"Είμαστε όλοι μάρτυρες στις χώρες μας ενός πραγματικού οργίου παραπληροφόρησης, παραμόρφωσης της πραγματικότητας, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, αποθέωσης της βίας και του εγκλήματος, διάδοσης των ναρκωτικών, της πορνείας και της διαφθοράς".

Τα παραπάνω υπογράμμισε ο βουλευτής του ΚΚΕ Στρ. Κόρακας παρεμβαίνοντας στις εργασίες του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά τη διάρκεια της συζήτησης για τις "επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και ενημέρωσης πάνω στη δημοκρατία". Συγκεκριμένα στην παρέμβασή του τόνισε:

"Επιτρέψτε μου εκ μέρους της Πολιτικής Ομάδας της Ενωτικής Ευρωπαϊκής Αριστεράς να διατυπώσω μερικές σκέψεις πάνω σε αυτήν την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και σημαντική εισήγηση. Είναι αλήθεια ότι οι νέες τεχνολογίες της επικοινωνίας και ενημέρωσης αφορούν όλες τις πλευρές της ζωής μας όπως σημειώνεται στην εισήγηση. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το μέλλον μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χρήση των νέων τεχνολογιών ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφόρησης και της επικοινωνίας.

Οπως αναφέρεται στην εισήγηση "διαγράφεται ένας νέος πολιτισμός" που, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει κίνδυνος να μην είναι προϊόν συνειδητής και υπεύθυνης συμμετοχής όλου του κόσμου ή τουλάχιστον της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, αλλά μάλλον της δράσης ορισμένων, που συχνά ελέγχουν όχι μόνο την παραγωγή των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία και την ενημέρωση, αλλά επίσης την ίδια την επικοινωνία και την ενημέρωση.

Πράγματι, είμαστε όλοι μάρτυρες στις χώρες μας ενός πραγματικού οργίου παραπληροφόρησης, παραμόρφωσης της πραγματικότητας, δημιουργίας ενός νέου τρόπου σκέψης, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, αποθέωσης της βίας και του εγκλήματος, διάδοσης των ναρκωτικών, της πορνείας και διαφθοράς. Ακόμα χειρότερα είμαστε μάρτυρες μίας απόπειρας των κυρίαρχων κύκλων στην πληροφόρηση και επικοινωνία, δυστυχώς όχι χωρίς επιτυχία να πειστούν οι εργαζόμενοι, οι λαοί μας γενικότερα ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα μπροστά στην παρακμή που ζούμε σήμερα, ότι το μοιραίο είναι νόμος, προπαντός ότι δεν ωφελεί σε τίποτα να ενώνουν τις δυνάμεις τους και να αγωνίζονται και τέλος ότι οι ισχυροί, οι μεγαλοκεφαλαιοκράτες που δυναστεύουν τον κόσμο μας και οι πολιτικοί τους υπάλληλοι είναι ακατανίκητοι. Αυτό που έχει σημασία γιατους εργαζόμενους, είναι πως ό,τι καλό έχουμε σήμερα κατακτήθηκε με σκληρούς ταξικούς αγώνες.

Θέλουμε να καταγγείλουμε για μία ακόμη φορά ότι στη βάση του προβλήματος βρίσκεται ο δογματισμός των ιδιωτικοποιήσεων, οτιδήποτε μπορεί να αποφέρει κέρδος και όταν ακόμη πρόκειται για τομείς τόσο σημαντικούς για το ίδιο το μέλλον του κόσμου, όπως είναι η παιδεία, ο πολιτισμός, η ενημέρωση και επικοινωνία. Πώς είναι δυνατόν πράγματι να εμπιστευτεί κανείς τομείς τόσο αποφασιστικούς στη βουλιμία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζει ότι γι' αυτήν το πρωτεύον είναι η επίτευξη του μέγιστου κέρδους. Αλλά και όταν ακόμη πρόκειται για μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας που ανήκουν στο κράτος συχνότατα τίθενται στην υπηρεσία του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Εδώ ακριβώς κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται το αδύνατο σημείο της Εκθεσης του κ. Μάσερετ, μίας έκθεσης κατά τα άλλα πολύ καλά δουλεμένης, που θέτει καλά το πρόβλημα κάνει πολύ σωστές διαπιστώσεις, αλλά όμως δε θίγει τις ρίζες του.

Μπορούμε επίσης να διατυπώσουμε όσες ευχές θέλουμε, όπως κάνει η Εκθεση, εάν όμως αφήσουμε τον έλεγχο της επικοινωνίας και της ενημέρωσης στα χέρια των σημερινών ιδιοκτητών τους, θα μείνουν ευσεβείς πόθοι που, σε τελευταία ανάλυση, θα προκαλέσουν αποπροσανατολισμό.

Επιπλέον, το σχέδιο απόφασης κάνει ορισμένες προτάσεις χρήσιμες, αλλά που θα μπορούσαν και αυτές να χρησιμεύσουν ως πρόσχημα. Ετσι, θα συμφωνήσουμε ότι οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της δημοκρατίας ή να την περιορίσουν. Το σχέδιο απόφασης προτείνει να ψηφιστούν σχετικοί νόμοι. Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Είτε ο νόμος "προστασίας" του πολίτη δεν εφαρμόζεται, είτε στην πραγματικότητα δεν προστατεύει τον πολίτη, αλλά νομιμοποιεί τη συγκέντρωση και επεξεργασία στοιχείων, αυστηρά προσωπικών σε βάρος του.

Τέτοια είναι η περίπτωση για παράδειγμα του νόμου που ψηφίστηκε πρόσφατα στην ελληνική Βουλή, που στην πράξη δίνει τη δυνατότητα, υπό ορισμένους όρους, στις κρατικές υπηρεσίες ή σε ιδιώτες να συγκεντρώνουν, να επεξεργάζονται και να διακινούν στον κόσμο ολόκληρο, στοιχεία τέτοια όπως είναι οι πολιτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές πεποιθήσεις του πολίτη, ακόμα και η ερωτική του ζωή, όπως διευκρινίζεται στο συγκεκριμένο νόμο. Κατά τη γνώμη μας τέτοιοι νόμοι θα 'πρεπε να απαγορεύουν εξ ολοκλήρου τη συγκέντρωση και επεξεργασία τέτοιων δεδομένων. Θα μπορούσε να επιτραπεί αποκλειστικά με απόφαση του Δικαστηρίου και χωρίς δικαίωμα αποθήκευσης σε αρχεία. Βεβαίως, εδώ πρέπει να καταγγείλουμε επίσης ότι ένας χώρος προνομιακής χρήσης τέτοιων τεχνολογιών για το καλύτερο φακέλωμα και τον έλεγχο των πολιτών είναι αυτός που δημιουργεί η Συμφωνία Σένγκεν.

Αυτές είναι ορισμένες σκέψεις που θελήσαμε να διατυπώσουμε όχι για να ρίξουμε το ανάθεμα πάνω στις νέες τεχνολογίες, αλλά για να αναδείξουμε ορισμένες επιζήμιες πλευρές δίπλα σε αυτές που άλλοι ομιλητές και η εισήγηση ανέδειξαν, καθώς επίσης και για να δείξουμε ότι στο σύστημα ανισότητας και εκμετάλλευσης οι νέες τεχνολογίες υπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα κυρίως. Για ποια δημοκρατία μπορούμε να μιλήσουμε μέσα σε μία τέτοια κατάσταση;".