Την αριστερή απάντηση στους υπονομευτές του φοιτητικού κινήματος καλούνται να δώσουν αύριο οι φοιτητές ενισχύοντας τις Πανσπουδαστικές Κινήσεις Συνεργασίας. Σήμερα, μια μέρα πριν τις φοιτητικές εκλογές και ενώ το ΚΣ της ΕΦΕΕ δεν έχει αποφασίσει ούτε πότε θα διεξαχθεί το Πανσπουδαστικό Συνέδριο, ούτε το μέτρο για την εκλογή αντιπροσώπων, με ευθύνη της ΠΑΣΠ, της ΔΑΠ και της ΕΑΑΚ που καθένας με τον τρόπο του εμποδίζουν το ΚΣ της ΕΦΕΕ να πάρει σχετική απόφαση, η ψήφος στις ΠΚΣ αποτελεί προϋπόθεση για την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος.

Σε σχετική προκήρυξή τους οι ΠΚΣ, κάνοντας μια αναδρομή στα Πανσπουδαστικά Συνέδρια... που δεν έγιναν στη δεκαετία του '90, τονίζουν τα εξής:

1992: Η ΠΑΣΠ δεν προσέρχεται στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Δεν προσέρχεται επίσης ούτε η ΕΑΑΚ η οποία έτσι σιγοντάρει, ενθαρρύνει και δίνει άλλοθι στην ΠΑΣΠ. Η δικαιολογία ήταν για τη μεν ΠΑΣΠ ο φόβος επίθεσης από τους ΔΑΠίτες, για τη δε ΕΑΑΚ ότι άργησαν. Αργότερα, οι συνδικαλιστές της ΕΑΑΚ ισχυρίζονταν ότι τους κορόιδεψε η ΠΑΣΠ.

1993: Ξαναπροκηρύσσεται Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Αυτή τη φορά η ΔΑΠ αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του διασπαστή. Δεν προσέρχεται στο Συνέδριο, χρησιμοποιώντας τις ίδιες δικαιολογίες με αυτές που χρησιμοποίησε η ΠΑΣΠ την προηγούμενη χρονιά, ενώ ΠΑΣΠ και ΕΑΑΚ κάνουν ό,τι μπορούν για να αποχωρήσει η ΔΑΠ. Οι έδρες στο ΚΣ της ΕΦΕΕ που αντιστοιχούν στη ΔΑΠ, μένουν αδιάθετες.

1995: Γίνεται μετά από πέντε χρόνια για πρώτη φορά Πανσπουδαστικό Συνέδριο όπου συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις. Το συνέδριο όμως αυτό καταλήγει να γίνει συνέδριο - κάλπη χωρίς να συζητηθούν τα προβλήματα των φοιτητών και η κυβερνητική πολιτική.

Φτάνοντας στο Συνέδριο του 1997 που επίκειται, οι ΠΚΣ τονίζουν: "ΔΑΠ - ΠΑΣΠ - ΕΑΑΚ - ΕΡΑΣ - Ν. Ορίζοντες δεν αποφασίζουν την πραγματοποίηση Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, παραβιάζοντας το καταστατικό της ΕΦΕΕ. Γι' αυτό το λόγο συστηματικά απουσιάζει πότε η μια πότε η άλλη παράταξη από τις συνεδριάσεις της ΕΦΕΕ, προκειμένου να μην παρθεί απόφαση.

Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ δε συμφωνούν να προκηρυχτεί συνέδριο αν αυτό δεν έχει καταστατικό χαρακτήρα. Η θέση των ΠΚΣ είναι ότι σύμφωνα με το καταστατικό της ΕΦΕΕ, αυτό μπορεί να το αποφασίσει μόνο το ίδιο το Συνέδριο. Θεωρούν ότι η παρουσία των φοιτητών στο Συνέδριο και η περιφρούρηση του χαρακτήρα του από τους ίδιους τους φοιτητές είναι η μόνη εγγύηση για Πανσπουδαστικό συνέδριο επί της ουσίας, για να μην περάσουν τα σχέδια της συντήρησης. Αναφερόμενες ειδικότερα στη στάση των άλλων παρατάξεων οι ΠΚΣ τονίζουν: "ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, κυβέρνηση και άρχουσα τάξη επιδιώκουν να δημιουργηθούν νέες δομές στο κίνημα της νεολαίας, που δε θα τολμούν να αμφισβητούν, να αντιστέκονται και να κινητοποιούν τις μάζες των φοιτητών στη συντηρητική πολιτική. Θέλουν να δημιουργηθούν δομές στο φοιτητικό κίνημα άμεσα ελεγχόμενες από την ΕΕ, χρηματοδοτούμενες από ΕΟΚικά κονδύλια. Δομές που θα μιλάνε εκ μέρους και στο όνομα των φοιτητών, με τους φοιτητές όμως στη γωνία, χωρίς λόγο και προπάντων χωρίς δράση. Δομές που θα συμμετέχουν στους επίσημους "διαλόγους" που θα στήνει η ΕΕ και η κυβέρνηση, όπου όλοι θα συμφωνούν στην αναγκαιότητα να περισταλούν τα φοιτητικά και λαϊκά δικαιώματα".

Τις ευθύνες όμως για το σαμποτάρισμα των Πανσπουδαστικών Συνεδρίων μοιράζονται οι δύο μεγάλες παρατάξεις με την ΕΑΑΚ που, όπως σημειώνουν οι ΠΚΣ, "δε βλέπει στο φοιτητικό κίνημα τίποτα παραπέρα από τη μύτη της και το μαγαζάκι της. Που παίρνει και αυτή την ευθύνη να διαλυθούν οι δομές του φοιτητικού κινήματος, μόνο και μόνο για να μην καταγραφεί η πτώση της, μόνο και μόνο για να συνεχίζει να έχει στη "γραφειοκρατική", όπως λέει, ΕΦΕΕ 3 έδρες".

"Η προσπάθεια διάλυσης των φοιτητικών συλλόγων και της ΕΦΕΕ συμβαίνει σε μια περίοδο που η δημόσια - δωρεάν παιδεία, τα δικαιώματα των φοιτητών στη μόρφωση και στο εργασιακό τους μέλλον, δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση, κάτι που σίγουρα δεν είναι τυχαίο", επισημαίνουν οι ΠΚΣ.

"Επειδή όμως τα πράγματα είναι σοβαρά, επειδή η "Ελεύθερη πρόσβαση" της κυβέρνησης θα εφαρμόζεται από Σεπτέμβρη, επειδή το δικαίωμα στη μόρφωση και στην εργασία πλέον αμφισβητείται ΑΝΟΙΧΤΑ, ας βάλουμε ένα τέλος σε όλα αυτά. Αδικα μοχθούν και ελπίζουν να δούνε μια μέρα την ταφόπλακα του φοιτητικού κινήματος. Τώρα πια γνωρίζουμε...", καταλήγει η προκήρυξη των Πανσπουδαστικών Κινήσεων Συνεργασίας.