Εποχή παρακμής | ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Εποχή παρακμής

Το γεγονός που θα αναφέρουμε στη συνέχεια είναι υπαρκτό και έλαβε χώρα στη συνεδρίαση της περιβόητης επιτροπής "τεχνοκρατών" για την "αναμόρφωση" των εργασιακών σχέσεων στη χώρα μας, την προηγούμενη Παρασκευή.

Ενας από τους εισηγητές, αναφερόμενος στο σημερινό καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ανέπτυξε τον παρακάτω συλλογισμό: "Σήμερα, ανέφερε, υπάρχουν τρεις τύποι εργασιακών συμβάσεων. Η εθνική συλλογική σύμβαση, η κλαδική και η επιχειρησιακή". Με δεδομένο ότι οι δύο τελευταίες έπονται χρονικά της εθνικής συλλογικής σύμβασης και πολλές φορές είναι ευνοϊκότερες για τους εργαζόμενους - η εθνική συλλογική σύμβαση λαμβάνεται σαν βάση αναφοράς και προσδιορισμού του κατώτατου μεροκάματου - πρότεινε τα ακόλουθα. Στην περίπτωση προβληματικών επιχειρήσεων, να μην ισχύει η διαδοχική αυτή σειρά, εθνική - κλαδική - εργοστασιακή συμφωνία, αλλά να υπάρχει η δυνατότητα στον εργοδότη, να μην αποδεχτεί τις δύο τελευταίες, οι οποίες συνεπάγονται μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση γι' αυτόν, αλλά να εφαρμόσει την εθνική συλλογική σύμβαση, η οποία περιέχει τις κατώτατες αυξήσεις.

***

Δε θέλουμε να σχολιάσουμε το αυτονόητο γεγονός ότι με τον τρόπο αυτό, υπονομεύεται το καθεστώς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καθώς ανοίγει παράθυρο... δημιουργίας "προβληματικών" επιχειρήσεων, οι οποίες θα ζητούν να εξαιρεθούν από την εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων, επικαλούμενες υπαρκτά ή μη προβλήματα. Αλλωστε αυτά που ακούστηκαν στη συνεδρίαση αυτή από διάφορους εισηγητές, ήταν πολύ πιο... προχωρημένα. Απλώς αναφέρουμε ότι κάποιος άλλος αναφέρθηκε στο εργασιακό καθεστώς που ισχύει σήμερα στη Ζώνη του Περάματος, το οποίο - όπως είπε - αποτελεί μία πραγματικότητα... Η αποδοχή της"πραγματικότητας" του δουλεμπορίου, που γίνεται σήμερα στο Πέραμα. Ιδού ο "εκσυγχρονιστικός" οραματισμός για το μέλλον του εργασιακού καθεστώτος της χώρας μας!

***

Οι διάφοροι εργατολόγοι εισηγητές, βέβαια, απλά προσαρμόζουν τη γραφίδα τους, στις σημερινές απαιτήσεις και ανάγκες του σύγχρονου καπιταλισμού. Και από την άποψη αυτή, τα όποια συμπεράσματα, μετριοπαθή η ακραία, αποτελούν φυσικό επακόλουθο. Αυτό όμως που δεν μπορούν να διανοηθούν - ή δε θέλουν να διανοηθούν - οι διάφοροι αναμορφωτές εργατολόγοι, είναι ότι η επιχειρούμενη στροφή του κεφαλαίου προς τον εργασιακό Μεσαίωνα σε διεθνή κλίμακα, αποτελεί την πιο περίτρανη απόδειξη ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει εισέλθει πλέον στο στάδιο της ιστορικής του παρακμής. Η επιχειρούμενη υποβάθμιση, εξαθλίωση και καταστροφή της εργατικής δύναμης, της πρωταρχικής παραγωγικής δύναμης στο πλέγμα των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων, δεν είναι παρά φαινόμενο παρακμής.

Θ. Κ.