"Στην Ελλάδα οι γυναίκες απασχολούνται σε ποσοστό 10 - 15% μικρότερο του αντίστοιχου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δικαίως οι γυναίκες επιθυμούν περισσότερες δυνατότητες απασχόλησης. Και επιθυμούν δυνατότητες απασχόλησης υπό τέτοιες συνθήκες, οι οποίες να τους επιτρέπουν να εργάζονται και κατ' οίκον"... Ολη αυτή η "φροντίδα" και το "ενδιαφέρον" για τις δυνατότητες απασχόλησης των γυναικών προέρχεται από τον Κ. Σημίτη. Το διατύπωσε στη Γερμανία όπου βρισκόταν. Και μη νομίσετε ότι ο άνθρωπος έμεινε μόνο στις διαπιστώσεις. Βρήκε και λύση ο πρωθυπουργός! Ποια η "λύση"; Μα η μερική απασχόληση, τι άλλο;

Ετσι, κατά τον πρωθυπουργό, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και το "φασόν", δηλαδή, η υπερεκμετάλλευση, η κατάργηση των ασφαλιστικών και εργασιακών τους δικαιωμάτων, η εξατομικευμένη και άρα δουλική εργασιακή τους σχέση με τον εργοδότη, θα δώσει στις γυναίκες εκείνο που "επιθυμούν"...

Πρόκειται για το γνωστό "τροπάρι" του "κοινωνικού διαλόγου": Τι θέλεις; Να είσαι άνεργος ή ημιάνεργος, λένε οι κυβερνώντες με θράσος σε όλους εκείνους που έχουν, οι ίδιοι, στοιβάξει στο περιθώριο, ώστε να μετατρέψουν, τελικά, σε άνεργους και ημιάνεργους και εκείνους που έχουν δουλιά, αφού έτσι θα "αυγατίσει" το "πουγκί" των κεφαλαιοκρατών.

Ε, όχι, λοιπόν. Ούτε άνεργοι, ούτε ημιάνεργοι, ούτε "απασχολήσιμοι". Εργαζόμενοι με πλήρη εργασιακά, κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτή είναι η απάντηση στον "κοινωνικό διάλογο" και θα τη δώσουν οι εργαζόμενοι την Πέμπτη στο Σύνταγμα.