Μια δυναμική παρουσία στο χώρο της υποκριτικής, επί 25 χρόνια, κάνει την πρώτη του, αλλά εξίσου δυναμική εμφάνιση στο χώρο της σκηνοθεσίας. Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς υπογράφει τη σκηνοθεσία μιας παράστασης, που συγκεντρώνει το αμείωτο ενδιαφέρον του κοινού. Πρόκειται για τον "Μανδραγόρα" του Μακιαβέλι,που παρουσιάζει η "Πράξη",στη Β Σκηνή του "Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας",με σκηνικά - κοστούμια Γ. Πάτσα και με τους: Α. Αποσκίτη, Μ. Βακούση, Γ. Γραμματικό, Δ. Μαργαρίτη, Α. Μυλωνά, Χ. Παπαμίχου, Μ. Τζιραλίδου.

Το καλοκαίρι θα τον δούμε στους "Ορνιθες" του Αριστοφάνη,που θα παρουσιάσει το "Θέατρο Τέχνης".

Ο Αλέξανδρος Μυλωνάς σπούδασε στην Κεντρική Σχολή Λόγου και Δράματος στο Λονδίνο, από όπου αποφοίτησε το 1974. Εκτοτε έπαιξε σε αγγλικές σκηνές, αλλά και στην Αμερική, στο Λα Μάμα, ενώ σκηνοθέτησε επίσης 2-3 παραστάσεις, σε ημιεπαγγελματικό επίπεδο στην Αμερική.

- Ξεκινήσατε μια καριέρα στο εξωτερικό, γιατί επιστρέψατε;

- "Τα πράγματα είναι παρά πολύ δύσκολα εκεί. Πας με κάποια όνειρα και τρως ψίχουλα, ουσιαστικά, σε σχέση με το τι υπάρχει. Εκανα, βέβαια, πολλά ωραία πράγματα, αλλά τελικά επέστρεψα".

- Ποια πράγματα δεν αντέχει ένας καλλιτέχνης εκεί και ποια δεν αντέχονται εδώ, ωστόσο τα υπομένει κανείς;

- "Εκεί, υπάρχει τεράστια ανεργία. Δε βρίσκουν δουλιά οι ηθοποιοί και πολλοί, ταλαντούχοι, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το επάγγελμα του ηθοποιού. Εδώ υπάρχει, επίσης, ανεργία, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Εγώ μπορεί να μην είμαι θύμα της, ξέρω, όμως, ότι, κυρίως, οι νέοι έχουν μεγάλη δυσκολία. Εκείνο που όμως συμβαίνει εδώ, κρίνοντας από την εμπειρία μου, είναι ότι πολλές φορές οι δουλιές δεν είναι όπως θα ήθελες να είναι. Ωστόσο, το θέατρο στην Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα από άλλες τέχνες, όπως για παράδειγμα στον κινηματογράφο. Αλλά πολλές φορές, στο θέατρο υπάρχει μια νοοτροπία, μια σοβαροφάνεια, μια έλλειψη πρακτικότητας. Δηλαδή πολλές φορές οι σκηνοθέτες, αντί να θέλουν να κάνουν το έργο ευχάριστο για το κοινό, κάνουν άλλα, σαν να μην τους απασχολεί αυτό. Αποτέλεσμα, το κοινό να βαριέται. Σαν θεατής, εννιά στις δέκα φορές βαριέμαι. Και η βαρεμάρα είναι ο χειρότερος εχθρός μου. Σαν σκηνοθέτης το μόνο που μ' ενδιαφέρει είναι να μην βαρεθεί ο κόσμος".

- Στην πρώτη σας, πάντως σκηνοθετική δουλιά, φαίνεται πως το πετύχατε. Ο"Μανδραγόρας" έχει επιτυχία. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται;

- "Σαν έργο, έχει όλα τα στοιχεία της επιτυχίας. Είναι αριστοτεχνικά γραμμένο. Σκηνοθετικά δεν το διαστρέβλωσα, δεν έβαλα "άποψη", δε θέλησα να το κάνω "κάπως". Το άφησα κάπως... όπως είναι. Ολοι οι συντελεστές συνέβαλαν σ' αυτό. Αισθάνομαι ότι ήταν ευλογημένο από την αρχή. Είναι αυτά τα "μαγικά", που, καμιά φορά, απλώς συμβαίνουν".

- Αισθάνεστε ότι σας δίνει φτερά σαν σκηνοθέτη;

- "Είμαι ενθουσιασμένος. Αισθάνομαι ότι ανοίγουν κάποιοι δρόμοι. Τώρα ποιοι θα είναι αυτοί οι δρόμοι, δεν ξέρω. Πριν από αυτή τη δουλιά αν πλησίαζα κάποιον και του έλεγα "θέλω να σκηνοθετήσω", θα μου έλεγε "μα εσύ είσαι ηθοποιός". Τώρα μπορεί να μην το πει".

- Είναι καχύποπτοι οι άνθρωποι;

- "Οπως σε όλους τους χώρους. Αισθάνομαι και σαν ηθοποιός κυρίως, ότι υπάρχει ανάγκη να αποδεικνύω την αξία μου, πάλι και πάλι".

- Σε τι υπήρξατε ανυποχώρητος στη δουλιά σας;

- "Πάντοτε έκανα αυτό που λέμε ποιοτική δουλιά. Εχω πει πολλά ΟΧΙ στην τηλεόραση. Εχω υπάρξει ανυποχώρητος στους όρους μου. Δε με ενδιαφέρει να γίνω εξώφυλλο. Αν γίνω με τους όρους μου, έχει καλώς. Αν και με τους όρους μου δεν πρόκειται. Πάντοτε το καλλιτεχνικό το βάζω πριν από το οικονομικό. Μετά το μετανιώνω και λέω "δε γίνεται πια, την επόμενη φορά..." και έρχεται η επόμενη φορά και πάλι δεν μπορώ να κοιτάξω το οικονομικό. Δεν εννοώ να κάνω αηδίες, με άλλα λόγια".

- Σε μια μερίδα νέων, που ξεκινάνε, φαίνεται να έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως για να επιβιώσεις στο χώρο, πρέπει να παίξεις σ' αυτό το "μίντια σόου". Ποια είναι η άποψή σας;

- "Από μια πλευρά αν το δει κανείς ψυχρά, το να κυνηγήσει το εξώφυλλο και την αυτοπροβολή, έξυπνο είναι. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω. Αν κοιτούσα ψυχρά το συμφέρον μου θα έπρεπε, ίσως, να κάνω μερικά από αυτά που θεωρώ αηδίες, γιατί στο κάτω κάτω, εγώ τα θεωρώ αηδίες, δεν τα θεωρούν οι άλλοι. Θα είχα ίσως περισσότερα χρήματα, θα ήμουν πιο γνωστός. Οποιος το κάνει, καλά κάνει. Απλά, εγώ δεν μπορώ. Δεν αντέχω να το κάνω".

- Μήπως αυτό είναι το δικό σας κέρδος; Να τα έχετε καλά με τον εαυτό σας;

- "Βέβαια. Αν και κοστίζει. Κυρίως οικονομικά, αλλά αξίζει".