Γεγονός αποτελεί από χτες το στέκι των εκπαιδευτικών στο Πέραμα. Ενα όνειρο, που παρά τις αντιξοότητες, έγινε πραγματικότητα, σ' ένα δήμο ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει χίλια προβλήματα, αλλά δεν ξεχνά τον πολιτισμό.

"Οταν τον Οκτώβρη του '95 ανέλαβε η νέα δημοτική αρχή, θύμισε χτες στα εγκαίνια του χώρου ο δήμαρχος Γιάννης Πατσιλινάκος,στην προσπάθειά μας να επιταχύνουμε τις διαδικασίες πολιτιστικής ανάπτυξης, επιλέξαμε τρεις σημαντικές παρεμβάσεις, ώστε βασικοί συντελεστές του πολιτιστικού γίγνεσθαι να αξιοποιήσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους για μια ουσιαστικότερη εκμετάλλευση του ελεύθερου χρόνου τους και μια θετικότερη κοινωνική προσφορά".

Μια απ' αυτές ήταν και το στέκι των εκπαιδευτικών. Στον παλιό, παρατημένο για χρόνια, σταθμό των ΗΣΑΠ, ο οποίος επισκευάστηκε και άνοιξε ξανά χτες τις πύλες του για να υποδεχτεί, αντί των εργατοτεχνιτών του σιδηρόδρομου που τον στελέχωναν πριν μερικές δεκαετίες, τους εργάτες του πνεύματος.

Ανάμεσα σε παλιές πορσελάνινες ασφάλειες, μετασχηματιστές, γεννήτριες, αμπερόμετρα, μοχλούς λειτουργίας και άλλα στοιχεία του σταθμού, που διατηρήθηκαν ανέπαφα, δημιουργώντας παράλληλα ένα μίνι βιομηχανικό μουσείο του μεσοπολέμου, άνθρωποι με ανησυχίες θα μπορούν να συναντιούνται και να συζητούν. Δάσκαλοι, καθηγητές, γονείς και μαθητές - οι κύριοι χρήστες του χώρου - θα στήσουν εκεί μια ζωντανή εστία δημιουργίας, τόσο στο επίπεδο των ψυχαγωγικών προγραμμάτων, όσο και στην επεξεργασία εκδηλώσεων και επικοινωνίας, που με τον προβληματισμό και τις ενέργειές της θα αναβαθμίσει τη σχέση δασκάλου - παιδιού - γονιού.

"Εξυπακούεται, παρατήρησε ο δήμαρχος της πόλης, ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης, τόσο τα γενικά όσο και τα ειδικά του Περάματος, θα βρίσκονται σε περίοπτη θέση σε όλες τις εκδηλώσεις του στεκιού. Η διαχείριση και η λειτουργία θα εξασφαλίζεται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς σε στενή συνεργασία με το δήμο και τα ιδρύματά του, τους μαζικούς φορείς της πόλης, καθώς επίσης και τον κάθε απλό δημότη, απλό ή μεγάλο".

Πρέπει να σημειώσουμε ότι σε όλη αυτή την προσπάθεια, όπως και στο σύνολο του σχεδίου πολιτιστικής ανάπτυξης που προωθεί ο δήμος, προχώρησε μόνος, χωρίς την παραμικρή οικονομική ή άλλη βοήθεια από το κράτος. Και αυτό ειδικά για το Πέραμα ήταν διπλά δύσκολο, αν κανείς σκεφτεί τις μικρές οικονομικές δυνατότητες του δήμου, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή. Τη στιγμή μάλιστα που η οικεία νομαρχία αλλά και άλλοι δήμοι έχουν εγκαταλείψει ανάμεσα στα αζήτητα τον πολιτισμό.

"Μέχρι τώρα δε δόθηκε ούτε δραχμή, σημείωσε χαρακτηριστικά ο Γ. Πατσιλινάκος. Περιμένουμε τη στήριξη αλλά όλα πέφτουν στις πλάτες του φτωχού δήμου και των άνεργων δημοτών. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση, καθώς αυτές οι πρωτοβουλίες θα αποκαταστήσουν την επαφή ανθρώπων που δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να συνεργαστούν αποτελεσματικά, τόσο για τα δικά τους προβλήματα όσο και για τα γενικότερα προβλήματα της πόλης, για τα οποία χρειαζόμαστε και το δικό τους λόγο, τη δική τους συμμετοχή".

Το επόμενο διάστημα ο δήμος θα επισκευάσει και ένα απ' τα βαγόνια του παλιού τρένου Περάματος - Πειραιά, που λειτουργούσε με την ενέργεια του σταθμού των ΗΣΑΠ, όπου μετασχηματιζόταν σε 550 τα 220 Βολτ της ΔΕΗ που έφταναν εκεί. Το χρηστικό πια βαγόνι θα εγκατασταθεί στον πεζόδρομο μπροστά απ' το στέκι, λειτουργώντας παράλληλα ως ένας επιπλέον χώρος αλλά και ως στοιχείο του μουσείου. Αποτελεί άλλωστε σημείο αναφοράς της ιστορίας του Περάματος. Ο σιδηρόδρομος, που συνέδεσε με τον Πειραιά τις προπολεμικές εργατοσυνοικίες της περιοχής, άρχισε να κατασκευάζεται το '32, ολοκληρώθηκε το '38 και δυστυχώς καταργήθηκε με απόφαση της τότε κυβέρνησης Καραμανλή το 1978. Ομως, όπως αποδεικνύεται, κανείς ευτυχώς δεν τον ξέχασε στο Πέραμα...Γεράσιμος ΤΡΥΦΩΝΑΣ