Η κυβέρνηση, όπως έδειξε με τη στάση της κατά τη διάρκεια των πρόσφατων λαϊκών κινητοποιήσεων, είναι απόλυτα αγκιστρωμένη στο άρμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων και επιδιώξεων της πλουτοκρατίας. Είναι δε σταθερά αφοσιωμένη στην τακτική του "ούτε ένα βήμα πίσω" σχετικά με την αντιδραστική επέλαση των πολυεθνικών. Γνωρίζει ότι είναι τέτοιο το μέγεθος των αντιλαϊκών τερατουργημάτων, που έχει πολιτικό χρέος έναντι της ολιγαρχίας να προωθήσει, που δεν της αφήνει περιθώρια να δείξει την παραμικρή "ελαστικότητα" απέναντι στους εργαζόμενους. Ξέρει ότι, αν υποχρεωθεί σε υποχώρηση, ενώ ακόμα βρίσκεται στον προθάλαμο των αντεργατικών της επιχειρήσεων, δεν μπορεί να αποκλείσει την πανωλεθρία, μόλις ξεκινήσει τον πραγματικό "πόλεμο" ενάντια στον "εχθρό" - λαό.

Ετσι, τα λαϊκά στρώματα, κάθε φορά που αρνούνται να γίνουν τα εθελόδουλα πειραματόζωα της "παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας", εκτός του ότι τα αιτήματά τους αντιμετωπίζονται με ένα ξερό "όχι", μετατρέπονται σε "γαϊδούρια", σε "αντικοινωνικά στοιχεία" και σε "υποκείμενα", τα οποία χειραγωγούνται εκ μέρους του "κομμουνιστικού δακτύλου"... Εχει, όμως, πραγματικό ενδιαφέρον να δούμε, τελικά, εκ μέρους ποίου "δακτύλου" εκπορεύεται η κυβερνητική λαίλαπα.

***

Παράλληλα, η κυβέρνηση, μέσω του λεγόμενου "κοινωνικού διαλόγου", θέτει σε κατάσταση πολιορκίας οτιδήποτε σχετίζεται με τα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, αφήνοντας εμφανή τα ίχνη του υποκινητή της. Τον τελευταίο, δεν έχει λόγο να τον κρύβει, ούτε ο ίδιος ο κ. Σημίτης, όταν μιλάει για "απασχολήσιμους" εργαζόμενους, οι οποίοι θα αναλάβουν οι ίδιοι τις ευθύνες τους για τη στέγαση, τη μόρφωση, τη δουλιά, την υγειονομική τους περίθαλψη! Και ο υποκινητής δεν είναι άλλος από την ΕΕ, το "όραμα" του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και τις πολυεθνικές, που, σύμφωνα με το "επιχειρείν" τους, είτε η Ελλάδα θα μετατραπεί σε πρωτόγονο προτεκτοράτο τους, είτε θα αποδημήσουν, όπως η Good Year...

Οπότε και η κυβέρνηση Σημίτη, χωρίς να πολυενδιαφέρεται να αποδείξει τη, δήθεν, χρησιμότητα για τη χώρα που συνιστά η δεδομένη αντιμετώπισή της σαν να ήταν "ξέφραγο αμπέλι" από τα μονοπώλια, αποφάνθηκε: Εμπρός, για να γίνει πράξη η μέχρις εσχάτων ανακήρυξη της Ελλάδας σε προτεκτοράτο. Εμπρός, να υποβιβάσουμε τους Ελληνες σε κατοίκους, οι οποίοι αρμόζουν σε προτεκτοράτα, δηλαδή σε ιθαγενείς, εμποτισμένους και αλυσοδεμένους με τη νοοτροπία και στα δεσμά της δουλικής εκμετάλλευσής τους. Με λίγα λόγια, εμπρός για "εδώ και τώρα" τσάκισμα κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους, κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής προστασίας.

Στο παραπάνω πλαίσιο, η κυβέρνηση έχει διατάξει τις δυνάμεις της, σύμφωνα με το ήδη καταρτισμένο σχέδιο. Επί τη βάσει, λοιπόν, του σχεδίου που βαφτίστηκε "κοινωνικός διάλογος", το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε θέση μάχης, "χέρι χέρι", τόσο με τις πολιτικές δυνάμεις της "συναίνεσης" και του "συμβιβασμού", όσο με τους κυβερνητικοδίαιτους συνδικαλιστές. Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ επιδίδονται σε ρόλο μεγαφώνων για την πλύση του εγκεφάλου των εργαζόμενων.

***

Είναι, λοιπόν, υπόθεση ύπαρξης για τους εργαζόμενους η αντίσταση και η ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Είναι μονόδρομος, που περνά μέσα από την απογύμνωση της πολιτικής απάτης του "κοινωνικού διαλόγου" και δεν μπορεί να έχει ευτυχές αποτέλεσμα παρά μόνο υπό έναν όρο. Τη συστράτευση, τη συμπαράταξη, την αλληλεγγύη και την αγωνιστική συμμαχία και οργάνωση όλων των λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στον κοινό αντίπαλο. Εκείνον, δηλαδή, που θέλει να στερήσει από τους εργάτες το δικαίωμα στη δουλιά, από τους αγρότες το δικαίωμα να ζουν στη γη τους, από τους συνταξιούχους το δικαίωμα να μη φοβούνται τα γεράματα, από τους άνεργους το δικαίωμα να βρίσκουν θέση στην παραγωγή όχι σαν σκλάβοι, από τους επαγγελματοβιοτέχνες το δικαίωμα να υπάρχουν χωρίς να τους απειλεί το "λουκέτο".

Αυτό το ενιαίο μέτωπο πάλης αναδεικνύεται αναγκαίο όσο ποτέ. Και πρέπει από τώρα να επιδείξει αποφασιστικά το "παρών" του. Τώρα, που η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της στήνουν την "ενέδρα" του "κοινωνικού διαλόγου", τώρα πρέπει η εργατική τάξη, με τους δικούς της συμμάχους, να δώσει τη δική της απάντηση, με πρώτο σταθμό τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς. Εναν εορτασμό μαζικό, αγωνιστικό και ταξικό, μακριά από τις προθέσεις της κυβέρνησης που θέλει να τον μετατρέψει σε πασαρέλα όσων συναγελάζονται μαζί της, για την κατάργηση των λαϊκών κατακτήσεων. Ενα εορτασμός - πρωτομαγιάτικο "μπλόκο", που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σινιάλο πανεργατικής επαγρύπνησης και ετοιμότητας, για να μην περάσει ο "εκσυγχρονιστικός" εκβαρβαρισμός.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Η κυβέρνηση, μέσω του λεγόμενου "κοινωνικού διαλόγου", θέτει σε κατάσταση πολιορκίας οτιδήποτε σχετίζεται με τα εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζόμενων, αφήνοντας εμφανή τα ίχνη του υποκινητή της. Και ο υποκινητής δεν είναι άλλος από την ΕΕ, το "όραμα" του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ και τις πολυεθνικές