Ο καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μιχάλης Μερακλής,δέκα χρόνια πριν (11/1/1987) σε επιφυλλίδα του για τον Ζήση Σκάρο,υπογράμμιζε μεταξύ άλλων:

"Ο Ζήσης Σκάρος είναι από τους μείζονες συγγραφείς του λαϊκού κινήματος και του λαϊκού μας προοδευτικού πολιτισμού (... ) Οι σοσιαλιστικές ιδέες ενσταλάχτηκαν στον Σκάρο εντελώς φυσικά. Αποτελούσαν θεμελιακό στοιχείο της οικογενειακής και κοινωνικής ανατροφής. Ανατράφηκε κομμουνιστής και έμεινε κομμουνιστής (... )

Από πολύ νωρίς, από την ηλικία των δεκαεφτά του χρόνων, αρχίζει η πορεία του συγγραφέα Σκάρου, αξεχώριστα ενωμένη και ταυτισμένη με τον κοινωνικό σκοπό, με την πορεία του προοδευτικού λαϊκού κινήματος, αυτού του ποταμού που κυλάει άλλοτε φουσκωμένος κι άλλοτε με κατεβασμένη την κοίτη, ανάλογα με τις ιστορικές συγκυρίες και την έξαρση ή υποχώρηση των διώξεων. Αλλά πάντα κυλάει. Μέσα σ' αυτό το ποτάμι, μπήκε ο Σκάρος κι αυτού του ποταμού, τελικά, αναπαριστάνει την ιστορική ροή, αρχίζοντας κιόλας από τις πηγές του.Από τις ρίζες του. Σε τελευταία ανάλυση το έργο του Σκάρου είναι μια πλατιά επική σύνθεση, εξιστορεί, κυριολεκτικά, τη μακρά εξέλιξη ενός έπους, που αναπτύσσεται σε ένα διάστημα μεγαλύτερο, πολύ μεγαλύτερο από έναν αιώνα.

Το λαμπρό τρίτομο έργο του με τον επιβλητικό τίτλο και το συναρπαστικό περιεχόμενό του "Οι ρίζες του ποταμού",που έχει σημειώσει αλλεπάλληλες εκδόσεις, είναι βέβαια το κατ' εξοχήν έργο του Σκάρου που πραγματοποιείται καλλιτεχνικά (με τους κανόνες, βέβαια, μιας απαρέγκλιτης σοσιαλιστικής συνείδησης και καλλιτεχνικότητας) η επική αναπαράσταση της ιστορικής ύλης. Οι "Ρίζες του ποταμού" (... ) είναι μια τριλογία, που δίνει με τη μορφήμυθιστορήματος το ελληνικό λαϊκό κίνημα, από την εξέγερση των Θεσσαλών χωρικών το 1854, όταν κατείχαν τη Θεσσαλία ακόμα οι Τούρκοι, ως το 1944 (... ).

Ο Ζήσης Σκάρος είναι συγγραφέας με αφηγηματικό ταλέντο. Και έχει το πάθος για τη μελέτη της ιστορίας του τόπου του. Συγκέντρωνε, λοιπόν, όλες τις προϋποθέσεις για να γράψει - και το έγραψε - το βιβλίο, που η ελληνική προοδευτική διανόηση και λογοτεχνία χρωστούσε στο μαρτυρικό, αγωνιστικό, ανώνυμο και επώνυμο πλήθος (... )

Αυτόν τον αγώνα - αγώνα κάθε συνειδητού λογοτέχνη - πρώτα να κερδηθεί η αλήθεια με την κοινωνιολογική - μαρξιστική μελέτη της ιστορίας, ύστερα να μετουσιωθεί σε καλλιτεχνική δημιουργία, δίνει ο Σκάρος. Και τον δίνει με επιτυχία (... ) Ετσι, ο αναγνώστης και διδάσκεται και τέρπεται, με την πολύτιμη τέρψη που η τέχνη χαρίζει και που πρέπει όσο γίνεται μεγαλύτερες μάζες κοινού να δοκιμάζουν, προπάντων στη σημερινή άνυδρη γη, την έρημη χώρα του καπιταλιστικού κόσμου. Η ευαισθητοποίηση του πολίτη στα μηνύματα της τέχνης είναι από τα κύρια καθήκοντα, ως μία από τις πιο σημαντικές μορφές αντίστασης στην πολιτιστική απονέκρωση, που επιχειρείται με την ίδια την πολιτιστική προσφορά του καπιταλισμού.Ο,τι έλεγε ο Λένιν είναι τώρα, εδώ στον τόπο μας, ακόμα πιο δύσκολο, τα λόγια του αποκτούν μια αυξημένη δραματικότητα: "Το πολιτιστικό καθήκον δεν μπορεί να εκπληρωθεί τόσο γρήγορα, όσο τα πολιτικά και πολεμικά καθήκοντα. Πολιτικά μπορείς να νικήσεις, σε περίοδο όξυνσης της κρίσης, μέσα σε μερικές βδομάδες. Στον πόλεμο μπορείς να νικήσεις μέσα σε μερικούς μήνες. Στον πολιτιστικό τομέα όμως, είναι αδύνατο να νικήσεις σ' ένα τέτοιο χρονικό διάστημα (... ) ".

"Στις εξαιρετικά δύσκολες σημερινές συνθήκες, στον τόπο μας, με τον αδιάλειπτο, πυκνό βομβαρδισμό από τις βάσεις και τα κέντρα εκπόρευσης του καπιταλιστικού πολιτισμού, το μακρόχρονο διάστημα του Λένιν γίνεται ακόμα πιο μακρόχρονο. Και αδυσώπητο. Ωστόσο πρέπει να αγωνιζόμαστε (... ) Το ανέβασμα της καλλιτεχνικής ευαισθησίας - στα πλαίσια πάντα μιας προοδευτικής τέχνης - είναι μια ανάγκη, που πρέπει σοβαρά να τη συνειδητοποιήσουν οι προοδευτικοί πολίτες κι εκείνοι που νοιάζονται γι' αυτούς. Και το επικό βιβλίο του Σκάρου για τις ρίζες του λαϊκού μας κινήματος, βοηθάει σ' αυτήν την προσπάθεια".