Το νερό άρχισε να μπαίνει στ' αυλάκι. Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητεί τις "καλοκάγαθες" υπηρεσίες του κοσμοπολίτικου κατεστημένου της δύσμοιρης Ελλάδας και των εκσυγχρονισμένων πολιτικών εκφραστών του. Ζήλεψαν τη δόξα της σύγχρονης βαρβαρότητας των απανταχού "ελεύθερων πολιτισμένων" σφαγέων των λαών και αντιγράφουν με τον αρειμάνιο μιμητισμό τους την τέχνη των δημίων ενάντια στους εξεγερμένους Αλβανούς. Η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, η μεγάλη ιδέα του έθνους των τζακιών των Νεοελλήνων, βρίσκει την εικόνα της στον παραμορφωτικό καθρέφτη της βιτρίνας των εμπνευστών και δημιουργών της "νέας τάξης πραγμάτων" σαν κωμικοτραγική φάρσα απαίδευτων θεατρίνων. Αλήθεια, δεν ήταν σκηνή απείρου κάλλους το αγέρωχο βάδισμα των Σημίτη και Φίνο στο κόκκινο χαλί; Βυζαντινή αυτοκρατορική εικόνα παλιών μεγαλείων μιας ύστερης εποχής, που φροντίζουν να την επανεμφανίζουν ως πεδίον δόξης λαμπρόν. Ο μεν επιβλητικός πρωθυπουργός της Ελλάδας ως επίδοξος εκτελεστής της καταδίκης των Αλβανών, ο δε επιβλητικός Φίνο δεόμενος τη σωτηρία τους με το σφάξε με αγά μ' ν' αγιάσω. Σπουδαίοι ρόλοι στ' αλήθεια, αλλά σπουδαίοι κι οι πρωταγωνιστές. Και να δείτε πώς το ονόμασαν το έργο τους, αλληλεγγύη και μάλιστα διεθνής. Ο κουτσαβακισμός σε όλο του το μεγαλείο. Και από κοντά κάτι παρατρεχάμενοι του ΣΥΝ, που αγωνιούσαν μήπως τυχόν και χάσουν το νόημα της εποχής, ανακουφίστηκαν από την εξέλιξη, γιατί είχαν δύο καημούς. Ο ένας μήπως και μείνει αδρανής η διεθνής κοινότητα και κινδυνεύσει ακόμη πιο πολύ η Αλβανία από τους εξεγερμένους και ο δεύτερος μήπως και η συμβουλή τους να αφομοιώσουν τους εξεγερμένους δεν εισακουστεί. Ετσι η "Αυγή", μετά την τετραμερή που μοίρασε τους ρόλους στην εγκληματική επέμβαση, φιγουράρει με το πρωτοσέλιδό της, δίνοντας την πρέπουσα κάλυψή της με μανδύα, "ως φύλλο συκής", τη διεθνή αλληλεγγύη στην Αλβανία. Αυτό θα πει "αριστερός εκσυγχρονισμός"! Το κλάμα που έριχναν, για να θολώσουν την εικόνα τους, γιατί αισθάνονται απέχθεια για τις "οπισθοδρομικές" λαϊκές εξεγέρσεις και τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη σύγχρονη πολιτισμένη βαρβαρότητα, δικαιώνεται από το "μήνυμα ότι η διεθνής κοινότητα τάσσεται με ενεργητικό τρόπο αλληλέγγυα στην Αλβανία και υποστηρίζει την προσπάθεια της κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης του Μπ. Φίνο", με την κατάληξη της συνάντησης των Πάγκαλου, Φίνο, Βαν Μίρλο και Βρανίτσκι. Βαπτίζουν την επέμβαση αλληλεγγύη και προχωρούν πανηγυρίζοντας ακάθεκτοι για την ευόδωση των προσδοκιών τους.

Οι "καλοί μας σύγχρονοι αριστεροί" έχουν πλέον ήσυχη τη συνείδησή τους, αφού έγινε το εναρκτήριο λάκτισμα του εξευρωπαϊσμού των Αλβανών, με την αμέριστη συμβολή τους. Σίγουροι πλέον ότι ανοίγει ο δρόμος για τη "δημοκρατική ομαλότητα" στη γειτονική χώρα από τον κίνδυνο της "αντιδημοκρατικής εξέγερσης" του βασανισμένου αλβανικού λαού, ευλογούν την αποστολή ελληνικής στρατιωτικής δύναμης στα πλαίσια δράσης της πολυεθνικής επέμβασης, που σκοπεύει στην ταπείνωση και την υποταγή των εξεγερμένων. Δεν είναι πρώτη φορά που πολιτισμένα έθνη, διά πυρός και σιδήρου, επιβάλλουν την αποκατάσταση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ομαλότητας των κυρίαρχων τάξεων. Δεν έχουν να χάσουν τίποτα στέλνοντας ως πρόβατα επί σφαγή στρατευμένα παιδιά του λαού για τα καθαγιασμένα συμφέροντά τους.

Ακόμη καλύτερα, όταν κυβερνήσεις "εθνικής συμφιλίωσης" εκλιπαρούν να την επιτύχουν, με δυνάμεις κατοχής, στο όνομα της "προστασίας" των ανθρώπων που εξεγείρονται ενάντιά τους. Είναι το "μεγαλείο της νέας τάξης", που οι "νεοαριστεροί" ή κάνουν πως δεν το βλέπουν ή το βαπτίζουν "αλληλεγγύη της πολιτισμένης βαρβαρότητας". Αυτό θα πει σύγχρονη αντίληψη της ελεύθερης σκέψης. Οταν οι εξαθλιωμένοι εξεγείρονται ενάντια στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων στη χώρα τους, υπάρχει και η "διεθνής αλληλεγγύη" του τσακίσματος της εξέγερσης, για να επανέλθουν στον ειρηνικό ραγιαδισμό. Ας είναι ήσυχοι "οι προστάτες του σύγχρονου πολιτισμού". Το δρόμο τον δείχνει η ιστορία. Οι λαοί με τους αγώνες και τις εξεγέρσεις δεν έχουν να χάσουν τίποτα, παρά μόνο την εξαθλίωσή τους. Εχουν όμως να κερδίσουν "το πέρασμα από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας".