Μια φορά κι έναν καιρό, οι άνθρωποι αναζήτησαν την εκπλήρωση των ονείρων τους, σε έναν καινούριο κόσμο, την Αμερική. Μια φορά... και σήμερα, δυο γυναίκες θέλουν να εκπληρώσουν τα δικά τους όνειρα και σκύβουν μέσα τους, αναζητώντας το πρόσωπο της ελευθερίας τους. Η Χρύσα Σπηλιώτη,ηθοποιός, παρουσιάζει το πρώτο της θεατρικό έργο "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;",σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου,στον Εξώστη του "Αμόρε",ολοκληρώνοντας τις φετινές παραστάσεις του "Θεάτρου του Νότου".Ποια είναι η Αμερική; Ποιος την ανακάλυψε και πώς κατακτάται; Ποιοι είναι στην ουσία οι δρόμοι της προσωπικής απελευθέρωσης και πού οδηγούν; Στη διάψευση ή την ολοκλήρωση; Η Καίτη είναι ένα συνεσταλμένο πλάσμα, που αδυνατεί να επιβάλει αυτό που νιώθει πως είναι. Η Λήδα γεμάτη ευκολίες, λαμπερή, φέρεται ανέμελα, σαν να της έχουν χαριστεί όλα. Ανάμεσά τους, ο αιώνιος άντρας, σύζυγος, ερωμένος και προδότης. Στη διαδρομή της ζωής τους, όμως, τα πράγματα θα αλλάξουν. Οι ρόλοι αντιστρέφονται. Τα δεδομένα αλλάζουν. Στο "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;" κυριαρχούν οι αισθήσεις μικρών καθημερινών, αλλά κρίσιμων στιγμιοτύπων. Η Αννέτα Παπαθανασίου και η Χρύσα Σπηλιώτη ερμηνεύουν τους δύο ρόλους, τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Κλερ Μπρέισγουελ και η μουσική της Μαρτίν Κριθαρά.

- Τελικά μπορούν να ανατραπούν οι πρώτες εγγραφές, που ίσως και καθορίζουν την πορεία μας;

- "Πιστεύω ότι υπάρχει η ελευθερία να αλλάξεις τα δεδομένα σου, αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Δεν μπορείς να αφήνεις τα πράγματα στην τύχη, γιατί, τότε σε πάνε όπου θέλουν αυτά.Είναι δύσκολη ιστορία και βέβαια δεν είναι δεδομένο, ότι θα γίνει και μόνο με την προσπάθεια".

- Στη μέχρι τώρα θεατρική σας πορεία έχετε καταφέρει, παλεύοντας, ίσως, με πράγματα, που συναντήσατε, να φτάσετε στο δρόμο που οδηγεί πιο κοντά στην εκπλήρωση των στόχων σας;

- "Χωρίς να έχω φτάσει σε κάποιο υψηλό στόχο ως τώρα, κατορθώνω σιγάσιγά να οδηγώ τη σταδιοδρομία μου στα δικά μου όνειρα. Ενα παράδειγμα είναι αυτό το έργο".

- Και τα υλικά αυτού του έργου προέρχονται από την Χρύσα Σπηλιώτη;

- "Φυσικά. Οχι, βέβαια, όσον αφορά τα γεγονότα, γιατί όλη η ιστορία είναι μυθοπλασία, δεν έχει να κάνει με τίποτε πραγματικό από τη ζωή μου. Ομως τα υλικά είναι σίγουρα από μέσα μου, όλα. Δηλαδή υπάρχουν κοινά πράγματα και με τους δύο χαρακτήρες, αφού έτσι κι αλλιώς, η μια είναι το "άλτερ έγκο" της άλλης. Ολοι έχουμε δύο εαυτούς. Στις εσωτερικές καταστάσεις, στην αναζήτηση και τα ερωτηματικά, που μπαίνουν μέσα στο έργο είναι πολύ δικά μου πράγματα".

- Εχετε συγκρουστεί με τον εαυτό σας;

- "Πολλές φορές. Κατ' αρχήν με αυτό το ίδιο το πρόβλημα που τοποθετώ και στο έργο. Αν μπορείς να αλλάξεις τα δεδομένα, που σου δόθηκαν από παιδί. Δεν ξέρω ποιες αλλαγές, επί της ουσίας έχουν επιτευχθεί στη ζωή μου, αλλά δεν το βάζω κάτω. Δε μ' αρέσει να ρέω με τη ζωή προς τα κει, που θέλει να με πάει εκείνη. Αν από ανεμελιά είχα για χρόνια μια ροή ζωής και κάποια στιγμή δεν είμαι ευτυχισμένη, προσπαθώ να το αλλάξω αυτό".

- Το θέατρο παρέχει τα στοιχεία που βοηθούν σε αλλαγές και αναζητήσεις επί της ουσίας;

- "Πάρα πολύ. Γενικά η τέχνη και ειδικότερα το θέατρο. Εχω κοινά στοιχεία με την Καίτη. Ημουν ένα συνεσταλμένο παιδί. Είχα προβλήματα επικοινωνίας με τον πολύ κόσμο. Αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο, από παιδί επίσης, κατάφερνα να επικοινωνώ με τον κόσμο, με την έννοια, όμως, του απρόσωπου. Και το θέατρο με έχει βοηθήσει πολύ στην επικοινωνία και, μέσω αυτής, βαθαίνω πιο πολύ σε μένα";

- Είναι προνόμιο της τέχνης, αφού στη ζωή μας παραμένει το ζητούμενο;

- "Δεν μπορώ να θεωρήσω πιο προνομιούχους τους καλλιτέχνες. Για μένα είναι λυτρωτική η επικοινωνία με το κοινό, ως εξής. Στην καθημερινή έκφραση με τους ανθρώπους, ακόμη και με τους πιο κοντινούς, παρεμβαίνουν πολλά στοιχεία προσωπικά. Ο καθένας εκφράζεται με την προσωπικότητά του κι εκεί οι προσωπικότητες συγκρούονται σε μιζέριες και μικρότητες της καθημερινότητας. Γιατί ο καθένας εκφράζει μια προσωπικότητα, που έχει χίλιους κόμπους και χίλιες μιζέριες. Ο ηθοποιός έχει το προνόμιο να απευθύνεται σε μια μεγάλη ψυχή, που είναι ανοιχτή απέναντί του. Οι θεατές δεν επικοινωνούν με την προσωπικότητα του ηθοποιού, αλλά με ένα ρόλο, ένα έργο και είναι ανοιχτοί. Μπορείς να επικοινωνήσεις με τον άνθρωπο σαν ψυχή. Υπάρχει καθαρότητα έκφρασης και επικοινωνίας γιατί δε βάζουμε μπαράζ προσωπικοτήτων, ούτε ο ηθοποιός, ούτε το κοινό".