιδράσεις, να το αξιοποιήσει και το νοίκιασε σε ιδιώτη, με σκοπό να το επισκευάσει και να το εκμεταλλευτεί.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο νερόμυλος πέρα από τη συναισθηματική σύνδεση αποτελεί μέρος και είναι άρρηκτα δεμένος με την ιστορική μνήμη των κατοίκων της περιοχής, αφού τόσο κατά την έλευση των Μικρασιατών προσφύγων όσο και στην κατοχή χρησιμοποιούνταν για το άλεσμα σιταριού από ολόκληρη τη Βορειοκεντρική Εύβοια. Μάλιστα, ο σύλλογος χαρακτηρίζει την πράξη "βέβηλη ενέργεια σε ιερό, για τους κατοίκους, χώρο".

Ετσι, μετά την καταγγελία, για αλλοίωση του χαρακτήρα του μνημείου, του Εκπολιτιστικού και Προοδευτικού Συλλόγου Κηρίνθου, παρενέβη η 1η Εφορεία Νεότερων Μνημείων και αφού διαπίστωσε αλλοιώσεις, σταμάτησε τις εργασίες και εισήγαγε το θέμα για συζήτηση στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων, του οποίου αναμένεται η απόφαση.