Δε χρειαζόταν να περιμένουν ούτε μια βδομάδα, οι αδημονούντες για το "ιδεολογικοπολιτικό στίγμα" του νέου προέδρου της ΝΔ. Ο Κ. Καραμανλής φρόντισε να ανταποκριθεί στις "προσδοκίες" των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, αλλά και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, "ξεκαθαρίζοντας" τη θέση του, στο πρωταρχικό θέμα της οικονομικής πολιτικής.

Στη δήλωσή του στην "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" ο Κ. Καραμανλής προσδιορίζει με σαφήνεια τον εποικοδομητικό ρόλο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απέναντι στις νεοφιλελεύθερες επιλογές της κυβέρνησης. Προσφέρει πλήρη πολιτική συναίνεση στα αντιλαϊκά μέτρα της και θέτει ως αντικείμενο ελέγχου τις τυχόν "ελλείψεις", "ατολμίες" και "αδυναμίες" της κυβέρνησης. "Θα στηρίξουμε", τονίζει, "τις θετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στον τομέα της οικονομίας". Σπεύδει μάλιστα να διευκρινίσει ποιες θεωρεί ως θετικές πρωτοβουλίες στην οικονομία: "τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις που θα βελτιώσουν σε μόνιμη βάση τις αναπτυξιακές προοπτικές της οικονομίας και θα συμβάλουν στην καταπολέμηση της ανεργίας". Με τη φράση αυτή εννοεί ακριβώς όσα είπε ο Κ. Σημίτης την περασμένη βδομάδα στους συνδικαλιστές. Εξάλλου, ο τελευταίος στη "διπλανή" στήλη, περιγράφει με τα ίδια ακριβώς λόγια την αντιλαϊκή επέλαση που σηματοδότησε. Αναφερόμενος στις προτεραιότητες της κυβέρνησης στο πεδίο της οικονομικής πολιτικής σημειώνει: "Να προωθήσουμε με πιο αποφασιστικά βήματα τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις που θα επιταχύνουν την αναπτυξιακή ώθηση το 1997 και στα επόμενα χρόνια". Η πανομοιότυπη φρασεολογία αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της "νέας γενιάς" διαχειριστών των συμφερόντων της άρχουσας τάξης.Ομως ο Κ. Καραμανλής απαριθμεί και τις "ατολμίες" της κυβέρνησης στην οικονομία: "Ούτε αποκρατικοποιήσεις γίνονται, ούτε σοβαρές προσπάθειες περιορισμού κρατικών δαπανών, ούτε ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας μέσω ποιοτικών επενδύσεων υποδομής". Δεν μπορούσε να γίνει περισσότερο σαφής για το τι είδους αντιπολίτευση θα ασκήσει.

Είναι ολοφάνερο ότι η νέα ηγεσία της ΝΔ είναι αποφασισμένη να καλύψει τις όποιες "ανεπάρκειες" του παρελθόντος και να συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της στη σταθερότητα του δικομματισμού και στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς του να επιβάλλει τα αντιλαϊκά μέτρα. Φυσικά προσδοκά αυτή η συνεπής και ορθή στάση της να εκτιμηθεί δεόντως από τα "μεγάλα αφεντικά". Είναι όμως επίσης βέβαιο ότι τη στάση της θα την εκτιμήσουν και οι εργαζόμενοι και θα πράξουν ανάλογα...